Ik
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 
840
840ik ben de laatse telg van een uitgeroeid geslacht
een stervende romanticus van het eerste uur
door de heersende gevoelens om het leven gebracht
beroofd van de hoop op een leven van lange duur
waar ik voor sta bestaat nauwelijks meer
een vuurtoren voor een kust zonder schepen
de laatst nog echt levende holenbeer
waar zich al zoveel mensen aan…
Bezig met laden