101 resultaten.
Meibloesems II.
poëzie
2.0 met 12 stemmen 1.357 O lang en bang was Liefdes Lijdensweek
En droef haar dood aan Twijfels martelkruis!
Maar prachtvol rees de Paasdag, met geruis
Van engelvleuglen - en de schijndood week.
Ik kwam getogen uit mijn donker huis,
De lippen zwijgend en het aanschijn bleek,
En stond bij 't graf en weende... en zie! daar bleek:
Zij was verrezen uit haar dodenkluis…
Meibloesems I.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.292 Ik zoek naar woorden en ik vind er geen.
Ik neem uw hand en blik u in 't gelaat
En fluister, als een bede, uw naam alleen...
Hoe zal ik weten of gij mij verstaat,
Als ik blijf zwijgen en zo bitter ween,
Omdat ik voel waartoe geen taal volstaat?
'k Voel me als een kindje, dat een volle kelk
Langs diepdoorploegde paden zoetjes draagt…
JUDAS-KUS
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.330 Hij nam de beker en Hij brak het brood.
Hij sprak het woord dat onvergeetbaar klonk
Door de eeuwen heen. En onheilspellend blonk
Op Judas’ rosse lokken ’t avondrood.
En elkeen at van ’t brood en elkeen dronk
De purpren wijn, die hem Zijn liefde bood.
Doch ’t brood was Judas bitter als de dood,
In elke wijndrop gloeide een helse vonk.
Kalm…
De wel
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.722 Als een die, wandlend in een groot groen woud,
Een wijle neerzit bij een waterwel*,
En in zijn handen 't water schept, dat snel
Vervliet, tot hij geen druppel overhoudt;
En, in gepeinzen, telkens weer dat spel
Herhaalt, als had hij nimmermeer aanschouwd
Hoe 't vonklend vocht, als levend zonnegoud,
Zich niet laat vangen in de kleine cel;…
Herfstrood
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.217 In rouwzwart groen een vrolijk plekje rood:
Een blozend dak, een gladiolusvlam,
Een rozige appel of een hanekam,
Zal dat mij troosten over zomerdood?
O tragisch traag laat vallen van de stam
Scharlaken bladen in de bruine sloot
De wilde wingerd, of in gulpen vloot
Zijn bloed, gelaten najaars-offerlam.
Een huivrende angst bevangt me en jaagt…
Dodewagen
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.710 De wagen zwart, met één chrysantenkrans,
Voert traag een dode waar hij rust zal vinden.
Als wenend mee met wie die mens beminden,
Vloeit droeve regen uit d' omfloersde trans.
Stil ritselen neer van bleekvergeelde linden,
Te regenzwaar voor wilde werveldans,
De laan bevloerend met hun matte glans,
De bladren, zacht gedragen door de winden.…
Mijn haat
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.374 Ik ben met mijn haat door het leven gegaan
Een mantel van purper had zij aan
En onder die mantel een kleed van rouw
Als het slepend gewaad van een weduwvrouw
En een kroon van robijn op haar lokken blond
En een bittere lach om haar trotse mond
En een levende slang om haar middel heen
Als een goudgroene gordel van edelsteen
Zij droeg in de rechter…
DODE LIEFDE
poëzie
4.0 met 12 stemmen 2.170 Laat nu de doodsklok voor mijn Liefde luiden!
Vlecht in haar lokken leliewitte rozen,
Hecht aan haar boezem bloemen wélgekozen,
Die weelde en leven, dood en rouw beduiden.
Laat in haar hand de levensappel blozen,
Strooi om haar peluw koele balsemkruiden,
Geef háár de sluier en de dos der bruiden,
Hul míj in 't zwart, de kleur…
LEVENSBOOM EN LEVENSSTROOM
poëzie
3.0 met 72 stemmen 16.476 Mijn levensboom stond groen van lenteloof
en blank van bloesem - ieder blaadje een droom,
en elke bloem een vreugd; - mijn levensstroom
was licht van liefde en blauw van blij geloof.
Toen schudde een lentestorm mijn levensboom:
Een wolk van bloesem en van blaadren stoof
in 't grijs der lucht; de stroom stortte in een kloof ...
en wenend zeeg…
Lach
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.728 Ik heb gelachen, wijl ik niet wou schreien
Toen mij de vriend mijns harten had verraden
Ik stond alleen aan 't kruispunt onzer paden
Hij ging, waar blijden zich ten feestdans reien
Vaarwel den weg dien wij te zaam betraden
Mijn gids verlaat mij in donkere doodsvalleien
Waar zon noch bloem mijn blik met hoop wil vleien
En 'k eenzaam…
Tehuiskeer
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.097 Als een die, vreemd'ling in zijn vaderstad,
Na jarenlange reizen wederkeert,
Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd,
Naar 't ouderhuis het oudbegane pad;
En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd,
Of hij geen vriend meer en geen broeder had;-
Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat,
In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;-…