Zomeravond
netgedicht
Een zwoele zomeravond, de lucht is rood verlicht
ik kijk uit het raam, twee mensen met een rimpelig gezicht.
Hij schuift haar stoel onhandig aan, met een vertederende lach
ze drinken koffie en genieten zichtbaar, van hun oude dag.
Hij knoeit, zij kijkt hem even met gespeelde boosheid aan
en poetst het vlekje van zijn das, hij laat haar maar begaan…