Alle inzendingen van Fred

tafel uitschuiftafel oorverdovende piepscharnieren aanschuifstoelen uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen aanzetten, aanzitten terwijl de tafel nog nakreunde kruimige aardappels en smakeloze groente je kreeg het niet weg maar toch moest je bord leeg alleen op woensdag en zondag was er jus…

ik schrijf in de ochtend, middag, avond en zelfs 's nachts en nimmer bereik ik de voorpagina, want Kerima, Julius en Driek dringen voor, zelfs Wil heeft dat streepje eigenlijk vind ik het best, zo ontdek mij maar in de marge…

vurige vingers glijden van de rand van de wereld gloeiend is de zon er bij lichtend op in onmacht en verdwijnt als een dief…

vurige vingers lekken aan de rand van de wereld de nacht doet een stap terug…

ik wens u stervensveel geluk ook ga maar dood niets tegen in te brengen…

het gouden morgenlicht kust koud, in wintertafereel, gebroken door takken maar niet door vensters groots sta ik op, stralend wakker gewekt ontwaakt dient u mij te vrezen…

ik moet ze smeren of vervangen ze kraken en piepen weerstand ik moet mijn rijwiel overwinnen tot dan trap ik mij het leplazarus…

Ik dacht 1 Lijn te trekken De constante, immer aanwezig Ik ben er 8ter Gekomen Taal leeft, verandert Steeds weer Bushokje, ook wel Abri genoemd Lijn 25 rijdt/leidt Mij direct naar huis Lijn 6 volgt Een omweg Over rails die Er toch al lagen Morgen pak ik Toch maar de fiets…

Het bolle ponypaardje bokt voordat het schokkend verder sjokt over het grasomzoomde zand. Door zweep en leidsel aangespoord sjokt het stofopstuivend voort maar verlangt zo naar de kant waar dat malse groene gras, links en rechts op halve pas, wacht op slaag van kies en tand.…

Ik zou hier nog niet dood gevonden willen worden, welterusten.....…

bestaan en in vergetelheid ontkomen aan de druk een deurkruk opent soms onvermoed ik schrijf maar iets glimlach een leven voorbij ik schrijf maar niets ik schuif een leven opzij ben ik er toch nog geweest…

ik stop op mijn hoogtepunt, wel god allemachtig..... dag (mede)mens, krioel nog even, omarm intens een armetierig leven ik stap uit…

Ik wilde 1 lijn trekken, men liet mij verrekken, zolang zelfs dat ik 123 niet wist dat ik de derde had gemist.....…

Niemand heeft in de gaten dat ik mijn zin door druk.…

Onvermoed ben ik de oneliner begonnen, en niemand die het door heeft, reageer maar, lijn 4 staat op de rails.…

Ongezouten je mening verkondigen is flauw.…

De bus stopt alleen maar als ik mijzelf aanbied om vervoerd te worden.…

en toch ben ik hier ik ga ik blijf maar toch ga ik weg ik kan nergens heen…

Onze schoorsteen is verstopt. ‘k Had het eerst niet in de gaten maar vanmorgen bij ’t ontwaken was mijn schoen niet volgestopt. Ik heb overal gezocht, maar heb nergens wat gevonden, overal waar schoenen stonden. ’t Leek wel een ontdekkingstocht. ‘k Snap niet wie er lol aan heeft onze schoorsteen te verbergen. ‘t Zal heel wat van Pietje…

is het laat geworden de nacht naakt in slapen gaan een dekbed dekt mij toe ik geef mij niet bloot ik ga de nacht in speel ik nog een fps of patience reversi via internet uitdagend gvd, ik doe het, weer…

later, als ik groot ben, dan is er geen oorlog meer ik heb dat altijd gedacht, de strijd heeft zich verplaatst naar de straat spuiten liggen tussen de struiken scooters beroven ouders van hun geloof en ik wil alleen maar buiten spelen…

jantje lacht het leven tegemoet straatvoetbalt panna knikkert een gewonnen pot, na hem de zondvloed jantje weet (nog) niet van het tranendal, danst onwetend een gemaskerd bal…

trek je het nog een beetje je was marinier, weet je en dan hangt je mond scheef, rechts doet het niet meer de ouwe hap zag deze attack niet aankomen, dat doet zeer met moeite verwelkom je de bezoeker met links en dat doet pijn, je was zo anders gewend…

rebellen plunderen piraten kindsoldaten stokken, speren, machetes dansen door de straten stoffig heeroom, waarom heeft u mij verlaten een dikkop profiteert van westers onvermogen, negers dansen in alle staten duister werelddeel, melkflescapsule heeft niet geholpen…

per dag op huis aan, verzorgd achtergelaten met een glimlach op je smoel onderbetaald werk je naar een onbetaalbaar resultaat, niemand is zo tevreden als ik de vloer is strak de ruiten glanzen de klant gaat weer voor plezier naar de plee en ik ga daar, twee keer per dag, helemaal in mee…

vanaf mijn conceptie heb ik het gevoel cellen omwoekeren mij, groeien met een doel hoewel ik klein wil zijn maken zij mij groot ik heb kanker ik ga dood…

integendeel, jij liet mij achter in het donker en ik stonk er bijna in ik zit met een borrel en een peuk op mijn balkon flauw sterrend aanschouw ik het zwerk, morgen maak ik werk van jouw zerk het is bijna beangstigend, je ligt er nog…

in mijn hoofd woeden de woorden het zindert en ziedt maar het komt nimmer tot akkoorden het sijpelt, mijn kop is een vergiet eens wil ik raken…

vaak, misschien wel te vaak heb ik hier uw reden tot leven gelezen bekeken gedichten ik haak af heb het gezien…

verward tik ik op vingers poeslief ligt toch wel op mij gedurende de nacht de alcohol vervliegt goedemorgen, poezenkind ik ben wakker, koffie met suiker en melk vandaag vraagt om een dronken (3)…