Alle inzendingen van Harry Daudt

Ze danst tegen een hemel tegen een zomerhemel Stel dat ik haar... vangen wil met een vlindernet Want haar lijf heeft de cocon schoksgewijs verlaten Ze schijnt een vlinder is een acrobate Ze tast beurtelings aarde en hemel af.…

Voor jou zou ik m'n harp willen bespelen Op de snaren tokkelen en de snaren strelen Als een bries uit het zuiden op een zomerzondag Als het mag wil ik uren voor alleen jouw oren spelen Met mijn vingers dansen op de snaren een flamenco in de openlucht.…

Regen, regenwolk wolkbreuk en miezelregen Wie kan er nu nog eigenlijk tegen? Een miezerige zon... een ontrouwe trawant Het is puur Hollands Weer zo onvoorspelbaar Wat wordt ons door de weerman voorgehouden? Een hoest of niesbui en dan ook nog snipverkouden We kleden ons te dun,te dik zijn regenjas of paraplu vergeten Soppen…

'Van binnen' is hij schilder Met penselen,verf en schilderslinnen Hij zet het landschap naar zijn hand Van luchten... raakt hij buiten zinnen Ruwe rauwe strepen het zwerk...donkerblauw en zwart Hij valt niet te stuiten Herkent de smart van zotte zomerdagen Van binnen is hij schilder Soms... komt het naar buiten.…

Al langer dan 'n jaar zijn wij een echt paar Het was liefde liefde op 't eerste gezicht De huidskleur... die deed 't hem Ik ben ook niet blind bevallig haar ronde vormen Ik wilde zo... die grazige weide binnenstormen En...ik schreef -uit 't blote hoofd- dit gedicht Ja liefde... praat me niet van liefde.…

Bijna wezenloos staat hij mij aan te kijken Ben ik de man is hij het paard? Neemt hij mij of neem ik hem de maat? Wil hij mij -met z'n blik-bereiken? Het prikkeldraad negeren scheiding tussen hem & mij Of droomt hij van draven of galop? Ik weet: hij heeft geen kop Ik zou willen weten wat er in z'n hoofd omgaat...…

Eindelijk lente pluk ik tulpen tot een boeket Voor haar die me lief is Voor kort of lang gemis Voor harde woorden of stil zwijgen Voor het plotse vleugellam Voor met ruzie dreigen Voor haar die me lief is Pluk ik tulpen Stuur ze niet uit Amsterdam.…

Nu al kan ik de rimpels van lente tellen April grillig weet niet wat ze wil Er is wind uit allerlei hoeken Er is regen en hagel herinnert aan winter Wie mint er... zo'n lente? Misschien de vogels in hun spiegels van water Misschien de vogels bouwend aan hun nest.…

Laten we alles laten rusten Geen olie op de golven gooien Zelfs... hartje winter ontdooien Herinneren dat we elkaar -in 't voorbijgaan-kusten In de nek op de lippen en de vingertoppen We waren niet te stoppen als een waterstroom op weg naar zee.…

Mij is 't vergund hier, in dit meer, te vissen Leid mij niet af ik wil niets missen Ik jaag in stilte in alle aandacht Jager of prooi? 't is hij die afwacht Rimpeling in het water opwaaiende veren? "Tot as" zullen wij, wezens, wederkeren De vis liever eerder dan ik..., visser.…

Zwijgen... hangt als een gordijn tussen ons in Ze zegt, 'n tikkeltje stijf: er is geen wolkje aan de lucht Ik zeg, bedremmeld: dat is tenminste een begin Het is goed je hart eens bij mij te luchten Wijs naar het blauw van lucht erboven Ik wil je wel op je woord geloven Maar straks hangt er hier een regengordijn Zullen…

Een nieuwe lente nieuw geluid Sinds 'BOER ZOEKT VROUW' Staan wij weer: op de kaart De boer wordt weer gevraagd Hoe het met... z'n kippen gaat Met grote vaart rijden ze het erf op Al voor de Pasen ja zelfs voor maart Komen ze in drommen: van TV en ook de Krant De laatste wil met vetgedrukte kop: 'KIPPEN AAN DE…

Dit is een landschap om in te lijsten Als in een museum maar dan buiten Zover m'n oog reikt: groene weiden,ruige heggen aan de einder: populieren,torenspitsen Vingers wijzend naar een of ander God? Geen kwaad woord kun je er over zeggen Je hoort er merel en lijster fluiten Soms ook wel een nachtegaal Dit is eenmaal,andermaal…

Jaren... na zijn overlijden Herken ik de tekens De tekens aan zijn hemel Dat ik me nu pas aan 'het lezen' kan wijden? Stel ik in verwondering vast.…

Fluister ik je mooie woorden in Luister jij naar de zin Die languit achter je oorschelp ligt Krijg jij een blos Zoals avonden vroeg na zonovergoten dagen.…

Versieren wil ik je Met woorden versieren Oorschelp,oorhanger oorbel Huid en haar vacht en vel Als fluisteringen hang ik ze Aan je oren: bekoren,bekoren.…

Ze krast nog van links naar rechts Van onder naar boven Het kleurpotlood onhandig vast Als bang voor de grootte Van hun hemel als 'n blauw vel papier Gaan ze met hun strepen beloven Trouw te zijn aan hun 'eigen levenslijn'?…

'De stoet der zotten' is weer uit het zicht verdwenen Prins Carnaval met zijn gevolg en allerlei bontgeklede muzikanten Confetti, serpentine daalden als regen op ons neer Oor en oog mochten we de vierders lenen We kennen uit ons hoofd de kleuren van lawaai Het blijft fraai en is het niet het interessante? Het komt…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

Winter hangt nog aan takken Vorst haakt al aan knoppen Hoorbaar van lente:het kloppen aan de deur nog geen geur Voelbaar de bries die van lente spreekt.…

Slapen zullen we gaan Licht van maan buiten sluiten Het landschap van ons lijf verkennen Alsof het de eerste keer is Het is aldoor wennen Een wondere wetenschap.…

Hij was en is de koning De koning van de rock Met z'n spuuglok sensuele lippen,zwoele stem Was hij -voor de meiden- als honing die gilden en in katzwijm raakten Bij optreden en concerten Zuchten slaakten bij 'love me tender' Zijn 'wooden heart' klopt niet meer Keer op keer hoor je zijn lied, hoor je hem: 'De koning…

Taal biedt me een onderdak Een stoel met tafel Een haard waarin het vuur Van gezegde en geschreven woorden Ik zit er zeer op mijn gemak Mag er stil zwijgen en dichten Dichten, een lieve lust.…

Niet langs de linden zal ik je leiden Bij gebrek aan linden zul je me Onder geurende peppels vinden Met hen zal ook ik fluisteren en je inwijden In de geheimtaal van gelieven Gedecodeerd in een handomdraai.…

Het is winter m'n lief Enkel ijsbloemen kan ik voor je plukken Aan raam en ruit door vorst aangeraakt Maar ons vuur heb ik Zoveel eerder aangemaakt al zoveel seizoenen geleden Sneeuwzomen hebben we plat getreden Daar onder schuilen lenteklok & madelief.…

Niet achterom kijken Beslist niet achterom kijken Januari al een enkel etmaal oud Decemberdagen met feesten afgerond Wisten even niet van overgave Wisten even niet van afscheid Wisten even niet van wijken Op klokke twaalf gingen we de stadspoort door De brug over van het vergeten En kijken nu, kijken onze ogen…

Het water loopt en loopt Aldoor naar het laagste punt Soms stroopt het op heeft dan weer haast Krijgt geen vrij spel van vuilnis,blik en plastic Achteloos in de stroom geworpen Het water stroomt en stroomt langs steden en dorpen En niemand... die zich erover verbaast.…

Hoe winters de aanblik Deze vroege decembermorgen Decor uit een sprookje Bijna niet van deze aarde Spiegel van een hemel?…

Weer zijn de dagen oud De zon wil tegen vieren vallen Kouder dan koud decembernachten Langer kan al zelfs niet Het verdriet achter gesloten gordijnen De weemoed achter dubbelslot Geluk roert in de erwtensoep de worst erbij De bijzettafel langszij Met daarop de pronk van 'n kerstboom vol met zilver ballen.…

Zijn aardse huis heeft hij in zwijgen verlaten De Ander had het laatste woord Zijn bed vreemd leeg 't tafelblad vol medicijnen De laatste uren kon hij niet meer praten Ik las z'n gebaren in z'n hand te korte levenslijnen Hij wuifde en wees naar raam en muren Het kon beslist niet lang meer duren: Deze reis naar 't onbekendste…