Het ei is zo gaaf
dat ik alleen al door zijn naam te noemen
de indruk heb teveel te zeggen.
Zo stil is het
dat beter dan door deze woorden
je je er eentje
op een lege bladzij voor zou kunnen stellen.
Maar daar het daarvoor ongetwijfeld al te laat is
of nog te vroeg,
volgt hier nog een laatste beeld:
zie deze kriebels
zoals een roofvogel…
Van alle eigenschappen die de vruchten
tot vruchten maken,
heeft de dennenappel er niet een.
Meer lijkt hij op een houten bloem
want wanneer je een voor een
hem van zijn schubben hebt ontdaan,
houd je bijna nog minder over dan niets.
Ook hoog in de boom, in zijn volle glorie
blijft hij een probleem;
pas na de allergrootste aandacht
tekent…
Op papier is alles anders.
Het woord komt uit als een ei.
Aan de hier beschreven hoenderfokkerij
komt geen haan te pas.
Nu hij achteraf zijn naam te berde bracht
hoor ik zijn echo kraaien.
Het kuiken is geslacht.
--------------------------------
uit: 'De menseljke natuur', 1966.…
Hoe dikwijls stond ik op mijn wandelingen
door het weiland
niet bij een damhek stil.
Een aantal planken die op van streek tot streek
verschillende wijze
met elkaar verbonden zijn.
Op zich misschien niet eens zoveel biezonders
maar toch niet zo makkelijk weg te denken
uit het landschap als het lijkt;
een boom staat ergens op de achtergrond…