Alle inzendingen van Han Messie

Regenplas vol zon: diepe, reine spiegeling van een alpenmeer. Een grote kikker springt in de poel en doet niets dan zonnebaden. Ik drink mijn glas jenever samen met een leuke wesp.…

Deze drie Latijnse woorden die krachtig vol eenvoud zingen geef ons vrede mogen galmen over aardbol door zeeën en wolken om hun boodschap te brengen aan oorlogszuchtige mensen en twistende regeerders in alle werkkringen huiskamers en gezinnen…

De fabrieksspoorbaan loopt stil en verroest door 't bos, is een wegwijzer.…

Op een blinkende lentemorgen rent het kind verrukt over de zandweg door 't boerenland jubelt om de nevelkronkels als frisse damp uit witte gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

Bij zonsopgang klinkt luid geklepper: ooievaars wijden hun nest in.…

Ik wil hierover schrijven maar kan het niet ergens tussen de hoge dijk en de brede rivier op zacht glooiend zand vol verkruimelde kracht karig begroeid met weerbarstig gras en eenzelvige bloemen staat een kleine groep lage kromme bomen door beeldhouwende wind beknot bij een donkergroen huisje wiens dak en vensterranden felrood glanzen…

Robert Long zingt een fel opstandig lied over het verleden van 't christendom, naar zijn mening star, bekrompen en dom. Harde tucht gaf vele mensen verdriet. Welk euvel bracht geestelijke leiding niet? Was zij slechts belust op eigen rijkdom? Toehoordersgedachten draaien zich steeds om als wervelwinden door neerbuigend riet. Na alle strenge…

Van Noorwegen kom je in Jutland: zuidelijke nacht?…

In de straten van Antwerpen ontwaakt de levensdrift van een jongen en een meisje twee gezworen hartsvrienden hun guitenstreken en slimme handelingen verspreiden zich spoedig door het Belgenland drijven soms onverwacht mee met verre wereldreizen doen moedige daden die in vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun…

De hoge blanke toren van de ruimdenkende Grote Kerk ziet met voldoening neer op die brede levendige Markt en oude straten daaromheen waar mensen gezellig samenzitten onder zoele platanen wier luchtige onbekende spraak de geest der Middellandse zeekust naar deze stad roept om er te toeven vol bezadigd rijk gemoed de zachtgroene top met…

Angstvallig belet de herder zijn schapen zich te wagen in dat geheime woud, vreest het doornige loof boven dicht kreupelhout. Wingerds om bomen hoort hij zuchtend gapen, spreken over drakenklauwen op wondergoud, kasteeltorens, waar duivelskunst feest houdt, kwade geesten, die hier vredig slapen. De enge wildernis weert ieder mens, klemt…

Wat matig bevalt... Het willen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!"…

Na de regenbui tikken bevrijde druppels onder dicht lover. Koud valt de herfstregen; overal glanst helle gloed. Uit grauwe wolken daalt zon op geel herfstloof, dat ijl kleurt. De nacht is heel doods; om een eenzame lantaarn klinkt steeds muggenlied. Vol elfenbanken is de stronk. 't Kind gaat zitten. Welke paddenstoel? Een natuurvorser…

De opbloei der beschaving was nog jong; Gods Woord klonk als een eenzame guitaar, die ronddoolde met zuiv're, krachtige snaar, door stadsvertier en stille nachten drong. Hoe groeide samenspel van oor en tong! De mensen vol vragen hielpen elkaar te speuren naar de hemelse Kunstenaar, schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong. Steeds vorst…

Wellicht aanvaarden mensen moeilijk dat het hiernamaals slechts "is" willen meer horen en weten van dit "wachtende bestaan" God kent Zijn voornemen verbiedt de zielen die reeds bij Hem zijn het de wereld bekend te maken Hij leidt al wie de hemelse Vader minnend zoeken of de rug toe keren tijdens het vluchtige aardse leven naar hun onvoorstelbaar…

Avondkoelte glijdt over hellingen van 't Geuldal tussen hoog gras en laag lover waait langzaam je huid binnen geurt als een rol verse geharde room waarin halfzure weke kaas versnipperd is een frisse kaarsvlam flauw schijnt strooit ruime lucht uit verre bergen door deze knusse heuvelplooi loom bezadigd ogenblik na een pijnlijk moeizaam…

Geld met bestemming van zeer verschillende aard ritselt en rinkelt. Zakelijk gesprek klinkt spannend, maar vrijuit bij luchtige scherts Toekomst opbouwen; intussen schoon verleden koesterend eren. Het borrelglas schuift: gedachten doen zich horen als jonge vogels. Al deze stemmen zijn vereend in 't vertrouwde Café het Raadhuys…

Godsdienst is gebaard door spitse vragen van wijze mensen, die beeldend denken: "Hoe zou het Opperwezen ons wenken, geheimzinnig, toch liefdevol dragen?" Geloof kan in ieders wezen opdagen als een beekje, dat verlangens wil drenken, de zoekende drinker soms zal krenken, daarna tot herboren hoop uitdagen. God zelf geeft dat aardse beeldengewoel…

Schrijven op zolder, opgevrolijkt door vogels onder dakpannen. Over de bouwplaats vol machinegeraas waait rijpe kuilvoerlucht. Aan de jachthaven bloeit, hoekig - in spiegelbeeld, een oud-franse tuin. Kaal, stram bos glanst verwarmend vol oranje lichtkransen. Japanse bloempjes hangen doods over een koud lieveheersbeestje. Milde…

Nieuwe woningen, bont geschilderd _ als plaatjes uit een kinderboek. Op regenkringen -in eigen veren schuilend- drijft de fuut traag voort. Zuiver glanst de sneeuw langs de sloot, waarin het ijs grauw en week verzinkt. In het avondgrauw staan bomen zwart en puntig als kruidnagelen. Hete vulkaanrook daalt langzaam, hortend, strijkt…

Mensen vragen zich voortdurend af waarom God alle kwaad en ellende laat komen zonder het te bestrijden de allerruimste denker staat verlegen om een duidelijk en treffend antwoord welke geheimen zouden schuilgaan achter dat eeuwig durende vraagstuk? de wereld wil dit al te graag weten schept hierover haar eigen denkbeelden overal rijzen…

Een jonge zelfzoeker hoort de zwevende taal door hem spreken hij scheurt papier schrijft siert krast frommelt leest daarbij het werk van lang bekende dichters zijn lichaam is roerloos _ verstomd als een wintervleermuis aan de stalzoldering binnenin hem slaan meedogenloze knuppels en slagvaardige vuisten der oosterse vechtmeesters…

Het deftige huis naast het wijde moeras kent allang geen bewoner meer heeft één scheve wandkast van molm ribbelig hout vol grijs pluizig stof gemoedelijk nodend tot behaag'lijk luieren de ingezakte trappen en vloeren met gaten bergen lome mistroostigheid 's avonds kringelt kille poeldamp door kapotte ramen binnen voert heerschappij over…

Het sterke geloof mag bescheiden schijnen als een kaars in dalende schemer of nacht. Dat wassen zuiltje heeft mateloze kracht; verleiding wil steeds bij zijn vlam verschijnen. De dansende vuurtong kan zich verkleinen, dan walmend opspringen met trotse macht. Misschien wordt een boze domper gebracht; zij zal als gloeiend puntje wegkwijnen...…

Paulus breekt hartstochtelijk baan Jacobus beschouwt overleggend Johannes toont vaderlijke liefde Petrus oordeelt de wereld bedachtzaam deze bekende boodschappers vullen dankzij krachtige brieven menselijk denken met vorsend geloof zijn tezamen een grote bijenkorf vol zware honingraten waar het krioelende volk streng keurend en arbeidend…

's Ochtends vroeg klapt de wandkast open uit die rappe hand suist een sterke starre wil onbezonnen naar de slaapdronken hemel ontmoet dampig voornemen zweeft terug tussen gladde kastplanken verblijft honkvaste kracht aanschouwt alles bedachtzaam beraamt knusse spookarbeid koestert zich in 't morgenrood van doorschenen wijnglazen.…

(haiku) De roofvogel kringelt heen en weer boven het veld, lijkt een vredesduif. (tanka) De Mookerheide: vredig glanzen de heuvels onder het koeltje; heerlijk wegzoezen, denkend aan de slag, die hier woedde... In 1574 was de bekende slag op de Mookerheide, waarin de broers Lodewijk en Hendrik van prins Willem van Oranje sneuvelden…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe…