Alle inzendingen van Hans

Tranen van onmacht. Een waterval van verdwenen hoop en desillusie De belofte verkracht. Een triest geval van "niet te koop" en excecutie…

Vroeg in de ochtend geboren Geen ouders om hem te begroeten Meteen al zijn jeugd verloren alsof hij voor het leven moet boeten De tijd gaat snel, is beperkt Geen ruimte om volwassen te groeien De tegenslag is niet verwerkt als zomaar een romance op gaat bloeien Hij schrikt van de aanblik 'dag leven' en wordt steeds maar banger…

Samenwerking heet het spel Afstemming de achterliggende gedachten Maar de vraag is wat we van elkaar verwachten Met gedeelde waarden en vertrouwen, dan komen we er wel Gegeven de afstemming en het vertrouwen, Kan onze kenniseconomie daar verder op bouwen?…

Je liefdevolle strelen, zacht gefluisterde muziek die mijn ogen doen sluiten ...zwevend op akoestiek. Het rusteloze kleed met stekende voering, ongemerkt afgeworpen ...door jouw beroering. De zachtgeurende liefde, warm sereen vertrouwen die de vele droomdemonen ...meedogenloos neerhouwen.…

Ooit goudgeel wuivend korenveld verminkt door woeste voren de golven wreed onderbroken ...de harmonie verloren Ondoordacht vertrapte toekomst bedekt met stervende aren vertwijfeld brodeloos zijn ...het niet kunnen verklaren…

Verbannen en vergeten tussen ijskristallen muren Vertwijfeld warmend aan gedoofde vuren Broos, toch onbreekbaar ...dit bevroren hart Hoop, neemt afscheid ...als de nacht verstard…

De zon schijnt alweer Ik begroet deze lente Mijn hart, niet meer koud…

Droom van genegenheid, van vervuld verlangen en opgegeven strijd. Droom van vriendschap, van verdwenen rangen en de laatste stap. Droom van dromen, van niet alleen te staan en onbevreesd komen. Droom van staken, van vredig slapen gaan en kalm weer ontwaken.…

Als de wereld vergaat in een inferno ontstoken door blinde haat zal ik niets merken negeer ik de lijken en brandende kerken Het hellevuur zal mij niet deren of mijn ziel ooit kunnen verteren Mijn mooie wereld is reeds vergaan Geen vaste grond meer om op te staan Die verdoemde dag sloot ik je dode ogen en kuste je bleke lach…

Ik sta tot mijn knieën in het water Levenloos geklater van onsterfelijke druppels, mijn gezicht ranselend als kleine knuppels De zwarte schapen in de lucht Bekend en berucht bij zoveel individuen die lijdzaam weer wachten tot het zal luwen…

Buig voor gezond verstand, aanvaard geleden verlies. Overwinnen is mooi, waarheid wat ik verkies. Afscheid van koppigheid, die eigenschap toegeven. Ik hoop met heel mijn hart dat ik dat ooit nog mag beleven...…

Venus is weer avondster, de helderste aan het firmament. Zij verstrooit het licht, waardoor anderen niet worden herkend. Vaag ontwaar ik onze ster, de wisselende kleuren. Zonder jou, zonder ons Waarom, moest dit gebeuren...…

De slaaf met uitgesneden tong, die niets te zeggen heeft. De leider van het verloren land, die niets om mensen geeft. De stroman met zijn grote bek, die geen antwoord mag geven. De gemartelde eerlijkheid, die geen besef heeft van leven.…

Ik zie de haveloze tengere man met zijn ogen dicht, op blote voeten. Paniek en doodsangst, ...tekenen zijn gezicht... Ik zie de soldaten zonder leider, alle normen overboord, totale waanzin. Zonder enig pardon, ...wordt de man vermoord... Ik zie het pistool tegen zijn slaap, het emotieloos afvuren, geen film maar echt. Het vergeten…

Schaapjes er in Schaapjes er uit Ze protesteren Ze blaten luid Heuveltje op Heuveltje af Deze luistert niet Deze krijgt straf Ze stapt gedwee over de drempel zo mak als een lammetje De rest gaat mee met het rode stempel over datzelfde dammetje…

Het satijn van jouw warme huid wil gestreeld worden door zachte toppen van vingers met voelbaar geluid De onneembare muren geslecht met één intieme zoen die jouw trillende hand knoopjes open laat doen Ik huiver in extase Een tedere tongzoen Zo zuiver deze fase Laten we het samen doen…

Deze fragiele vleugels die mij maar nét kunnen dragen overwinnen de zwaartekracht Ik wil en ik zal slagen Ijle lucht tart mijn longen het gevecht escaleert Jij bent mijn verwachte redding als je het tij keert Jouw aanwezigheid laat me groeien geeft me kracht Zo veel tijd het blijft me boeien Ik kus je zacht…

Ontzetting heeft mij getroffen Wilde stormen vermoorde normen Het doet mij denken aan Nazi-moffen Een volk gedompeld in duisternis Altijd die angst wie leeft het langst? in een toekomst die er niet is De weduwen en wezen door brute moord ontstaan het resterende leven kwijt Zal ik verder lezen? wil ik wel doorgaan? IK heb tenslotte…

Fluweelzachte Kaapse violen, in pastel gecreëerd. Ziel veroverend, mijn hart gestolen. Het kleurrijk gemengd geheel van aquamarijn en mintgroen. Zomaar een schilderij. De artiest? Weet ik veel... Hoewel uren verstrijken, lijkt de tijd stil te staan. We hebben het niet gered. Ik sta al zolang te kijken, hoogste tijd om te gaan. Nog…

Vol verwachting zag ik mijn schoen daar staan. Nog even een wortel, toen ben ik naar bed gegaan. De volgende ochtend, geen kado, alles vol met roet. Ik las het briefje. Sorry...mijn paard werd niet goed...…

De momenten van simpel geluk te tellen op één vingerloze hand Slaaploze droom levende nachtmerrie ondermijnt het gezonde verstand Opnieuw begonnen het grijze verleden De schepen nog altijd in brand...…

Goudglanzend golvend haar weelderig over je schouders Die beeldschone ogen ...niet van een vreemde... ik ken je ouders Uitdagende volle lippen Ooit een roos gekust? Fantastische borsten een heerlijk kontje ik verdrink in lust Mijn hormonen spelen op Het heeft geen nut ik zie er maar van af Je bent en je blijft ...een arrogante trut…

Het zachte licht van de nachtelijke maan schijnt vanavond voor jou bijgestaan door sterren, ontelbaar. Ik schrijf dit gedicht ver van jou vandaan omdat ik nog altijd van je hou. Na duizend tranen is het klaar. Ik vouw het papiertje tot je de woorden niet meer ziet. Het verdwijnt in de prullenbak ...want Ik weet je adres niet...…

Het heilige feest De winter omhelst het huis samen zijn we warm…

Mijn bloedend hart de wonde zat diep Niemand kon het stelpen hoe vaak ik ook om hulp riep Deze warme kerstavond heb jij mijn ziel gelezen Je keek in mijn ogen en hebt mijn hart genezen…

Door stille besneeuwde straten slenter ik zonder doel Iedereen heeft mij verlaten ijskoud, net als mijn gevoel Ik zie de verlichte ramen hoor mensen samen zingen Dat wil ik ook graag,...samen gezelligheid, meer van die dingen Verder met gebogen hoofd de weg was zo lang Het vuur zo goed als gedoofd Ik ben best wel bang De witte deur gaat…

De blauwpaars gekleurde hemel wordt verlicht door ontelbare sterren Het is helder, ongelooflijk koud Samen staan we te turen naar die ene ster van goud Kerstmis zal nooit meer hetzelfde zijn in ieder geval niet voor ons Je leven ging te snel voorbij We staren naar die ene ster want dat mooie licht,...ben jij…

Drie eetlepels tranen een snufje verdriet klein beetje woede (maar dat proef je niet) Neem het flesje innerlijke strijd Voeg twee kleine druppels toe Meng het met wat eenzaamheid (wat ik altijd doe) Laat alles zo lang stoven tot je eindelijk iets hebt Iets, om weer in te geloven (dat is mijn kerstrecept)…

Gevleugelde momenten, van intens geluk. Dromen bij melodieën, ...een symphonisch stuk Donker doorgroefd verdriet vaak maar heel even. Alweer droog ik de tranen, ...zo is mijn leven.…

waar op de trede van de trap, en op het scherpst van elke snede, onder het wenken van de rede en tijdens het blind voorbijgaan van haar snelle stap, een tweede jongedame, zich herhalend, walging wekt, de eerste snollig en ontevreden weerzin en wellust als een stedelijk drab met het allerbotste van haar mes, tevreden, voortbrengt, grijnzend…