Alle inzendingen van Han Messie

Terwijl de smid het ijzer lustig zwaait, kijkt hij blij naar zachtgroene hellingen: glooiende wouden en weiden omringen heel zijn leven, waarin de verte ronddraait. De rappe stem van hamer en aambeeld waait over de heuvels om mee te zingen met roepende bomen, danst in kringen onder jong avondrood, dat lokkend laait. Traag verzinkt het lied…

De zoeker naar eigen wezen staat op een kale bergspits omringd door het Niets het uitspansel boven hem gaat schuil achter één dreigend zware wolk vol ziedende bliksems scheurende donderslagen die stuiptrekt _ zich zwellend plooit tot monstergedaantes dan krimpt _ verhardt langzaam neerdaalt in een wijd zachtglooiend heuveldal voortbestaat…

Een geheime levensgeschiedenis van verzinken rondtasten en voortdrijven altoos zoeken naar de zee willoos meezweven met alle winden verliest zich in een vluchtige spiegel waar lege weiden gekrulde bosranden om een kleine torenspits bol glanzend doorheen glijden reine artsenij uit de oudste tijden geeft de aarde haar voeding die zacht…

De boer van vroeger hoorde in aardkluiten zachte stemmen zingen vol geheime raad: "Moge ons kleine volk elke dageraad opnieuw vriendschap met jouw arbeid sluiten." Toen avondnevel de dag kwam besluiten, dacht de landman: "De einder vergaat, krijgt langzaamaan een dreigend tovergelaat... Naar vertrouwde gloed achter keukenruiten!" Haardvuurgeknetter…

Vrije dagen in Spanje slijten moeder Anchie loopt overal kijkend met haar beide dochters door het drukke dorp aan de kust de zusjes Renate en Petra doorvorsen de winkel vol kleurige stoffen en lokkende beeldjes hun handen willen keurend voelen maar dwingen zich tot rust bij stromende gedachten als schuimende bergbeken die elkaar woest…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

De lage ruime heuvels om de Franse dorpen Domrémy en Veaucouleurs geven sterk verlangen almaar rond te dolen langs lustig buitenleven deinend grasland en graanveld roepen het oude genot van 't landelijke drinkhuis waarin arbeid en vertier met elkaar schertsen boven gazen kelken jonge boerenboterlucht glijdt over de kleine rivier zoekt…

De aardse schepping heeft ons land karig bedeeld met weinig bos en eentonige weiden wij hebben het voorrecht een groot rentmeesterschap te volvoeren men verzorgt klein bosleven beschermt teer moeras graaft reine poelen kraamkamer voor dieren die water én land beminnen verblijd ziet de Schepper neer op Zijn mensenmedewerkers hoe ze…

Het vat, waarin vuur en stoom samenzongen, gaf vorstenpaleis, huis of herdersstal het zoetgeurende, eenstemmige geschal van theedampen, die elkaar verdrongen, dan verijlden tot kalme nevelwrongen, vloeiend meedeinden met dansers op het bal, rondzweefden in een ruig kozakkendal, als lammetjes over het steppengras sprongen. De ketel voor de…

De trotse stomer Titanic vaart bij nevelige nacht over de kalme oceaan de reizigers daarbinnen feesten dansen en drinken in zalen vol weelde vieren de eerste reis van hun onzinkbaar schip hard schurend geluid wekt vragen vertoont het roerwerk nukken of zijn we op een kust beland? mensen lopen langs de reling gooien afgescheurde stukjes…

De kleine wezens die tijdens onze vroege jaren vreugdevolle herinnering schiepen bij verteluur of eigen verbeelding geven het volgroeide brein vertederd medelijden met wie we eens waren "prille onschuldige zielen beheerst door velerlei schimmen" het sprookje toont een ander aanzien van het heuse onzichtbare leven dat ons voortdurend…

Het drijvende paleis verlaat de haven, omringd door ogen vol bewondering. Die vorst der zeevaart bromt met voldoening, trots op zijn onovertroffen gaven, dreigt de stoomboot America te schaven, hort en brult onder grote verschrikking, kruipt toch kundig verder, voorkomt een botsing. Heerlijk over de wijde deining draven! De Titanic oogst…

De woeste branding van de wereldzee "leven" springt brullend op tegen rotskust en klippen wil het harde lot dat onafwendbaar schijnt tarten _ verwinnen maar stort vernederd in elkaar woelt krullend door zich heen om straks weer aan te vallen moede golven rollen traag tussen de stenen zijn dan bezadigd water in nauwe ruimtes overhuiven…

Ik wil hierover schrijven maar kan het niet ergens tussen de hoge dijk en de brede rivier op zacht glooiend zand vol verkruimelde kracht karig begroeid met weerbarstig gras en eenzelvige bloemen staat een kleine groep lage kromme bomen door beeldhouwende wind beknot bij een donkergroen huisje wiens dak en vensterranden felrood glanzen…

De dood spreekt een overheersend, leeg woord in het winterbos van sneeuwloze grauwheid. Reuze spinnenpoten hangen stram gespreid om droeve beuken; kilte heeft hen versmoord. Een moede zucht dwaalt door dit verlaten oord, strijkt langs dorre varens, mint eeuwige strijd, zakt puffend neer, tot heengaan bereid. Dansen op zijn stem toonkunstvlammen…

De vijver van het verlaten landgoed ligt eenzaam en donker, streng omgeven door oude, kale bomen, die triest leven onder een grijze, gerafelde hoed. Hun geboetseerde stammen zijn bebloed met verleden, dat zich nòg wil geven aan des adels gestorven bevelen, slechts droevig verzinkt, maar steeds schimmig woedt... De hoge takken, dicht op elkaar…

dit jaar begint met overbekende én onnaspeurbare vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering…

(haiku) Verpulverd karton in de straat: dat oude jaar is nu heus verknald.…

Laten wij de gehate vrek zowel verwerpen als ten voorbeeld stellen zijn zakelijke schraapzucht verdwijne uit ons hart en denken maar die zuinige zorgzaamheid om het bewaarde stoffelijke mag steeds in herinnering blijven.…

Twee metgezellen willen strijden tegen harde heerschappij van Romes macht. Wegen vol geweld hebben ze overdacht om hun onderworpen land te bevrijden. Bloeddorst en vurige leeuwenmoed leiden beide oproerkraaiers tot wrede daakracht, die zich toont als felle Romeinenjacht door rijke steden en woeste bergweiden. Ondanks woedend vervolgen en…

Waar blije stilte spreekt van graversarbeid, die eens in ruig moerasland werd verricht ademt een jong meer ruim en verlicht: langs zijn oevers is beschut leven verbreid. Het kalme riet blijft zichzelf, kent geen tijd, toont steeds vreedzaam beschermend aangezicht: een hecht onderkomen, open én dicht, voor dieren tot huizen of zwerven bereid…

Drachten soest vredig bij stille dageraad. Hoge gebouwen staan dof te wachten; kleine huizen tonen eeuwige krachten: nietig leven, dat bestendig bestaat. Lome wolken, in plechtig grijs gewaad, hangen laag boven de schaduwstad, trachten haar te houden onder sluimernachten, maar zeilen weg, na wijs beraad. De bleekblauwe lucht baart van lieverlee…

Mensen te Jeruzalem begroetten de verwachte Profeet met wuivend loof. Overal daverde het vrome geloof, brandde in ieder, van kruin tot voeten. Heersende Romeinen zouden boeten voor onderdrukking en belasting vol roof, werden vernederd tot een stoel met stoof; de toekomst moest het Joodse leven zoeten. Was Jezus' intocht groots gebeuren geweest…

Dit woord mag nietig of onbenullig aandoen maar is de wortel van haat afgunst onverdraagzaamheid verborgen wrijvingen tenslotte het wereldkrakeel verschijnt eens de ruime geest?…

Toekomstbeelden mogen stralen vol toverachtige beloftes de schoonste wens blijft steeds te willen bloeien voor hetgeen we bestemd zijn op de plaats waar we toeven.…

De alom geliefde kerst glanst warm en verdwijnt dan ras gelijk oranje avondgloed omringd door blauwgrijze lucht moge dit feest ieder jaar in elke mensengeest een kleine spijker laten die zich somtijds laat voelen als aangename pijn van beschouwend voelen.…

De welbekende stal in Bethlehem maakt wijzen en ruige herders eensgezind. vol eerbied staan ze om het verwachte Kind, vredig horend naar zingende Hemelstem. God zond de Heiland. Hoe gedenkt men hem? Zich behoeden voor koude natte wind; weelde of smullen, wat een ieder zint? Het geld drukt met vriendelijk manende klem. De geliefde Kerst geeft…

Geloof en godsdiensten stromen door elkaar heen zoeken zowel strijd als verzoening streven steeds naar beter weten zijn dikwijls een belediging voor God die in Zijn ruime genade echter lachend schertst bij de woelige kleinzieligheid van het mensenras.…

De ster van Bethlehem leidde de drie wijzen naar het westen vol belofte maar misleidde hen te Jeruzalem eer zij tevreden stilstond boven de gezegende stal dit geëerde hemellichaam verloor ooit een spitsje het doolt nog door de wereld lopend in grillige schemer zie ik vaak die vonk verschijnen soms brandt ze als smidsvuur binnen mijn…

Bij warme huis'lijke gezelligheid van een plechtig of knus ervaren kerstfeest wacht de vage toekomst, die men mint én vreest, als nevel door vragende schemer verspreid. De koude duisternis voert een stille strijd, hangt over het woonoord van een bosgeest. Schuilt onder zwarte dennen een schimmig beest, dat mensen aanspreekt, naar het moeras…