Alle inzendingen van Gabriëla Mommers

Ik ben Vuur. Ik ben Aarde. Ik ben Water. Ik ben Lucht. Ik ben Geestkracht. Ik ben Zon. Ik ben Maan. Ik ben Sterrenstof. Ik ben Universum. Ik ben Godin. Ik ben Licht. Ik ben Liefde. Ik ben Bron. Ik ben Engel. Ik ben Bengel. Ik ben Allesomvattend. Ik ben Mij. Ik ben.…

ontwaken in slowmotion onder een wollen deken van zeven tinten grijs pikzwart wordt langzaam lichter een dikke mist verdwijnt waar Avalon verschijnt gerechtigheid wint altijd waar ridders rond een tafel Godinnen eren en begeren vergeten lijkt de tijd…

de bergen zijn de borsten van Moeder Aarde die we willen bedwingen door ze te beklimmen een vlag erop zetten hun eigendom claimen maar die bergen zijn van niemand anders dan van Moeder Aarde de rivieren zijn de vulva van Moeder Aarde die we bevaren vervuilen verkrachten met onze rotzooi die we erin lozen via riolen…

de jaren gaan voorbij zoektocht naar iets ongrijpbaars buiten is binnen binnen is buiten in de spiegel zoeken we het zelf dat allesomvattend blijkt te zijn geen ontsnappen aan waarheen je ook gaat je gaat altijd met jezelf mee naar binnen naar buiten naar het zelf dat de ander is naar de ander dat het zelf is naar de verbinding tussen…

Voor Jackie ik zou nog eens naar jou en jij zou nog eens naar mij maar we woonden overzee dus niet zo dichtbij maar toch was je altijd dicht bij mij zo kwetsbaar het leven nu voorbij in een fractie van een seconde de ene seconde ben je nog hier de andere seconde ben je daar in die andere dimensie waar ik weet dat je…

klein madeliefje zo kwetsbaar en onschuldig verkracht in de knop ontluikende roos verlangend om te bloeien gesnoeid tot bloeden helende lotus vanuit de diepste modder groeit de mooiste bloem…

grondig ontgiften alle gif uit grond en hart uit bodem en hoofd…

In de loop van de evolutie is er iets enorm misgegaan. Mensen zijn in termen van bezit gaan denken. De aarde bezitten. Wat is dat eigenlijk voor een waanzin? De lucht bezitten. De lucht? Ja, het luchtruim. Water bezitten. Water? De regen? De rivieren? De zee? Ja. De door dezelfde mens vervuilde regen…

je zou versteld staan als je wist hoeveel mensen jou nodig hebben…

soms geeft iets houvast en merk je als je loslaat dat je vliegen kan…

vluchten kan niet meer vluchten was nooit een optie de wereld is te klein voor een veilige haven tegen grijpgrage handen van mannen met macht grab them by the pussy is hun levensmotto want zonder misbruik van hun macht voelen ze zich gecastreerd voelen ze zich geen man ze weten niet dat juist mannen met ballen grenzen…

Het was de nacht van donkere maan. De Godin sloeg met een donkere doch heldere blik de mensen gade. Waar was het fout gegaan. Deze schepselen waren bedoeld om elkaar lief te hebben. Om het Universum te voorzien van de benodigde energie voor het Licht. Zonder dat Licht zou het voor altijd Duister zijn. Dus waarom deden deze schepselen…

leegte jezelf opnieuw uitvinden vanuit niets alles wat gisteren was is anders het boek herschrijft zichzelf als een perpetuum mobile alles wat was wordt niets niets wordt alles wat zijn zal…

we lopen langs het water in een warme najaarzon bedachtzaam zet ik mijn voeten op de natte aarde, de takken en het gras bewust van de kracht van de planeet waarop we lopen jij loopt op je vier pootjes vrolijk zwaaiend met je staart zonder schoenen maak je direct contact met Moeder Aarde dieren staan zoveel dichter…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

mysterieuze muze uit zilver en goud gekneed tot vederlichte vlinderpracht tot ongekende engelkracht gedragen in mijn hart en ziel neem ik je altijd mee tot onmeetbare hoogten naar dalen dieper dan het vuur in lang vervlogen dagen een pijn niet te verdragen maar altijd overleeft de ziel en liefde kent geen tijd…

je hebt soms van die sokken die draaien aan je voet waardoor de kant waar de hak hoort te zitten bovenop de enkel zit dat is geen gezicht dus je draait de sok terug zodat de hak van de sok weer op de hak zit waar hij zitten moet alleen zit er inmiddels ook aan de andere kant een hak in de sok omdat je hak daar zat toen…

Gif in grond In aderen Het maakt alles kapot Vernietiging Tot in de kern Koud en kil verrot Emotie Die geen grasspriet Geen madelief laat staan Snijdend Als een mes Gevoelens die langzaam vergaan Is het gif dan uitgewerkt En alle leven Dood Transformeert Moeder Natuur Nieuw leven Uit Haar schoot…

't Leven kent vaak vreemde wegen Onverwacht en onbekend Sterren, Maan en Zonneregen Blauwe wolk die boodschap zendt Nachten grijs en donkergroen Bomen hoger dan de huizen Feetjes die het licht uitdoen Bladeren die wind doen ruisen Maan die waakt en Zon die slaapt Bloem die sluit en boom die gaapt Dromen tussen zee en zand Reizen…

het was een vroege voorjaarsdag toen ik de keukenla opentrok waar ik een klein muisje zag dat mij brutaal aankeek "wat doe jij in mijn keukenla?" vroeg ik verbaasd ze draaide zich snel van mij af haar staart naar me toe klaar om zich uit de voeten te maken maar alsof ze voelde dat ik geen kwaad in zin had keek ze nog even…

Geschreven op de muziek van 'Amar Pelos Dois', gezongen door Salvador Sobral op: www.youtube.com/watch?v=0td62XxnjBk (Herhaling tussen haakjes.) Voorgedragen door de schrijfster, zie: www.youtube.com/watch?v=cPtoVQfPxCw ---- ---- --- Als iemand je vraagt waar ik voor leef Dan is dat mijn liefde voor jou Want zonder jou hier is…

In twee minuten Van stille overdenking Zijn we allen Eén…

de wereld krijgt weer kleur gele bloemen in het gras kondigen het voorjaar aan blaadjes ontvouwen zich langzaam aan de takken de cyclus van Moeder Natuur die van voor af aan begint kon zo het hele leven maar zijn ieder jaar een nieuw begin ieder jaar een nieuwe lente maar de lente van mijn leven is lang voorbij en mijn zomer ging…

Een wereld in rouw Een wereld die huilt Een wereld die dreigt Een wereld die schuilt Waar moeten we heen Geen mens die het weet Hoe men dit vergeeft En nooit meer vergeet…

Met fluisterende frasen Probeer ik te toveren Het gaat zo langzaam, ik ben zo moe Mijn spreuken vertragen Sinds weken en dagen Het toverstokje is aan vakantie toe Hoe komt het met de wereld nog goed Wat kan één heks in hemelsnaam doen Zacht blaas ik mijn adem De wereld wordt groen…

Australië is steeds in mijn gedachten Voor het geval de pleuris hier begint Het wereldtoneel toont thans vreemde krachten Waar mens de medemens niet meer bemint Zoals het wereldbeeld zich nu laat aanzien Is iedereen straks voor iets op de vlucht Aanslagen, bevingen, orkanen misschien Oorlog of overstroming wordt geducht Waar kan…

Slagharen is weer uit het slop, Lee Towers doet weer mee De Afsluitdijk staat op de kaart, dus Nederland Hoezee! Het is niet alleen molens meer, met klompen, Cruijf en kaas Nee, Nederland is Second Best, en Lubach is de baas! We hebben Trump eens laten zien wat ons klein land vermag Want klein maar dapper strijden wij zoals hij nog nooit zag!…

sterren schijnen in de nacht in slaap valt iedereen eindelijk vind ik de rust en ruimte om me heen kruipend gaat de tijd voorbij straks komt het ochtendlicht stilzwijgend geniet ik nog en schrijf een klein gedicht mijn gedachten worden kalm een vogel fluit zijn lied als bij 't eerste wegverkeer de zon mij slapen ziet…

Niet enkel een actrice van formaat Die zeer verdiende sporen achterlaat Ze blijkt een vrouw met moed, een vrouw met ballen Die geen genoegen neemt met nare kwallen Misbruik van macht valt niet te tolereren Dat moet de president elect nog leren…

ik zoek naar woorden voor de onmenselijkheid maar vind slechts één woord: 'waanzin' dan herinner ik mij de historische woorden van JFK en ik weet waar ik naar zocht: 'Ich bin ein Berliner' nu weer actueel deze keer zonder muur de waanzin heeft geen muren meer nodig…