126 resultaten.
ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.575 ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen -
Mijn handen zijn zo hete en droge -
en het lichte water van haar stem -
mijn keel is in dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren -
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.…
Stil zit ze, kijkt voor zich
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.531 Stil zit ze, kijkt voor zich
langs hare wangen rood,
haar vingers bewegen zich
op hare benen bloot.
Haar lichte haar is stil,
de ogen zijn niet te zien,
haar borsten staan stil,
niets te geschien.
Onder haar kin is rood -
warme schaduw,
en in de lichte schoot
donkerder schaduw.…
Mei
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.980 Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
De bruigom loopt om haar en streelt het haar,
Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar:
En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel
Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn
Glijden er blikken en een woordentrein.…
Een meisje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 5.112 's Morgens op het witte laken
doet er een gelaat ontwaken -
dat ligt daar als een waterlelie
op een golf water, op de peluw.
's Middags loopt ze in het bos te schijnen,
haar ogen tussen bladen als twee kleine
vuurjuwelen, kijkend in een laan -
bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.
's Avonds lacht ze in een stille
kamer,…
Wanneer ik ...
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.303 ‘Wanneer ik in Uw ogen staar,
Geliefde,
Dan wordt mij het Mysterie klaar
Der Liefde.’…
En haar verlangen...
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.483 En haar verlangen werd zó groot, ze kon
Al deze aardse dingen niet meer aanzien
Van tranen en van liefde, en in waanzin
Voelde ze in hem ieder ding: ze snelde
Op een boom aan, hem denkend, en ze stelde
Zich voor die, armen open, en ze viel
Tegen die aan en kuste en een ziel
Voelde ze in hem; in een sloot die open
Langs bomen lag, stortte ze…
Bij het denken aan de liefde
poëzie
3.0 met 23 stemmen 4.038 Bij het denken aan de liefde
Heb ik liefde lief,
En ‘t is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.…
Het regende in de stad
poëzie
4.0 met 21 stemmen 4.033 Het regende in de stad,
toen kwam er wat
muziek van straatmuzikanten,
die bliezen naar de kanten.
Toen voelde ik de leugen
van vrolijkheid in 't geheugen,
die men als kind eens heeft,
te dansen omdat men leeft.…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.630 Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hoge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
Terwijl de wind scheen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.398 Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
’n stil ogenblikje van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in de dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en ’t heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw’ and’re, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheen.
Hoe doodgerust voelden…
Het is niet waar dat dit het zonlicht is
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.082 Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
Gij zijt het.
Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt,
Die is zo zacht niet,
Gij zijt het.
Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…
Weet iemand wat op aard het schoonste is
poëzie
4.0 met 19 stemmen 5.398 ''''''''''''''''''''''''''''..................
Weet iemand wat op aard het schoonste is,
Het allerschoonste? welks gelijkenis
Hij ziet in alles wat hem vreugde geeft?
Waarom hij lief heeft wat rondom hem leeft?
Waarom diè rijkdom en diè een vrouw
En één zichzelf, hoewel ze allen nauw
Weten dat ze iets zoeken dan…
Ze zat daar rechtop
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.653 Ze zat daar rechtop en keek,
de ogen op éne streek.
Stil licht school daarin,
een lach- of een schreibegin.
Haar handen en haar gezicht
waren in de kamer licht,
haar ogen lichtten naar voren –
de stilte deed ruisen horen.
Ik wachtte of ’t spreken begon,
langzaam aan ze begon
woorden stil na elkander
als kindergewandel.…
Wanneer gij ...
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.195 Wanneer gij onder mij ligt, wij zijn stil
van vuur, dan ziet uw wit gezicht mij aan
van liefde, en uw ogen zijn vol tranen.
Gij had het niet gedacht, dat zo iets was
op aarde, en uw ogen vullen zich als twee
meren, door bronnen, komend uit uw hart.
Zoals gij aan mij hangt, uw ogen maken
twee streken opwaarts naar mijn ogen.
Ik dacht niet dat…
Terwijl de wind scheen en de bij bromde
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.979 Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
'n stil ogenblik van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in den dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en 't heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw' and're, de zon scheen
en…
Stille witte blinkesneeuw
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.697 Gij zijt een stille witte blinkesneeuw,
gij zijt een blinke zee tintelzee
Gij zijt een schemerwitte leliemeid,
gij zijt een wijde vlindereluwheid.
Gij zijt een opene, het witte, ‘t willende,
het wachtend, straalvlammend, lichtlillende.…
Het licht is nog niet geworden
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.338 Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt –
en de morgenzinnen
zweren: zolang ’t leven schijnt,
’t hoogste…
Mei
poëzie
3.0 met 8 stemmen 4.474 en midden op de glooiing lag in 't licht
een vierkant veld met bloemen, opgericht,
Van bekervorm. Ze maakten met elkaar
Een tafel, klaar voor 't drinkgelag, en waar
De gasten nog niet aanzitten. Vol wijn
Staan al de kelken, dungesteeld en fijn
Geslepen. Tulpen waren 't rood en geel.
Rondom, de hyacinten fors van steel,
De sombre bloemen donkerblauw…
De zee, één water van vrijheid
poëzie
3.0 met 15 stemmen 5.571 De zee, één water van vrijheid,
Dansend oneindig licht,
De lucht, één ruimte van vrijheid
Zonder gewicht
Zij spelen de een met de âar,
Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.…
Rosa Luxemburg
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.016 Rosa, grootse, eedle, machtige Vrouw,
Met uw klaar verstand, uwe reine liefde
Voor de arbeidersklasse, uwe Geliefde,
Aan welke alleen gij uw leven trouw.
Gij ging zoals een hoge klare ster
De arbeidersklasse voor, uwe Geliefde,
In de strijd, - en uwe klare liefde
Lichtte voor hen uit, ver, alleen en ver.
Gij stierf. Waardoor? Door 't kapitaal…
De lucht was geel als gele chrysanthemen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.496 De lucht was geel als gele chrysanthemen -
weien goudgroen in fonklende atmosferen -
van misten - goudgesmolten horizonnen -
door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd.
Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel,
overal, overal, koninklijk twijfel,
twijfelend goud, gouden vertwijfeling.
Troonden onz' harten in het gouden duister,…
Verleden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.635 Ik zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer vervelend,
met groene bladen al gelend.
Mijn ogen zagen verwonderd
naar 't buitenlicht maar zonder 't
zelf te weten wat of
hun licht oppervlak…
Een ogenblik
poëzie
2.0 met 5 stemmen 3.519 'k Heb mijn oor tegen zoveel stemklokken geleend,
mijn mond is door zoveel winden gegaan,
ik heb toch zoveel lachen meegemeend,
bij toch zo heel veel dingen heb ik stilgestaan
-
tot ik bij u kwam, o mijn schitterlief,
mijn edelsteenhand, u mijn oogelief,
mijn vonkend rad, mijn vogel vliegend vuur,
mijn schitterlief van altijddoore…
De lente-ik sta midden in haar-
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.036 De lente - ik sta midden in haar -
o daar komt ze, daar, daar,
daar vliegt ze op me aan, ze zoent me
ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me
haar zoete ademen woord voor woord -
o en daar vliegt ze voort
de honnige, fladderende lente
naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten,
de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente
de…
Zacht kijkt de avondhemel heen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.712 Zacht kijkt de avondhemel heen
door 't broze loof der sparren.
Aan 't avondlichte blauw staat één
reeds van de gouden starren.
Ik ga in 't kleine sparrenwoud
zo vrij denkend te lopen,
dat 't is of mijn gevoel door 't hout
zich op de grond spreidt open.…
KARL LIEBKNECHT
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.413 Karl, Uwe trotse, machtige gestalte
Vervult Europa met een stralend licht.
Gij staat boven de massa, als boven 't dicht
Weefsel der zee een zuil, de Noors-basalten.
Gij hebt het rode vaandel opgericht,
Toen het, een vod, lag op de vuile vaalte,
Wapperend stralende voor elk gezicht, -
Gij, Man van edel en zuiver gehalte…
O als de zon schijnt
poëzie
3.0 met 5 stemmen 3.088 O als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
in die luister
weg in 't duister,
en maar scheem'rend het hoofd
opheft in schaduw omloofd -
treedt nader, treedt nader
blankvoeten te gader
te gader de voeten, de handen -
de lachtande
de blauwoge
de blondhoge
de zilverwoorden wenende,
het lijnig hoofd lenende
achterover omhoog in de lucht -…
Meiboek II
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.141 Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
De bruigom loopt om haar en streelt het haar,
Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar:
En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel
Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn
Glijden er blikken en een woordentrein.…
Het is niet waar
poëzie
3.0 met 4 stemmen 3.337 Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
Gij zijt het.
Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt,
Die is zo zacht niet,
Gij zijt het.
Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…
Liefde, des mensen wezen, heeft drie delen
poëzie
1.0 met 12 stemmen 2.375 Liefde, des mensen wezen, heeft drie delen:
Liefde voor de Mensheid, de Vrouw, zich zelve.
Hoewel alle die liefden schijnen vele,
Zijn ze éne Liefde, - pijlers tot één gewelve.
Wanneer men de Mensheid liefheeft, dan heeft men
De Vrouw lief, of de Man, en ook zich zelve.
En omgekeerd. Als de gedachte' één geest bewelven,
Zijn alle die…