Alle inzendingen van Gouddelver

Zij zag zijn radeloos gezicht zijn ogen, zoekend in de rijen. Hij zag wanhopige vrouwen schreien, Verbijsterd door het wreed gericht. Vaak had zij hem op straat zien lopen: het was geen grote, sterke vent, maar wel een die de wet erkent; zijn tred en blik, die waren open. Wat moet ik doen? Straks is ’t voorbij, Voorbij zijn kans en ook…

Vurige Sisyphus, mocht je ooit vrijkomen, ga dan zuidwaarts de kilte in. Zon, sta op, vergeet het vonnis en sla de luiken open. Het is dag. Dag, hoor.…

Duitse soldaten, luide buren, ingekwartierd, zes of meer. Mijn moeder, jonge huisvrouw, kordaat maar zonder kennis van hun taal. De put, zomer en winter bron voor ons allen van fris en helder water. De putemmer, vaste bode naar beneden, om het water op te halen. De soldaten, ruwe klanten, onverschillig, of uit de stad misschien…

Kustslag: water dringt de branding binnen. Asfalt, betonnen kering, weert de wolken die regen wel beloven maar niet geven. Flarden grootspraak storten neer in de zeeketel die sist en slurpt. Wie baant zich een weg door de sporaden?…

Nee, niet zo dicht tegen me aan. Hou je niet meer van tederheid? Ik ben een oude zak. Zij vindt mij vies. Het is gedaan. Och, laat me toch slapen, hou de kop toch dicht.…

Zij loopt naar haar huis door de lege straat. Het is nog vroeg. Ik loop haar achterna, vijftig meter tussen ons. Ze zullen wel denken: wat een geile bok. Maar misschien zet ze koffie voor me.…

De zon scheen. Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

Het Irakese volk beseft niet wat het doet, wanneer het vuisten balt en joelt in Basra’s straten. Iedere verlossing kost een beetje bloed, men moet de dokter en zijn mes niet haten. Het Irakese volk beseft niet wat het mist, zolang het juicht en vecht voor eigen leiders. Wij hebben zelf ons eenmaal zwaar vergist, want ook de Duitsers kwamen…

De jongen speelde op de straat en ving de bal met beide handen. Toen viel een bom of een granaat, daarheen gestuurd door Goede Landen. Nu ligt in een Bagdads ziekenhuis een kind dat nooit meer een bal zal vangen. Zijn armpjes zijn de balkjes van een kruis waaraan het levenslang zal hangen.…

Ze rolden aan door het zand. Als een muur van staal en stof verplaatsten zich de tanks vanaf de grens het land in dat de Yanks wel eens bevrijden zouden van de dictatuur. Het ging heel vlug. ‘t Verzet was kort van duur. Een enkele Irakees schoot terug, maar zwenks maaide een tankkanon hem neer. Allengs werd alles kalm en doods. Hun laatste…

Ze staan weer voor een oorlog klaar, uit grote monden rollen zware woorden. De vrede wordt gestald in verre oorden, verzoening wordt een vreemd gebaar. De lucht is nu nog stil en klaar; ik dacht nog dat ik vrolijk lachen hoorde, en zelfs dat in de wereld wijsheid gloorde, maar ginds staan lijkenzakken en een baar. Want morgenvroeg begint…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen, langs straten niet alleen maar ook in velden, parken en plantsoenen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…