moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
437
437er is te veel in mij
dat je niet meenam
terug in aarde
boven verzonken zerken
langs knisperend grindpad
schenkt de maan
hoofdschuddend haar licht uit
over marmerwit
en zwart graniet
dat het niet
je graf is
als ik wegloop…
Bezig met laden