Alle inzendingen van Gerhard Burgers

liever sta ik aan het roer van deze gedachtenboot die hotst en klotst tegen klippen dobbert maar wat rond over tomeloze rivieren met bochten en stroomversnellingen zonder ooit vaart te minderen liever sta ik aan het roer ziel stuurt boot langs beemden rietkragen onder zacht zonlicht nu pas, lichaam, nu pas ontdek ik jouw ware rang…

de kinderen dansen kijk, ze zijn er weer een specht die tikt hun tijd voorbij de honden janken daar, in de hoek van deze grote tuin waar wij eens spraken ze zingen, ze springen raken de lente gevoelige antennes ik zie ze wel kinderen dansen tuin wacht ik wacht waar wij eens spraken…

zomerwoud en de wind zweept mijn trieste dag op tot ongekende hoogten de uren lijken scherp als glas daar moet het zijn geweest een plek, bruin in de zon waarom, lieverd, koos jij hier jouw laatste uur, scherp als glas ik bijt me door de tijd en jij verslond mijn jonge vaderhart gaf mij die beker vol van gif opdat ik hem voor je drinken…

wanneer ik de leegte voel van teveel zingt het ribbenkoor in Afrika en de wind is vrij van zand luister goed, zij zingen vogelvrij meisje uit ruwe bast geboren leeg zijn je jammerschuren daar je land is dor en de oceaan verandert telkens weer van kleur en de vele gaten tussen ons scheuren verder open dan ik dacht was het niet in deze jaren…

als een ijle gil boven tragisch water zonder echo de stilte mij doordrenkt op een grijs geboren dag verder dan de dood ken je me nog als je zoon je warmte die was krimpt boven mistland tot een glimp rest je bent er nog…

ach meiske, alleen zo alleen met koude letters werd je nieuwe plek geschreven woon jij daar nog in het noorden, een stad bruin, grijs, met vreemde daken ach meiske, in jouw land ging mama's stem verloren knuffels, knuffels en warmte maar neen, het koude, dode van te vroeg gekomen sterven meiske waar is je moeder heen en nog, en nog…

jij zei: 'tijd' ik telde stenen één voor één zij vormden mijn eigen weg jij zei: 'ik zie je weer en weer, altijd en altijd' ik zocht houvast en schreeuwde naar de horizon dat haar stem zo veel dieper en mooier klonk dat haar geest zo veel meer zag dan haar ogen en die van mij jij zei: 'stop met tellen, stop, zie mij, ik ben…

ik droom een strohalm of een rietkraag aan de vijver en daarbij de wind de zachte trilling van leven de maan is bleek vanavond je geur hangt nog boven tegels of zijn het de narcissen ik droom je lichaam hier de vogels roepen om duisternis de deur werd dichtgeslagen wolken lijken op hamers ruzie is een aanslag bomen lijken stronken…

kan een gedachte sterven kan zij iets doen branden of een vuur doen oplaaien kan zij leven waaien over belemmeringen heen tot een echo worden de wachter bereiken de zoeker of de geliefde jagen op lusten die reeds begraven waren op lippen die eens rood lonkten kan een gedachte terugkeren tot mij die haar uitvond en tot de dingen die…