Alle inzendingen van Hanneke

De zomer schildert in het zon-gevlekte bos duizend tinten groen…

Er was eens een vrouw uit Almere die prat ging op zen-mediteren. Eerst kwam er een gaap, toen viel ze in slaap. Nu moet ze 't ontwaken nog leren.…

Het schijnt dat journalisten in ons land zich laten leiden door betrokkenheid. De objectieve informatie lijdt helaas hieronder, meldt vandaag de krant Dus als je steeds de media gelooft: Behoed je voor het boter op hun hoofd!…

Hou je van knuffelen? Liefde vaagt grenzen weg: Twee worden één gemaakt – dat is geen schijn. Toch is die optelsom ontegenzeggelijk méér dan de delen apart zouden zijn.…

Een Turks politicus, de heer Arinc, is tegen openbaar gelach van vrouwen. Hij weet zijn standpunt vroom te onderbouwen. Maar Turkse vrouwen protesteren flink. Hun blije selfies oogsten veel succes. Het net toont aan: de geest is uit de fles!…

U die van dichten houdt! Ollekebolleke...? Dichter bij schrijverspret komt uw pen niet. Listig met grappen en ondubbelzinnigheid, kadervast knijpervoer past in een tweet.…

De NS-chef kijkt toe, zoals je ziet, hoe buitenlandse reizigers proberen een automatisch kaartje te forceren; ’t systeem snapt immers creditkaarten niet. Aanvaard gewoon de boete, beste klant; 'doneer' wat euro's - zonder trammelant.…

New Delhi heeft nu al geruime tijd veel last van apendrollen in de stad. Nu worden jongens, want men was het zat, tot heuse apenjagers opgeleid. Als aanvulling op ‘t stadsorganogram stem ik voor duivenjagers op de Dam.…

Heel soms gebeurt het dat ik wakker word en dat de wereld op een sprookje lijkt. Ik voel een woud dat tot de einder reikt waarover zonlicht zich heeft uitgestort. Ik droom een elfje dat niet van mij wijkt, en samen dansen wij op ’t sprookjesbord en vangen appelbloesem in mijn schort – tot huilen van het lachen mij verrijkt. Maar als ik weer…

Ik wist niet dat de Samsung Galaxy een 'phablet' heet en niet gewoon 'mobiel' (van phone en tablet samen – zo debiel! ) Benieuwd nu, welke combi ik straks zie: Een kruising van afweergeschut en phone? Een ‘phut’, die appt: “De lucht is nu weer schoon!”…

Als ’s nachts de wereld stil gevallen is en mij niet langer lokt met haar verhalen dan sluit ik stil de ogen om te dwalen in dromenland waar ‘t zalig toeven is. Ernaast, op ons privé-rangeerterrein, ronkt rauw een haperende dieseltrein.…

Wanneer verdriet je diep van binnen raakt, zodat gevoelens golvend binnenstromen, en strijd vergeefs die vloed probeert te tomen tot leed je innerlijk heeft leeg gemaakt, dan helpt verzet niet. Laat de pijn maar komen. Aanvaarding zorgt dat ’t tij zijn razen staakt, en dat in jou een nieuwe kracht ontwaakt die droefheid eerder aan je had ontnomen…

Klimmers verdienen de toegift van de duinen: een wijd open zee…

Meneer De Waard berichtte in de krant dat wiet terrein wint in Amerika: Ze stoppen het zelfs in de chocola! Dat is legaal. Wat is er aan de hand? Spreekt men nu echte liberale taal, of zijn de verkoopcijfers cruciaal?…

in zoele zind’ring waar water zijdezacht wacht fladdert een vlinder…

Een enk’le kaars, een prentje met een lach De mensen brachten één voor één een groet Ze leefden mee en gingen met de stoet het kerkhof op ten afscheid op die dag. En ik? Was ik het die het antwoord wist? Ik stond met lege handen bij de kist.…

Als voetbal niet ons leven domineert dan is het tennis of de Tour de France. En ieder jaar dan lijkt het of die dans van sporten ons geluk steeds produceert. De oude bard, die duidde het geheel: Steeds wij de spelers, ’t leven het toneel.…

Er was eens een engel op aarde die door haar vleugels niet aardde “‘k Maak ze zwart, doe ze om da’s vast niet zo stom dát schatten de mensen op waarde”…

Wie ben je nog als lijf en leden niet meer vol ten dienste staan? Wie ben je nog als denken stopt en niets op niets meer lijkt te slaan? Houdt je leven werkelijk op als je lichaam ’t niet meer trekt en het denken met een deken van bedroefdheid wordt bedekt? Wij stoppen heus niet als we doodgaan, wij ontstijgen plaats en tijd: Bij het sterven…

Vandaag 30 geworden, mijn zoon, mijn bloed Net gescheiden, werkloos en de weg kwijt Hoog opgeleid, daar ligt het niet aan De illusie dat er wat zou zijn heb je verloren Ik voed je, help je, ben radeloos Zie je naar de afgrond glijden Je luistert niet, bent doof Ik bid, smeek, niets helpt Nu mag ik niet meer helpen Opdat je het zelf op kan…

Ik ben meer waard dan iemand die, als jij thuis komt, op jou wacht. 3 jaar lang heb je me 'verward' door tegen mij te liegen en me te bedriegen met mijn emoties gespeeld en me aan mezelf laten twijfelen... Het bedrog was slopender dan het geweld en de agressie die je uiteindelijk (ook nog) in je had. Nee jongen, ik ben meer waard dan…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

Ik moet het onder ogen zien het is voorbij Nooit meer jij-bent-ik en nooit meer ik-ben-jij Zo vaak uit elkaar geweest maar iedere keer kwam jij terug Nooit had je genoeg aan mij alleen toch vond je jouw weg steeds terug Ik moet het durven voelen het is voorbij Nooit meer jij-bent-ik en nooit meer ik-ben-jij Zo vaak uit elkaar geweest…

Geniet van het leven En ga niet dood Wees dankbaar voor alles Al duurt het maar even... Geniet van elke dag Elke dag heeft een lach Pluk elke bloem Aan de dag die je ziet ...en geniet...laat de doornen staan Geniet van elke dag Zelfs als je huilt Tot je bijna in je tranen stikt Geniet en wees niet bang Deel je angsten met mij…

De paardenvijg wordt gedropt, het mulle zand stuift op, midden in het bos, het paard gaat in galop. De mestkevers worden wakker, ze ruiken een feestmaaltijd, wie er het eerste is, blijft de eeuwige strijd. In hordes trekken ze er op uit, hun grote schild op de rug, heel veel zwarte pootjes rennen vliegensvlug. In de mest leggen…

De rode gloed van de ondergaande Zon tekent op je gezicht Ik weet dat dit de laatste keer is Je handen op de mijne Een laatste kus en alles is Weg.....…

Haar doffe ogen staren in het grijs Haar gedachten verward als schapenwolken op een regendag Haar gevoelens gaan van links naar rechts Ze geeft om niets bang om keuzes te maken alleen de vraag die geen antwoord heeft wordt vermeden. Als flarden vormen woorden zinnen vormen gevoel die in haar kolken Alleen de zwarte nacht die haar kent…

Jij mag niet zomaar zonder afscheid bij me weggaan Niet zomaar stiekem stil er tussen uit Ik wil je zien als je gaat vertrekken Ik wil een blik voor jij je ogen sluit Geef mij die kans... Om je heel dicht tegen mij te houden die warmte vast te houden Van jou aanwezigheid Ik wil jou gezicht hebben bekeken voordat het gaat verbleken En uit…

Ik wil je kwijt, uit mijn hoofd, uit mijn gedachten, uit mijn dromen, en slapeloze nachten...…

Vloeiende tranen, ze vormen een zee. Vloeiende tranen, ik drijf erin mee. Ik zink in mijn verdriet, dieper... dieper... dieper... en niemand die het ziet.…