Alle inzendingen van Henk van Telgen

De maandagmorgen, met jou in beeld maakt mij nieuwsgierig, wat er in je speelt Het zijn mijn gedachten, ze halen jou in gevolgd door de beweging, een sportief begin Zo beiden joggende door het bos komen we op deze morgen iets meer los Ik wens je een fijne dag vandaag, Jij spreekt mij aan, dat is waarom ik het er op waag genietend…

Elke dag ben jij schilderachtig dat kan ook niet anders want jij bent prachtig Ik heb jou vanaf mijn palet net op het hagelwitte doek gezet Het is enerzijds jouw contour waardoor ik als schilder zo goed boer Maar uiteindelijk zijn het al mijn fijne lijnen die helemaal opgaand in jou verdwijnen Ik schilder vanaf mijn netvlies het…

Ik zou zo graag de dingen anders zien het liefst dat dit niet gebeurde. Is daartoe nog een goede kans misschien zodat ik dit per abuis betreurde? Mijn gedachten zoeken soms de weg van een vermeend vermoeden. Wat ik zo op de weegschaal leg daarvoor moet ik mezelf wel behoeden. Het is soms gelukkig anders dan ik dacht jij had een…

Mijn wereld leek lang woest en ledig ik heb van alles nagejaagd Mooie beelden zo voorbeeldig hebben het ware geluk vertraagd Ik ben gestopt haar na te jagen Fata Morgana bestaat voor mij niet meer Tevergeefs haar volgende alle dagen aantrekkelijk flirtende keer op keer Vandaag heb ik in jou mijn rust gevonden jij bent als een oase…

Mijn ogen dansen rond jouw letterbak jij neemt ze stuk voor stuk op met gemak Plaatst ze met het gevoel van jouw hart zij aan zij a la carte Jij serveert maaltijden keer op keer om heerlijk van te smullen Elke dag kom ik hier weer nieuwsgierig naar wat jij zult onthullen Voorafje, toetje of hoofdgerecht drie of vijf is om het even…

de oudere mens deze Hollandse winter is baan verliezend…

Zo aan het begin van deze maand waarin jij je in liefde waant Is Valentijn al weer op pad in gedachten naar zijn liefste schat Hij vertaalt wat er speelt in woorden Zonder enige schroom Begeleid door zijn akkoorden houdt hij zijn gevoel niet meer in toom Word jij zo intens door hem bemind dan weet ik bijna zeker dat jij zijn…

Ze trouwt niet meer in ´t wit ervaart veel meer dan één seizoen Met dit veld voor ogen als het levenspad geen spruiten, boerenkool met vorst Haar akker ligt er onbebouwd het weer masseert haar huid De wind kan er alleen naar fluiten al omarmt hij haar natuurlijke schoonheid Bij haar groeit er iets van binnen nog veel mooier dan fysiek…

Ik voel de zachtheid van deze winter waarin de natuur zich vroeg ontpopt. Het is niet te koud voor Jan Splinter, de groei is eigenlijk niet gestopt. Bij het snoeien van hoge bomen wordt veel rottigheid geconstateerd. Maar de rivieren blijven stromen, niets bevroren, geen tij gekeerd. Alles stroomt nog in één richting wanneer houdt…

Waar liefde tussen beiden komt in een enorm gevecht Raakt het woord ineens verstomd wordt de strijd beslecht Rellen om onenigheid verliezen negatieve kracht Het is voorgoed verleden tijd wat ieder voor zichzelf zo had bedacht Wat er ook speelt tussen gedachten en gevoel Ook in een mens zelf maakt liefde een eind aan dat gewoel Dus…

Met het ritmisch bewegen moet ik op mijn tellen passen ja ik vertel mij wel eens even Zomaar ongehoord dans ik met jou onverstoord Ik ga er helemaal in op met jouw pasjes in mijn kop De manier waarop jij beweegt is zo geweldig elegant Dat het mijn brein leegt ik dans weg bij het verstand je leidt mij met jouw zwieren langs…

ochtend, ja te laat! dag, ik droom alleen van haar, ga met haar in zee.…

De laatste zin heb je uitgesproken al hoor ik nu nog de echo van jouw stem Waar ik uit put zijn slechts herinneringen deze stilte is voor mij echt geen rem Want jij leeft voort in mijn gedachten Al zijn er andere mysterieuze krachten waardoor onze paden zich nu scheiden Ik laat mij daardoor niet afleiden Jij blijft dezelfde zoals ik jou…

Dat wat er mag zijn niet meer en niet minder Chambreer de rode wijn als een gelukkige vinder Ik proef de seizoenen Van prachtige jaren Ze is vol van smaak en niet te evenaren Ik had het niet verwacht dit zonnige moment Dat dit was weggelegd voor deze vent Proost op een g(l)oed nieuw jaar…

Al schijnt de dag nog donker En duister van de nacht Er rijst een ochtendgloren Veel mooier dan verwacht Ga mee in dat bewegen Laat het gevecht met rust Het is jou echt tot zegen Wees daarvan bewust Het is het ware licht wat alles lichter maakt tenzij jij zelf anders verkiest en overgave eraan verzaakt…

Een heldere geest met positieve gedachten geduld bij het soms net even iets langer moeten wachten Elkaar een welgemeende glimlach gunnen werk om goed en op een plezierige manier te mogen runnen Voldoende vrije tijd die deels mag opgaan aan een hobby Een vertrouwelijk gesprek over onze levensfilm samen in de lobby In het algemeen ook oog voor…

Gewis, Ja, gewis je mag het weten je hoeft niet in het ongewisse meer te meten tobben over hoe het werkelijk is het door jou veronderstelde, daarmee zat je mis Duidelijk, Dat had ik moeten zijn Niet zo vaag, dat mag je weten Ik deed jou daarmee heel veel pijn Ja, jouw gedachten zijn zo maar niet versleten Waar, wij nu samen mogen zijn…

Daar, waar ’k over IJssel zie terwijl ik met mijn blik veerkrachtig 't water oversteek zijn het al de uiterwaarden die hier dravende in kuddes fascineren Natuur, haar eb en vloed bij hoog en lage waterstanden ontplooit het land langs dijken kleiend tot het zand knedend met haar handen Nu dit seizoen het groen laat krimpen…

Vanmorgen reed ik op de fiets En je raadt het al ik zag bijna niets Er hing een mistige deken om mij heen De wereld was zo klein, ik leek wel helemaal alleen Op zich is dat niet zo erg Ik zie er toch niet tegenop tegen die berg Tijdens de druk op mijn pedalen Verschijnen de meest hartverwarmende verhalen Het is het geestesoog Dat…

ik sta hier in de duinen die in wolkenlucht verstuiven windvlagen die wuiven met handpalmen van gras zie de manen van ruinen langs briesende paarden die niet meer bedaarden toen het éénmaal zo ver was zij nemen de benen het strand op naar zee langs het water gaat het in rengalop goed te pas ga ik er even helemaal in mee…

dagen trekken aan mij voorbij moeizaam tikken alle raden ze trekken diepe groeven het huidige moment Jouw lach in mijn gezichtsveld toont nu slechts dofheid geen zicht op het wagenpark zo alleen onderweg Ik zwijg de dagen voorbij wat spreekt is mijn gezicht lichaamstaal duikt in een ongewisse duisternis…

stilte zit soms vol met vragen brandend als een heftig vuur gedurende de dag de dagen ja voortdurend op elk uur als eens witte rooksignalen seinen op het verlossend uur dan is dat het mooiste teken einde van het vragenvuur 't antwoord dat wordt gegeven opent een poort ten leven er valt niets meer te verbranden er is iets moois op handen…

Wat kan ik voor jou doen? Dat is nog maar net de vraag Zit jij wel op mij te wachten nu op dit moment, vandaag? Zijn mijn zinnen overbodig Of zelfs vervelend voor jou schrijf ik ze naar jou onnodig? Ook al is het te goedertrouw. Elke actie zonder enige reactie brengt ons verder van elkaar slechts hoop de laatste fractie leidde mij nog…

Vandaag heb ik het bos beleefd aan het eind van een seizoen het was een zonnige zondag ik was in mijn goede doen een lange wandeling over brede maar ook enige enge paden zo trappelende door het bladerdek kon ik me uitstekend ontladen mijn hoofd is nu helemaal leeg je kunt best wel zeggen kaal als ik zo rond om me heen kijk worden we dat…

Ik sta hier in herfstkleur maar bij jou voel ik lente het zuiden de warmte het ontwaken van licht Opkomende zon jouw stralen de sterkte aantrekkingskracht van een zonnig gewicht Ik ga overwinteren in dat speciale gevoel straks op reis naar jou door ijskoude streken Mijn enige doel is ons samenzijn Ik vraag je natuurlijk mee…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

Ik luister, de dag stiller schemer dimt licht spaarzaam, windstil De merel bestijgt de kroon langs de toonladder waar, zuiver klinkt De klankschaal vangt de avond bevalt haar in rust…

Een poort in het leven Moment in de tijd Metamorfose ondergaan Tot overgaan bereidt Je verlaat ons in vertrouwen Op het pad zij aan zij Pure liefde waarop wij bouwen Oeverloos bij elk tij De stroom tussen ons Zal blijvend getuigen Bij de ophaalbrug in liefde Respectvol wuiven In licht & liefde…