Alle inzendingen van Gerrit

Zoals men aankomt op een station in een reiziger uitstapt, met zijn ballast vastloopt in een passant, dit is het ogenblik, men is vacant, op slag beslaat de inhoud het glas, taal past haarfijn haar mal, niet gemond, ongehoord, totaal onoorbaar, vlees, zoals het hoort dat men dit mangat moet instaan, dit niks moet uitleven in een snik, eindelijk…

Voorgeslacht: Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en adlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht. Nageslacht: Bleke kindren, kranke moeders, Neven met een breukband aan, Schele zusters, bochelbroeders, Vaders, die uit kuchen gaan, Ramlend vee, met kwik bevracht…

Vertoeven in familie voor een keer. Wij zitten om de tafel bij elkaar. Hetzelfde woordgebruik en handgebaar komen nog altijd op hetzelfde neer. Ik mag wel oppassen of ben alweer geworteld en voortdurend in gevaar dupe te worden van de evenaar die alles afweegt op een vast weleer. Ik wil niet meer. Het is te veel verzuurd. De wereld schoof…

Geen mythe of wildwestverhaal is het wat ik ditmaal opschrijf. Ik klauter uit een krater, kaal - de zon brandt op mijn dunne lijf. Ik roep een zin. Het klinkt te schraal in het omringende gewelf - ik heb geen schim of filiaal - ik ben vandaag alleen mezelf. Ik kan mij niet beroepen op een stand-in of een stijlfiguur, een schuilnaam…

Liefde Het had gekund, maar het heeft niet zo mogen zijn je moest eens weten, ik voelde al je pijn Stel dat je verteld had wat vroeger is gebeurd waren wij dan samen en had je mij dan goedgekeurd Ik kan in duizend woorden niet zeggen wat ik voel misschien nog jaren voor je begrijpt wat ik bedoel jij kon niet leven met iemand zoals…

Is het een zonde of een zegen, dat mijn vermogen om te genieten zich niet lijkt te berusten in de bezigheden van het leven waarmee men daar komt wat veel mensen lijken na te streven? Ik voel niet de geringste behoefte om mezelf te ontwikkelen. Bij een sollicitatiegesprek zal ik niet degene zijn die oprecht kan zeggen: “Ik wil er voor gaan…

Anderen knippen met hun vingers, zie: Er valt vanzelf een wonder uit hun hand. Ik zwoeg gestaag, verbrand mijn energie, Maar wat ik opdelf is wat grint en zand. Anderen eten graag, ik kauw met pijn. Fazant! en ik verslik met in een luis. De hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn Verhemelte proef ik slechts as en gruis. Anderen hebben ritme,…

Van minder een stoel getimmerd, men gaat zitten onder een verbazingwekkend roerloze zon terwijl de dorpskinderen de vrede bezingen op hun blinkende brommers, terwijl de hemel ondiep is als water onder een roeiboot, terwijl men woorden laat drijven en zinken hoort men zich roepen, bloed valt uit de bomen men herkent zich, staat op om te…

Look here, upon this picture and on this. Hoe minzaam speelt in 't herfstseizoen Door 't ruisend woud het licht der maan. Hier zag ik Olga sidd'rend staan. Zacht lei ze 't korfje neer in 't groen En snikte en vlood... Haar argloos wicht Is thans apteker te Maastricht. De torenspits, met mos omkleed, Die 't nesteke van 't…

ligaya, ik wil jou dan weer wel en dan weer niet zie je niet dat ik twijfel, dat ik tering niet weet wat ik wil als ik je heb moet ik je niet heb ik je niet dan ja als ik je heb zie zo veel mooiere vrouwen, maar ja als ik je niet heb zien ze mij niet tsja dus wat moet ik nou met jou ja! Ik kom er niet uit, liga- liga ligayaya…

't Is een onwederlegbre waarheid. - T.J. Kerkhoven. Een onwederlegbre waarheid Is het, dat bij middag klaarheid, De avond zelden duister spreidt; Daarentegen biedt het duister Ons zeer zelden zonneluister; Dit is zelfs een duidelijkheid. Zo kan men, op de dag van morgen, Niet…

Met mijn emoties Waar moet ik heen Tegen de muur smijten Het uitschreeuwen Het moet ergens heen maar Kan geen kant op Ik wil eruit Weet niet hoe WHAAAAA Ik heb het gevoel Het te verliezen M’n verstand Ik heb het gevoel Ik word gek Alles in m’n hoofd Het stoort Kan niets meer doen Moet iets doen Moet nog leren Morgen tentamen…

Als ik wakker ben Kan ik je uit m’n gedachten weren Rationaliseren Maar als ik slaap Dan lukt dat niet Dan kom je binnen In m’n dromen Zonder dat ik er om vraag Maar ik ontvang je Met open armen Het lijkt weer goed Tussen ons te komen Ik ben Weer verliefd Dan word ik wakker Ervaar opnieuw de pijn Van jou niet meer te hebben…

Ik wil niet alleen Ik wil jou Maar ik moet Je uit m’n hoofd zetten Het heeft geen zin Mezelf te blijven kwellen Het is een kutsituatie Ik weet niet wat Ik met mezelf aanmoet Waar moet ik heen Met al m’n emoties M’n gedachten M’n gevoelens Ik wil ze uiten Maar het liefst bij jou Nu schrijf ik het maar op Bij gebrek aan beter Maar…

Roken, zuipen Ik doe het graag Toch denk ik steeds Het kan wat minder Totdat het weer avond wordt Nu denk ik Wat heeft het nog voor zin Mijn lijf is al beschadigd Als ik nu stop En besluit gezond te leven Dan ga ik nog steeds vroeg dood Misschien minder vroeg Dat dan wel Maar dan moet ik het dus laten Terwijl ik misschien toch Niet…

Geef me nog een kans Ik zal het anders doen Maar is herstel nog mogelijk Met de wetenschap Dat ik op m’n tellen moet letten Zal ik nog ruimte genoeg hebben Niet bang zijn voor een fout Eén fout En is het dan gedaan Ik wil zo graag Ik wil niet alleen Zijn Zonder jou Ik wil niet een ander meisje Waarmee ik je vergeleek Lachen om dronkenschap…

Mijn normen kwamen van jou En ik verkende de grens Toen was het over En voelde ik me even vrij Ik kon doen en laten wat ik wilde Maar wat ik wilde dat was jij Jij met je normen…

Vlak voor de ramen staat het boomtheater. Insecten trekken strepen langs de ruit en vlinders buit'len om elkanders buit. Een dikke duif vliegt in de groene krater van bladeren, een duiker onder water, en komt er later even oud weer uit. Het leven, tegen dit decor gestuit, wordt speeltoneel terwijl ik kijk en staat er. Ik heb van de natuur…

Zo is het warme weer in ’t eind teruggekeerd En ziet men lieden, wier gezondheid was bezeerd Door kou, zich in de gloed der zonnestralen koestren, Niet langer in hun huis geklemd als Texelse oestren. De zomer nadert en de Winter schuurt zijn piek; ’t Was tijd waarachtig; want hij maakt het mensdom ziek. Nu kan men in zijn hemd of zomerbroek weer…

Gebouwen zijn aandoenlijk als ruïne, Hun ziel ligt bloot. Paleizen, kerken, banken, Geen sterveling die weet waartoe ze dienen. Je hoort dus overal de luide klanken Van tuba en trompet en mandoline En ziet er mensen langs de straten trekken Met feestgetoeter en plezier voor tienen. Dit is een stad van louter lachebekken. Hun meester is de…

Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit: het zacht maken van stenen het vuur maken uit water het regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mij was de zon een dag vol wespen was het brood zout of zoet en de nacht zwart naar behoren of wit van onwetendheid soms verwarde ik mij met mijn schaduw zoals men het woord met het woord…

Toen wij nog jong waren en de wereld nog oud was en wij in een ver land op hoge bergen stonden en in het dal diep beneden een lange roerloze roestige trein zagen, onbestaanbaar alleen in het oog van een hevige leegte, riep jij terwijl je de hemel een kushand toewierp ik ben een reisgids kinderen leer mij lezen en 's avonds op het plein…

Op papier is alles anders. Het woord komt uit als een ei. Aan de hier beschreven hoenderfokkerij komt geen haan te pas. Nu hij achteraf zijn naam te berde bracht hoor ik zijn echo kraaien. Het kuiken is geslacht. -------------------------------- uit: 'De menseljke natuur', 1966.…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart! ----------------------------------…

In Doetinchem stond ik bij het station de zon bescheen perron en mensen en uren stond ik stil te wensen dat jij nog steeds diezelfde blijven kon. Er moet op dat station een spiegel hangen want plots verscheen weerkaatsend licht het lichtte op; jouw lief gezicht nog steeds door blonde krul bevangen. De tijd verdween, want stond toen stil…

Ach je moet gewoon alles optellen Je telt gewoon alles op Het slechte vergeet de mens en het goede vergroot-ie, je telt gewoon alles op. Dat zeg jij, zegt zij, maar zo werkt het niet niet bij mij. Maar we zijn tenminste één. Welnee, toen wij zogenaamd heerlijk in het gras lagen zegt zij, lagen we in scheiding, dat zeg je er niet…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

Een roodborstje dat tegen het raam tikt. Niet tegen het raam, maar tegen het ei waarin het zit en het ei breekt in tweeën. Niet het ei, maar het ijs dat scheurt van Groenland naar beneden. Een zwarte zee, waarin witte vlakten drijven. Geen vlakten maar bergen. Geen ijs, maar graniet. Nodig voor het roodborstje om zijn snaveltje te scherpen.…

Uit een rups ben ik geboren, als vlinder fladder ik nu rond. Ik vlieg over heide en langs koren, of zoek voedsel aan de grond. De zon is mijn vriendje,de wind mijn kameraad. Ik imponeer menig kindje, dat soms heel lang naar mij staart. Maar 's nachts als allen slapen, en ook mijn dag ten einde is, dan kom ik naar jouw venster, en kijk…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…