Alle inzendingen van Hilde Hardeman

snelweg naar de zon is je hartenlied horen laten overspoelen met licht en uit volle borst zingen springen en dansen met de godin jezelf…

goed gevoel dat blijft tot aan dromen vannacht vertelt je stem me aan de lijn vertrouwen is een vriend warm, trouw en veilig genesteld in mijn aura, die komt er niet meer uit ingebakken vervloeit ze met die van jou je weet en wist het al en toch steeds nieuw ik hou van jou…

ik zie sprankels van gouden licht in de lucht dat het trillend leven voedt ik zie dat elk onkruid, welig in grasland gedijt met bloemen en distels gevoed door een groene omgeving, instromende liefde benut tot spijt van een donkere kudde, in angst om verlies van het goud afwachtend Ik zie een zingende zindering in ieder levende…

je geeft me veel en ik ontvang samen tellen we voor vier teder en licht ademt de dag diepe rust en zaligheid slapen kan nu zonder hulp van pillen die me vellen jij maakt dat wonder waar zo blij met jou en mij liefde een mooi spel zij is het die met ons speelt…

de nacht die wacht maakt zacht jou vertrouwen en verder bouwen weergalmt een vogeltje in mij ik wil de tijd niet zien ga voor nu en nu en nu misschien wel levenslang zit weer in de liefde de liefde weer in mij…

Je dartelt in haar tuintje en vertelt de wereld haar glimlach, wie ben ik nog in dit verhaal ik zie het allemaal en hou van jou maar pijnlijk is de liefde nu juist als ik het weer aandurf merk ik je drang naar haar vul maar in en spring het was ook mooi bij ons, me nog ten volle kunnen geven kost me wat en toch er is iets…

Houd niet van de dichter je krijgt meer doorn dan roos je leven wordt niet lichter, en niet transparant, wél mooi verwoord elke schoonheid verbloemd of onverbloemd uniek elk stukje romantiek tranen en weemoed bij gemis een liefdevolle belevenis…

Je was in de rouw van de vrouw met je zwarte t-shirt en broek, nooit was ontgoocheling zo diep je kwam en kreeg medeleven ik ving je meer dan moedig, in mijn hart nog steeds een plaatsje vrij kan de vrouw je blijven boeien na zoveel pijn door het spel van venus die plaats vraagt geneest als haar rol juist is gespeeld…

We hielden elkaar aan de lijn, emoties heen en weer, kies ik nu voor een rustig meer en zoek de ware zielenvlam word heen en weer geslingerd van jou naar wie me roept ik hoor de universele klank van een eeuwig liefdeslied de sterke kracht in al wat is…

gezichten zien bewegen in de wolkensferen in een geanimeerd gesprek, bizarre figuren in soaps paraderen als barbapapa in dat transformeren spiegel ik laat los dat oude lappendeken van vooroordelen en kritiseren laat nieuwe beelden toe met open geest om verfrist opnieuw te kunnen spelen…

spontaan lachen aan de lijn blij met je zijn, zomaar duwtjes in de rug als het stappen niet vlot en getob op de loer ligt, weet je mijn hart op te warmen met je heerlijke aura van zorg rondom laat je mij leven, ik hou van je.…

Ik laat ze niet meer toe, al die emoties-niet-van-mij overdosis aandacht maakt me moe leed en lief met jou staat wel op het menu behoedzaam hou ik hart en longen open geen zoete broodjes meer voor mij gevuld met desillusiepijn ik zoek aloude wijsheid op die spirit wakker houdt en wentel mij erin, met kussen uit mijn hart…

in rozengeur verbonden, de bloem open naar zon, wind en water wortels stevig in de grond voorbij de mist die pijn verhult van doornen, onze gekwetste vleugelen genezen in de zon, en jij schetst een nieuw panorama die groene velden laat zien voorbij de kim, gedijen is het doel we laten het gebeuren…

dat leeg gevoel na warme innigheid verlangen dat niet rust na eenzaamheid jou en mezelf hervinden in nieuwe eenheid hoelang is niet gegeven ik heb het leven lief…

Reuze wattenproppen wolken als schaapjes in oneindig blauw ik wentel me in dromen wachtend op de nieuwe dag je pijn verzachten kan ik niet laat nu je lied maar horen eens kan je zeggen, lieve ik heb gevonden! trovado…

Diepzeeblauw zo helder van kleur gemoed niet donker op papier lentelichtgroen verheft mijn ziel tilt schilderij op naar de zon ijle tinten verlangen licht intens en warm doorheen wat komt. ik weet wat mooi wordt in begin en verder zoek ik met penseel antennes leiden naar goudgeel.…

Licht dat bomen opnemen gebeurt ongemerkt, dagelijks wonder, elk nanodeeltje van tijd. geroerd in mijn diepste wezen ben ik even. levensdrang, die laat groeien, gedijen, alom tegenwoordig, nederig kijk ik omhoog de talrijke blaadjes, wonderfabriekjes van zuurstof, onmisbaar voor elk leven. O, machtige magie van LICHT…

Ben heerlijk ver weg niet te vinden trek me terug In het onbestemde tijdloos verbonden met de mooie natuur bomen die kunnen spreken vertellen mij hun rust overgave en wijsheid doorheen de tijd ze geven het leven, zuurstof, en wat met de omzet van CO2, dank lieve moeder je zorgt voor je kinderen wij niet voor jou een en ander loopt…

De ether zingt een eigen lied nieuwe morgen nieuwe Mei zo anders een uur vervoering samen merels en meesjes, duiven vinkjes en fiere haan al door elkaar uniek danklied voor zon in natuur betoverend mooi zachtjes en teer hoopvolle tinten plots open opnieuw geboren Enchantee…

lentefrisgroen barst uit zijn voegen onverwacht zacht licht en schaduw vieren feest in mijn zicht pasgeboren, tastbare vreugde de zon kust uitbundig elk blaadje elke bloesem, die van de appel zo teer op foto, de drang is te groot kinderen vliegen me om de hals ik wandel door sprankelend land komt speels een hond uit de haag mijn hart tegemoet…

Donzigzachte zalmkleur doorschijnend als water is de lucht en weer roze, helder de hemel de dag was goed zingen geluiden, sterven weg in zoemende snelweg veraf die onrust in mij waarheen met beperking alsof de adem diepte mist ontevreden, geen aandacht zorgbehoevende lotgenoten, verlangen dat bijt in je hart wie doet wat te weinig mensen…

Ik heb me laten temmen in je mooi resonerende zinnen, ik was aanwezig, nu zoek ik nieuw klinkende kleuren, de morgen liefdevol en blij om de dingen in mij herboren, bevroren ijs wordt wild water in het zomerparadijs, lichtgeel is de zon, de zee diepblauw verlangen begeesterd op zoek naar de parel, ver van je weg, los alleen, met magenta…

Merelklanken helle vreugdetonen vieren dankbaar mooie avond in Mei, in mijn hart komt warme herinnering vrij vijf jonge meisjes dorpje in de deemstering veertien zijn we vrolijk zanglustig wandelen stevig gearmd Mariakapelletjes tegemoet crêpepapieren bloemen sieren het beeldje gekneusde rozenbloemblaadjes uit onze tuinen geuren vanaf…

Zal ik de liefde nog wat ontwikkelen die smeulende brandvlam binnenin glans en schijn onderscheiden Engel Uriel, breng me licht Ik weet het niet breng alles door elkaar vanwaar die tomeloze drang op te gaan in het geheel ik wil een klaar beeld ontvang slechts storend geruis ik weet het niet meer red ik mezelf van deze mist waar…

Heb met de zon een afspraak gemaakt O weelde van licht omhul mij intens in uw stralend glanzend goudwit warme gloed waarin ik mij koester brokaatzijden omslag rondom teder veilig alomvattend daar geliefde die nooit aflaat niet ontgoochelt mild…

duizend kleuren schilderen op papier geef ik mezelf meditatie met verf in ontelbare tinten vrijgekomen in het zwarte gat dat jij achterliet glasraam in de Franse zon intens lapis lazuli fleurt mijn ziel op ik sta niet meer aan mijn zieke kant mijn onvoorspelbaar lot nu zielevreugde op hemels niveau Ik ga niet meer met je mee. ik…

Waar haal ik mijn kracht sinds chemie en natuur zijn verdeeld in de praktijk verstoord zijn de afspraken die er inherent aan blijven, O, dwaas en blind mensenkind! kom leven, terug naar dat feest, comfortzone voorbij, dan kan je weer nieuw geloven in het origineel, dat de natuurwet nooit liegt alles samenbrengt en terug heelt. maar…

Je nam me niet zoals ik was een deel hield je liever klein, onmondig steeds onder, pijnlijk aanvaard -reeds 2000 jaar lang- normaal voor een vrouw, niet bijzonder, met lichaam en ziel, het echte verhaal verkleind alleen fysiek vertaald; kan haar waarheid dan verder zonder de kracht van vulkaan? moeder aarde in eer hersteld in hiërarchie…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Bij de confrontatie met beperking verlies ik mijn evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug…