Alle inzendingen van Fred

De aarde loopt met rasse schreden schudt ontzet het hoofd veegt haar voeten af aan de hemel niet meer zo wit niet meer zo blauw dan duikt ze als een kind zo blij aan mijn voeten ze is van mij…

hij leefde geen pose een lieve vrouw twee schatjes van kinderen dodelijk, levercirrose hij heeft een vriend hij is mijn vriend we lazen beiden Beets ik heb niks, hij heeft aids een wereldwijf, ik kuste haar graag haar liefde ging Vlaams door mijn maag uiteindelijk werd ze moeder van het kind voorbij gegaan door een vrind het is maar…

ik schrijf liefde, pijn, verdriet maar zeg mij niet wanneer ik mij uiten mag de ene om de andere dag impulsief krijt ik wanneer ik blief ik dicht en verhaal wanneer ik daar naar taal leg mij geen restricties op ik heb geen verweer tegen uitgelezen leer het is beter dat ik stop…

kerelings wend ik des dichters droom wentel ik mijzelve de zomer loom in een vermetel gebaar klaar ik verneveld geheel najaar deels, ijskoud versplinterd heb ik de pegels overwinterd vervolgens, neem ik met rente terugkerend, mijn eigen lente…

ik mag hier graag zijn bewust verkozen termijn straf voor tweede lijn nog eens mag hier niet al zing ik schamel mijn lied men wijst af, mijn pijn…

je was een scheetje mijn kleine cacteetje als was het gister zie je nog liggen in het schap supermarkt aangeboden, de prijs was knap verpakt in blister zo prikkelend jong nog jouw wereld werd mijn vensterbank zon van oost naar zuid, geweldig toch bolronder dan ooit stak jij mij in de flank je bent groot gegroeid heb je, zelfs breekbaar…

Gerard, mijn beste vriend, Ik weet, dat lees je graag, Maar nog liever hoor je mij dat zeggen Ik beloof je, Al is het het laatste wat je van mij verneemt, Ik zal spreken Wazig, het zicht benomen Verdriet om wie wij zijn, Tranen, die toch komen.…

schoppen tegen de arrogantie van de macht de vloer aanvegen met het kreng van de nacht edoch, de woede is mij ontstegen de zon straalde en staalde mij zacht omdat zij mij toegenegen licht in mijn leven bracht…

Mijn leeftijd verraadt Een onbemiddelbare crisis Ik solliciteer mezelf naar De uitkering die ik verdien Men zegt dat arbeid adelt Maar ik ben opgezadeld met de vraag Naar reeds lang verloren jeugd Werken is een deugd, dat wil ik graag Maar ja, deze meneer wil wel En krijgt geen enkele kans, Vijftig-plus krijgt een Judaskus.…

de dreiging ongenuanceerd mijn vader zei het mij achtertuin onder buurman's balkon gezeten kijk dan Fred zwartwolkend luchtkolkend weer dat licht aanrollende donder altijd vanuit het zuiden…

Ongrijpbaar echt is Jouw strelende glimlach Satijnzacht stralen Ogen Brutaal golft jouw rode haar Over lachende schouders Elke keer, als ik je zie, Kom ik tot mijn positieven…

Gelijk een indoor-wielerwedstrijd Alsmaar in ronden Maar dan in volkomen afzondering Dagenlang stond stil, de tijd Contactloze verwondering Toch heb ik weer gevonden…

Droom, mijn lief Huid zacht als de nacht Een mondvol ochtendrood Een glimlach ontwaakt Jouw ogen glinsteren na In gevonden sterren Droom de dag, mijn lief…

Heden ten dage is de spijtbetuiging Opmaat geworden voor het Rechtspreken wat ooit krom was. De aarde, eens verschroeid, Ontvangt, beladen, de loze zaden, Zinloos besproeid. Napalm met nagalm, Hier groeit niets meer. Politiek verziekt staat een minister Plots aan de andere kant, Zijn neus groeit en groeit.…

Voorgeschreven regels Vrijheid binnen vormvaste Gewaarwordingen Mijn haren, recht Overeind mijn ei Kan nooit kwijt Scheldend, kerend Onmogelijk tij En dan toch, bewust, strijd !…

De hoogte van de toonbank Ben ik nooit vergeten Vooraanstaand Over het hoofd gezien Het gezin was groot In de jaren van Aardappelen en brood Er werd gepoft en dun belegd Bal gehakt op zondag Vleselijk genoegen De volgende dag Wachtte die vraag weer af Tevredenheid, een boterham Gesmeerd met margarine Belegd met een laagje suiker…

parmantig paradeert puntig de pointe hand in hand met provocerend proza een wonderlijke optocht ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok…

zijn stervende moeder legde hem als eitje tussen de omspoelde kiezelstenen zijn stervende vader wolkte leven in hem in een ultieme stoot hij had geluk, als eerste voelde hij zich als een vis in het sneller stromende water daarna ging het stroomafwaarts bergafwaarts, velen volgden hem naar de haaien hij had geluk, keerde als eerste…

ik krijt mijzelve aan mijn hart verplicht ik kwijt gevoelens, vis achter net, gedicht is net niet wat het moest zijn maar blijf vooral hangen, aan de lijn misschien buigt de schaal onder mijn gewicht…

Ik zou je willen verchromen En slijtvast plaatsen in mijn hart Doch ik verdrink, verzink in smart Aanschouw je gestalte in brons Verguld verzilver ik een flard Van mijn wens naar ons Mocht ik je ooit tegen komen Tot die tijd, tot mijn spijt Vernikkel ik in dromen…

neen, driewerf neen ik benadruk de nee met een extra n n iets is meer dan het is de uitvergroting toont lelijk uw hatelijke kloof uitgeknepen putten in uw aangezicht deze gaten worden nimmer gedicht…

Bladerend lekt de boom, plengend haar tranen en verzadigt de aarde met haar hemelvocht. Verguld en blauw beschenen, sissend en stomend oppervlak laat los, wat zij had ontvangen. Er hangt iets in de lucht.…

Ogen vormen wallen, De nacht smacht Naar iemand die lacht, De nacht wacht Geduldig op vallen…

De danseres Staat voor paal, Stringent Wringt zij Lijf en leden, Muzikaal gestangd, glijdend, Geeft maximaal Zichzelf in minimaal, Onderworpen lijdend.…

wil ik dood klamp vast aan kleinood mezelf vergast op onsterflijk lijden ongewoon verrast einde der tijden onaangetast…

Sero positief. En eigenlijk, hij wist het Voelde de uitslag aan In eindeloze avondpraat Bereidde hij mij voor De hel En ik vertel U over een aimabel mens, Leeft op zijn manier Intens In hetero vraag ik mij af In homo sapiens waarom Mooi mens, mijn wens Blijf bij mij…

De jaren liggen in het kussen In voorgaande avond ging je terusten Welgemeend, in de hoop van wakker worden Een nieuwe dag tegemoet Een nieuwe dag tegoed Onbeholpen, speekselsliert Mondhoek ontsierd Je keert weereens weerom De jaren dreigen ouderdom…

verdriet klaagt wee in de valleien laagland strandt zee, in schuimkoppend schreien en ik, duidt het mij niet euvel ik glimlach mij een heuvel ja, het is erg ik schater mij een berg…

Pinnig pijnig ik Die ene hersencel Overgebleven Na moeizaam stappen Vergeten grappen Die ik maakte Verdronken oerkreet Die ik slaakte Ik sta weer buiten Bij mijn fiets Tranen met tuiten Slotcijfers zeggen mij niets Ik ga op de Loop naar huis…

ik wentel mij, goudkolkend in lome warmte, omwolkend bak te zongebruind, misschien kan me niet schelen de zon, in stralen wil ik strelen bescherm mezelf met minimalen gekleurd ben ik gezien…