Alle inzendingen van George Knottnerus

Mensen schrijven Liever Dan dat ze lezen…

Spartelend en machteloos midden in de rode wijn drijft hij in zijn zesmiljoenste dood, op weg naar een Goddelijk geboden boete doen, zoals daarvoor het sterven als overreden pad, platgetrapte worm en uitgerukte teek. Zal hij ooit tot inkeer komen? Dan treedt uit de schaduw op hem toe een gestalte met zijn pink naar voren en tilt…

Brekend met de wetten in muziek, zoekend naar nieuwe balans tussen klank en stilte Vechtend met de liefde, wijkend zodra jij haar zag Maar zij gaf jou de noten in, de maten en de ritmen Dromend met de stemmen fluisterend in de stroom Je ‘Szene am Bach’ werd er geboren Worstelend met je gehoor – hoe kon je zonder? De tonen waarvoor…

Daar achter de Weense Dom schreef je grootse werken Je vierde er triomfen, ontving Leopold en zelfs de oude meester Daar was het een komen en gaan van leerlingen die Constanze en jij opvingen – je leerde, lachte, speelde, gokte en verloor Hier sta ik bij de steen waaronder je resten horen te rusten – de laatste tonen weggestorven –…

En toch is er iets of iemand – dat weet ik niet Een gevoel diep vanbinnen, sterker dan alle pijn Komt het door wat jij zei, hoe jij leefde – wat jij deed voor hen van wie je hield was toch datgene wat Hij jou voorhield? Als jij die ik zo vertrouwde Hem trouw bleef tot het bittere eind dan moet jouw geloof ook het mijne zijn…

Hi, haikukoe how do you do, maar de Schotse koe is haikumoe…

Droeg je loden last Nam vier kussen voor je mee Zag je roodomrande ogen Legde een bos met bloemen in je hand Ze leken snel verlept te zijn Spraken over nu en straks Niet over toen Ja, we logen Ondanks opgewekte woorden bleef het wat het was - Stilgezwegen pijn…

Veilig in Jezus’ armen was het laatste wat je zei maar hoe kon je? Als Hij Zijn Zoon is heeft Hij macht waarmee Hij toeliet dat jouw gezicht langzaam verziekte Kon of wilde Hij jouw lijden – erger dan dat van Zijn moeder omdat zij wist van Zijn genade en jij jouw jongste verloor – en dat van jouw zoon niet voorkomen? Jij vrouw…

Rutte pardon rotte vis roept hij hakkelend terwijl ik er van baal en toe ben aan iets wilders dan stiekem gepraat achter die klink dus heb ik pech told you before zegt John en Emile roem er hem om zet de boel samen met Ivo op stelten!…

De een kan mooi zijn Dankzij de lelijkheid van De ander – of niet?…

Tijd vliegt maar waarheen? Gaan we samen of alleen? Neem me mee - daarheen…

Stond je er maar in en werd je honderd er nog steeds op prijkend hopend dat je ooit de nummer 10 zal zijn of nee mag je dat wel willen waarom niet de nummer 1? maar daarvoor schrijf je niet foei dichter het gaat om schoonheid en niet om ambitie in de poëzie dat is wel zo zeg je maar als ik eerlijk ben zeg ik tegen succes geen neen dus dicht…

Dat Gerard reve riepen de brouwers Jeroen toen Willem Frederik Hermans palmen overnam maar de eerste schots van de winter Leon overboord sloeg waarop de zeilen van Roy en Heleen scheurden en hoewel sinds Bern lef tonend Maarten ’t hart voelde overslaan…

Zet ‘m stil de tijd, bevries dit moment. Zie ze spelen aan de tafel, hun kinderhandjes omklemmen het potlood als de lepel waarmee ze elk ontbijt verkliederen. Houd je vinger bij de wijzer van de klok zodat die stopt met tikken - die kregen ze al genoeg; zie ze daar krassen met tevreden gezichtjes, wit - dat wel. Stop ‘m, wie is…

Kan het zijn? Ja het is zo. Onmiskenbaar. Als een grote baby zuigt hij aan haar tepels. Ze verharden. Hij verhardt. Hoe lang geleden waren zij zo intiem? Maar nu zijn zij het. Yes, zeker weten. Onder zijn mond voelt hij haar sidderen. In dat ene moment vallen meisje en vrouw, moeder en minnares samen in één geheeld lichaam dat…

Een deftige dame uit Leiden is er dol op om te paard te rijden, maar niet overdag – dat zou haar krenken. Groen en geel is haar gelaat als haar paard iets vallen laat - de mensen zouden haar eens kunnen verdenken.…

Te praten - is dat het dan? Contact is fijn maar er zijn zoveel manieren voor, nee praten is het niet. Te zingen - ach ja, te zingen. Dat te moeten missen…stel, maar de vogels gaan door. We kunnen zonder. Te weten en te hopen en ja, zelfs lief te hebben, maar dat kunnen dieren ook. Dus nee, ook deze niet. Te denken, je bewust te…

Er was eens een bij Geen zij maar een hij In werken had hij geen zin Wel in muze en min Hij dichtte mooie zinnen Dichtbij kwam ver Het volk vond hem een ster Uit alle hoeken en raten Ja, zelfs andere staten Vloog men binnen Ook de Koningin genoot Geroerd luisterde Zij en zei: ‘Een kunstenaar als jij Kan mij goed beminnen, Vlieg met…

De onbewuste angst om het gezelschap waar je je goed in voelt te zien groeien - jouw aandeel erin zou kunnen slinken. Maar waarom daarin geloven? Hoe groot de kring, één stoel kan er altijd tussen geschoven.…

Mijn rem brandt zei Gerard dauw me eens aan het is niet ver meer naar waar Jan steen en been klaagt over pijn in zijn bol Ferdinand maar toen Frans’ hals brak verliet hij het land…

Stralend en blozend Straks liggen ze naast elkaar Slapend als rozen…

Wat kan je Oranje, met of zonder franje Niet bleu, wel blanje tegen dat Spanje Uur van waarheid, Holland dat zich verbijt, waarin jij op je tanden bijt - het is tijd Zon zink in rood, kom op in oranjegloed De stier is dood, leve de leeuwenmoed !…

Hopen op geen beurt Koud zweet onder je oksel Leraar roept je naam…

o ja die dood die ons steeds weer komt verrassen als je er niet verdacht op bent zijn het niet op hol geslagen cellen dan is het wel een bumperklever of een mes op tafel bij een dolgedraaide afgewezene we zitten er mee in onze maag want van vakantie wil hij niet weten die taaie onkwetsbare Hein vooral als hij jong leven neemt is hij onsympathiek…

Toen ze tegen haar zus zei dat ze zo vaak opgewonden was en altijd klaarkwam als ze het met hem deed, wisten ze beiden dat haar wensen oprechter waren dan haar woorden Maar toen ze ook zo ver ging om tijdens hun logeerpartij in haar huis een orgasme te faken dat haar wakker hield ondanks de oordopjes, vond ze dat ze wel erg overdreef…

geen parachute bij mijn ticket hoewel leven onbetaalbaar is…

Eelt op de handen - zei de intellectueel - is eelt op de ziel.…

Wat dan nog – de liefde De liefde – wat dan nog Ik zeg je, het draait om liefde Het is liefde zeg ik je toch Maar wat is dat – is het kussen? Is het vrijen? Zeg me wat het is Het is voelen – niet denken Denken niet – wel belevenis Bang ben ik voor wat ik niet ken Ik ken het niet, mijn geest zegt nee Neem het niet te zwaar, denk niet…

Mos en takjes vallen op de aarde Ogen turen angstig in het groen Geur bevestigt wat zij zien De dag ervoor vlogen ze uit – je broertjes en je zusjes, negen of tien; hun bedelroep niet ver Maar één bleef er achter, het tiende of elfde. Een hand, mijn hand tilt je voorzichtig op Met mos en takjes dek ik je toe, prevel iets wat mens…

Goed hoor, antwoord ik op je vraag hoe het met me gaat Als ik naar waarheid zeggen zou dat ’t leven me tegenstaat, dat alles stuk ging sinds toen – open wonde in mijn ziel Liever lieg ik dan te praten over wat niet te helen viel…