Alle inzendingen van George Knottnerus

want iedereen die dat zou kunnen heeft geen tijd, behoeft zelf hulp Jij geboren in de gore goot, die zoveel zelf verwierf en anderen alles gaf, staat opnieuw met lege handen, zo klauwend naar het licht, zo alleen in ’t peilloos donker, zonder echo van een ander - erbarmen wacht je na de dood…

vermenigvuldig de liefde, deel de zorg.…

Groen licht betovert me Feest voor de ogen om rond te kijken in dit woud Gladde slangen Dubbele tongen Lilaroze heggen Glinsterende stenen Maar genieten doe ik niet Elke pas berekend ieder woord gewogen op de gouden schaal Ze kruipen langs mijn schenen Dit niet doen dat niet zeggen Wee o wee er niet op staan Wie verlost mij…

Onmogelijk zijn aangezicht te zien Oogverblindend licht behalve aan de randen van zijn dag Zijn spiegelbeeld flonkerend in zee versplinterd, uiteen gerafeld in duizend glitterstukjes Zijn blik slechts te weerstaan getemperd door wimpers Hunkerend naar warmte, zoekend zijn bron, te fel, te wit, te veel voor mijn ogen - geloken om…

Zit het soms wat tegen, of je voelt je depri of ontdaan, Vind je verborgen in een hoekje wat zonnige herinneringen Aan betere tijden en tijden die nog komen gaan.…

In de ban van zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille…

Dat iemand ervoor kiest in koelen bloede te schieten, onophoudelijk, onverbiddelijk Berekend Rücksichtslos Massaal Dat iemand - ooit slachtoffer - dader wil zijn, beschaving verslagen, naar adem happend achterlatend…

Denkend aan Holland zie ik regen druipend in trage stromen Donkere wolken tegen grijze luchten Vakantievierend volk op de natte camping mort En ik vraag me af - hoe is het met het neerslagtekort?…

op en neer, vliegensvlug naar koele kalme kust wat is land, wat water? waar landen, waar niet? hier niet – mens is er, knallen en snelle dood door, weer door achter ginds is eten en rust volg zon, sterren vlieg erheen, met ons mee op en neer, vliegensvlug naar grote grijze zee…

Kussen in bussen zijn buskussen, kussen in de lucht airbuskussen Reizend passie blussen - passe-partout in kusbussen…

De meeste zieners zien pas scherp als de geschiedenis geschreven is, als ingrijpen niet meer kan, zien slechts om naar dat uur. Voor jou was dat niet genoeg, jij greep in, veranderde de loop der dingen, stak die Reichstag in de fik, voorzag het gewetenloze nazivuur. Nu ik hier loop, de treden op, omhoog langs de randen…

Voordat je het beseft is het nu al verleden tijd Dagenlang heb je het niet maar dan voel je het wel Is het plukken van de dag een reiken naar de zon? Je kijkt me aan en zwijgt in veelzeggend ogenspel…

Brandenburger Tor, zo trots nog, hoog verheven. Je paarden en hun menner zagen een stad voortgestuwd door dwaze menners. Beste paarden struikelden. Brandenburger Tor, milder nu, wijzer. Oorlog lang geleden, zege een besmette klank. Ku’damm en Sony Center zijn nu hot. De mensen onder je willen ontsnappen. Brandenburger Tor,…

Dat tere lichtgroen dat oplicht onder het zwakke schijnsel van de lantaarn in het eerste morgenlicht Een waas van knoppen staand op knappen Dat tere lichtgroen dat oplicht onder het eerste morgenlicht van de jonge lente Vasthouden De tijd stilzetten…

Zoete geheugenzweem Vol nachtelijke merelzang, Frisse lentegeuren - Hooglied ontwakend In twee lichamen Van beider kunne.…

Alle vaders met een dochterlief zonder loverboy – Zend haar gauw een kaartje met een anonieme groet Dat maakt ook haar Valentijn een klein beetje goed…

De wereld gaat aan vlijt ten onder Volgens auteur Max Dendermonde Sure, ze geeft een hoop gedonder En toch... kunnen we niet zonder…

Sommige haantjes laten het bij kraaien, zijn er als de kippen bij om maar de voorsten te kunnen zijn, onrust te zaaien. Er zijn er ook die slechts elkaar verwennen; ze verwaarlozen hun reden van bestaan – het minnen van de hennen.…

Terugdenkend aan vannacht - 'gek', fluisterde jij waarna ik een zachte streling voelde van jouw beide handen met mijn gezicht ertussen. ‘Schrijven maakt het leven mooier,’ zei je toen ik je er later digitaal naar vroeg omdat ik wilde weten of je sliep toen je het deed. Is het echte leven het leven zoals we het ervaren, of is…

Dat er mensen zijn die maar aan kunnen lullen over de eetgewoonten in Düsseldorf in de jaren vijftig Of weken, nee maanden vol kunnen zijn over de typische kenmerken van het Lippizaner paard of avond na avond bomen over hoe Lady Gaga het nu weer doet met die in plaats van die en dat er mensen zijn die dat lullen, dat vol zijn…

Twinkel twinkel kleine ster Schijn op mij Ook al sta je ver Ik zie je wel ik zie je niet Onder de boom Zing ik dit lied Twinkel twinkel kleine ster Schijn op mij Ook al sta je ver (wijs: Altijd is kortjakje ziek) vrij naar Amerikaans kerstliedje…

Als er dan geen troost meer is van boven of van nergens voor alle lijden alle pijn Geen hoop of recht of wat dan ook voor al dat godvergeten onrecht die zee van tranen Ziel en leven gebroken zonder tegenzet Geen kans op weerzien van hen aan gene zijde zo geliefd zo gemist Omdat die andere kant er niet zou zijn - de satan en de almachtige…

Het is een eindeloze rij van verslaafden aan drugs of drank, roken of reizen, vissen of vrouwen Je zult ze de kost moeten geven met mij erbij want ik ben verslaafd aan leven…

Open was je en onafhankelijk O ja, zo eerlijk en betrouwbaar Nooit zwichtend voor macht tenzij die geworteld was in moreel gezag Vóór jou was ik bangelijk Ongemerkt doordrong je mij met je ethische gedachtegoed, je hoog gestegen ideaal van integriteit Plots ben je niet toegankelijk over datgene wat je verzwijgt Dat je zelf niet doorhebt…

Een gedicht? Nee, die titel verdient het niet. Maar wel is het leuk om te vermelden dat mijn nieuwste roman het licht ziet. Op www.schrijverspunt.nl/boekfragment kun je er vrijelijk in lezen, voor slechts vijftien euro kun je het hele boek kopen. Tja, in deze tijden gaan creativiteit en promotie hand in hand - een nuchter maar realistisch…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

De eerste was dacht zij Die over Sint Nicolaas Hoe zij haar schoentje zette En papa het stiekem vulde De tweede was die over Goddelijke almacht Hoe een engel uit de hemel Zorgde dat het goedkwam Het zal toch niet gebeuren Dacht zij na de scheiding Dat ondanks wat mama zei De liefde de derde leugen is?…

Nee, pletten zal ik je niet Niet te hard zal ik op je rijen Niet alleen uit liefde, maar ook omdat ik anders nooit meer met je zal kunnen vrijen…

Haar eigen schoonheid is zij zich vaag bewust maar zij staat vast voor hem De vreugde van het moederschap - het diepst gevoeld door een onvruchtbare vrouw Heimwee dringt door tot het hart en verschrijnt tot zielenpijn als het thuisland onbereikbaar is De woorden van haat verwoed geschreven verhullen niet hun bron - liefde…

Ik zie het wel Hoe jij anderen Nooit bedriegt maar Zelf steeds bedrogen wordt Ik zie het wel Wat jij steeds Doet voor hen zonder Dat zij jou waarderen Ik weet het wel Dat jij je groothoudt Maar ’s nachts in je Bed stilletjes alleen huilt Ik zie het wel Maar ik ben de enige - Of niet? Wie weet is er Een engel die je kent en…