Alle inzendingen van Gust Adriaensen

De irritatie Mijn vrouw natuurlijk. Nu weer DSL, laatste editie, verloren gelegd. Te veel leesvoer slingert rond. Schermlezen kan ook, wordt dan gezegd. Ben ik zo niet voor. Hou van de zinnen in mijn hand, de woorden op mijn vingertoppen. Fingerspitzengefühl, weet je wel. Het inzicht Sijpelt geregeld door. 't Doet er niet toe, DSL…

Elke ochtend hetzelfde tafereel. De kater van de buren, de jager, loert naar tuinvogeltjes: het roodborstje -echt een ettertje-, de rusteloze meesjes, een vink. Dan loopt hij, statig-langzaam, over het tuinpaadje, voorbij de ontbijttafel. Uitdagend loenst hij naar binnen. Wie doet me wat? Mijn vrouw haat hem. Hartgrondig.…

Is dit oud worden? Zijn? Vaker en vaker je familieleden oproepen, je klasgenoten. De levenden. Meer en meer de doden.…

Geen levende ziel langs het glimmende asfalt. Trieste vervreemding. De gerekte lichttoortsen maken de weg tot rivier.…

Soepuien snijden, zacht knappend door de rokken. Rustgevend geluid.…

Groningen- 1 oktober 2025 Azuurblauw de lucht, okergeel de Akerkspits. Groningen schittert!…

De zon schijnt volop. Op wandel als van oudsher. Scherp besef van tijd.…

21 augustus 2025 Een plotse windvlaag, een tapijt van bladeren. Mijn beukenboom sterft.…

Mijn oude goudvis dreef dood in de visbokaal. Ik vergeet hem niet.…

Lucht, water, zand. Het water verdwijnt in de lucht. Amper verschil tussen tinten van blauw in het achterplan. Beige en bruin nemen voor- en middenplan in. Prominent twee lege bekers Coffee Latte Mocka Americana. Fotograaf languit buiten beeld. That's happiness ?…

Gehucht Hoeven-Kempen-zondag 13 juli-9.30 uur Een zwaluw alleen zwiert zwak* over de velden. Zal zij overleven? (*zwak= lenig)…

Diep zomerblauw over de heuvels van het Hageland. De koepelsterren schitteren In het zonlicht. Weemoedige herinneringen drijven boven. Met moeder in de basiliek, gezoem van weesgegroeten, de mysterieuze put, het snoepgoed en de molentjes. Besef van verlies voorgoed. Verdriet en toch troost voor het beeld.…

De donkere kamer biedt uitzicht op de rivier en drie koppeltjes. Zij hebben geen oog voor het kleurenpalet in en langs het water.…

De late wandelaars achter een muur van strandhutten, blijven deel van de stad. De kleurenstroken van zand, water, lucht, schitteren adembenemend, buiten hen, zonder hen.…

Op het dorre gras boort hij de bek in de grond. Is één worm genoeg?…

Hoe schoon de paarden. Een graast, het ander bekijkt me. Weemoed in zijn oog? Beide oren bewegen even. Een siddering loopt langs zijn flank.…

De lamellen dicht. Niet langer geborgenheid in het blinde huis. Waarom denk ik aan Hopper? Met twee tezamen alleen.…

Gruwel in Gaza: hongerlijders als schietschijf. De wereld kijkt weg.…

De meiavond valt. Stilte in de Heysche Beemd. Rustig is mijn hart.…

Petrus' staf niet langer steun maar loodzwaar in mijn stramme hand. De laatste zegen, de laatste rit tussen het volk van God, de laatste streling van een kind. In gedachten al opnieuw Jorge Bergoglio. No llores por mi Argentina. Mijn hart heeft u nooit verlaten.…

De weg naar Eden. Na de bocht het Paradijs. Eenzaam is de tocht.…

Het raam stond open. Twee mezen vlogen binnen. Paniek. En dan rust. Eentje op Het Vaticaan. De ander op van Dale.…

De herinnering voedt en verlicht de toekomst. Elk jaar weer Pasen.…

De zilverreiger wordt weerspiegeld in het ven. Dubbele schoonheid.…

Geen dag zonder nacht: wenstijd voor licht, blauw en zon. De vogels zingen.…

Versplinterd bleek licht. Triestheid van de lege straat. Stilt zij de onrust?…

De beslissing valt: dunbekwulp uitgestorven. Duikt hij ooit nog op?…

Vrienden vallen weg. Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

Groenten uit Balen geraken niet meer verkocht. Walter gaf het op. De cité verdwijnt voorgoed. De Brief blijft onbeantwoord.…

De sloop van het huis veegt alleen maar stenen weg. Het thuisgevoel blijft.…