Alle inzendingen van Gust Moens

Doodsklokken galmden door de stad, uit een verborgen kerk. Er wordt een mens begraven, de priester heeft weer wat werk. Misschien is het een sukkelaar, of een begaafd persoon?. De stad bruist verder, want 't is markt en ieder doet gewoon. Gelukkig reed ik met de fiets en kon het heel goed horen, terwijl de mensen rond de kerk, zich aan 't gelui…

De tijd die gaat hier traag voorbij ik zie van hier de straat, al kijk ik heel aandachtig toe, 'k zie nooit waarheen hij gaat.…

Het koppeltje zat in het park hij keek haar aan, zij lachte de bank voelde de warmte al maar hij moest nog wat wachten.…

In de serre had ik jou gevonden ik zag geen bloed en ook geen wonden je ademde, maar veel te snel de pootjes krommen ging nog wel ik heb je op een doekje gelegd en iets van "stoute poes" gezegd die ons van dichtbij gadesloeg en zag hoe ik je binnendroeg. Of heeft het zonlicht je bedrogen en ben je tegen 't glas gevlogen? en helpt het als…

als de laatste opspattende brokken aarde zijn gevallen als de volgelopen kuilen het flauwe zonnetje weer rimpelloos weerspiegelen als er niemand meer is die de stilte wil scheuren als een ongelooflijke echte watervogel weer het kanaal gaat dwarsen als je, zo maar, tot tegen het versplinterde bos kan stappen, rechtop 135 meter ver als de Hill…

Ze staan er weer als ieder jaar, de planten en de bloemen. Ik ken er weinigen bij naam, 'k ga ze dus ook niet noemen, diegene die ik dan toch ken, die kan ik niet meer tonen, sedert er hier in onze buurt, een tiental schapen wonen.…

Hallo, mevrouw... mag ik wat vragen, waar loopt deze weg naartoe? Niet dat het echt zoveel uitmaakt, maar mijn fiets wordt stilaan moe. En zie, na een kwartiertje kende ik elke steeg en straat. Het was echt een leuke babbel, met ook heel wat goede raad. Dus het werkt wel wat wij leerden, iets te vragen zoals 't moet. Je komt simpel heel het…

Mijn vrouw heeft ooit een beeld gemaakt, een meisje met een boekje. Van op de straat kan je 't niet zien, het staat net om het hoekje. Ze zit daar onbeweeglijk, je hoort zelfs geen gefluister. Toch val 't mij op dat de kabouter, heel aandachtig luistert. Hij blijft beleef op afstand staan, leunend op zijn schopje. Naast hem zit een bleekgroene…