De onzichtbare baai aan de andere kant
van de oceaan. Je hoefde de telefoon
maar over te laten gaan om de schepen
voorbij te kunnen horen varen.
De rozen diep over het balkon gebogen.
Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen
nog hoorbaar voor ze de golven raken.
------------------------------------
uit: Tirade, 1996.…
Toevallig zag ik gisteren op
de bodem van een vijver het bleke
gezicht van mijn grootvader liggen.
Hoe het kwam weet ik nog niet.
Vissen zwommen er keurig omheen.
Het was of hij zijn bril maar weer
had op gezet: dwars door zijn gesloten
oogleden keek hij naar de wolken.
en naar mij. Al was hij toch al bijna
5 jaar dood, hij was nog niets…