Alle inzendingen van Hieronymus

Mijn knip had in de boom een uurtje pas gehangen, Of deze koolmees zat er in.Toen zei ik bij mij zelf: wat zal ik vogels vangen! Dat heet eerst recht een goed begin! Maar ach! het zijn wel zeven dagen, Ik zag in al die tijd geen vink of koolmees weer; Nu ben ik heel ter neer geslagen, Nu zeg ik bij mij zelf: er zijn geen vogels meer...…

Zie Keesje! deze dode mug vloog nog zo even blij en vlug, Maar ‘t is door onbedachtzaamheid, Dat hij nu dood op tafel leit. Hij had in ‘t kaarslicht zulk een zin, En vloog er onvoorzichtig in. Nu ligt hij daar: maar ‘t is te laat; Er is voor ‘t mugje nu geen raad. Hij werd bedrogen door de schijn. O! laat ons dit een lering zijn, Dat, eer…

Die in zijn jeugd Het pad der deugd Heeft ingeslagen, En 't goede doet, Wacht welgemoed Zijne oude dagen. Maar die zijn tijd Onnut verslijt, Zijn frisse krachten Der zonde geeft, Moet afgeleefd, Verdriet verwachten Laat dan, o jeugd! Het pad der deugd U vroeg behagen, Dan slijt ge blij, Van wroeging vrij…

Ach! mijn zusje is gestorven, nog maar veertien maanden oud. ’k Zag haar dood in ’t kistje liggen: ach wat was mijn zusje koud! ’k Riep haar toe: mijn lieve Mietje! Mietje, Mietje! maar om niet. Ach! hare oogjes zijn gesloten; schreien moet ik van verdriet. Altoos wil ik om haar treuren, bloempjes strooien op haar graf: Wenend aan de kusjes…

Ene vertelling Jantje zag eens pruimen hangen, O! als eieren zo groot. 't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken, Schoon zijn vader 't hem verbood. Hier is, zei hij, noch mijn vader, Noch de tuinman, die het ziet: Aan een boom, zo vol geladen, mist men vijf zes pruimen niet. Maar ik wil gehoorzaam wezen, En niet plukken: ik…

Mijn vader is mijn beste vrind. Hij noemt mij steeds zijn lieve kind. 'k Ontzie hem, zonder bang te vrezen. En ga ik hupplend aan zijn zij, Ook dan vermaakt en leert hij mij; Er kan geen beter vader wezen! Ik ben ook somtijds wel eens stout, Maar als mijn ondeugd mij berouwt, Dan wordt zijn vaderhart bewogen; Dan spreekt zijn liefde geen…

Ene vertelling Cornelis had een glas gebroken Voor aan de straat; Schoon hij de stukken had verstoken, Hij wist geen raad Hij had een afschrik van te liegen, Wijl God het ziet; En zou hij Mama nu bedriegen, Dat kon hij niet. Hij stond onthutseld en bewogen; De moeder komt; Zij ziet de tranen in zijn ogen; Hij…