Alle inzendingen van Hookie

Ben je zo gelukkig nu? Gaat het al naar wens? Voel je je ontspannen zo? Completer ook als mens? Kijk je nooit in weemoed om? Denk je nooit: Wat als? Weet je nog hoe lief ik was? Of blijf ik altijd vals? Hebben we een kans gehad? Die eerlijk was, oprecht? Gaf jij echte liefde toen? Was wat ik voelde echt? Het klinkt misschien een beetje cru…

Later moest het gaan gebeuren, Later was haar mooie droom Haar grijs bestaan kreeg daardoor kleuren Het gaf haar zwarte koffie room Later is er nooit gekomen Ze is nu ziek en broos en teer Later bleef voor haar bij dromen Kansen zijn er haast niet meer Hoe een mens toch stil blijft hopen Op een kans, een winnend lot Haar lot heeft voor haar…

Met een fel flitsende tl-balk En de radio iets te hard Jij wat hangend in de leesmap Kijk ik stiekem naar wat dart Pijnlijk is mijn stoppelbaardje Prikkend in jouw slobbertrui Mijn haar wat vettig in een staartje Erotiek maakt mensen lui Het kraakt wat op de oude bank Oude chips geeft dat geluid De kattebak maakt toch veel stank Mijn sokken…

Mag ik aan je borsten zitten Ook al doen ze nog wat zeer Ik zal dit keer niet zo hard knijpen Dat doe ik wel een andere keer Mag ik ze zacht behandelen Als een zakje smurfensnot Lekker kneden als amandelen Dan voel ik me minder rot Mag ik aan je borsten zitten Maar heel even, niet zo lang Ze zijn zo groot ik moet weer wennen Anders maken…

Vandaag was je weer jarig Maar nog altijd ben je dood Vandaag moest ik weer huilen Gaf ik mezelf opeens weer bloot Maar papa, deze tranen Zijn mijn cadeau aan jou Vandaag moet ik weer denken Aan hoe oud je worden zou Ik vier toch je verjaardag Omdat ik jou nooit meer vergeet Je blijft altijd mijn vader Het is maar dat je het weet…

Huil niet om mij Voor mij geen tranen Geen verwijten, geen verdriet Graag een glimlach op uw lippen Vandaag hoef ik uw droefheid niet Denk aan mij, aan mooie dingen Aan momenten van geluk Die je bijna doen gaan zingen Dan kan deze dag niet stuk Ik leef voort in uw gedachten Ook al ziet u mij straks niet Afscheid valt nooit te verzachten…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

Ik streelde haar verlangen Zij suste mijn verdriet Dat is wat er bleef hangen Meer was er domweg niet Niets meer dan was besproken Niets minder dan voorzien Gehaast en afgebroken Meer was er niet te zien We hadden het zo nodig En smachtten naar elkaar Gevoel bleef overbodig Toch scheelde het een haar Of alles was beklonken Het smaakte naar…

De dag dat jij vertrok Was zwarter dan de nacht De leegte zo enorm Jouw actie goed doordacht Je wou al eerder weg Maar wist toen nog niet hoe Het vechten was je zat De ruzies allang moe De dag die weer bewees Hoe eenzaam leven is Zonder jouw aanwezigheid Die ik zo node mis Ik hield zoveel van jou Je weet niet half hoeveel Het is verleden…

Verhuisdoos, ingepakt stuk leven Gevuld met fouten en geluk Vergaarbak van wat je mocht beleven Bevat wat heel is en wat stuk Herinnering voor lang of even Vol lief en leed of een van twee Van wat je kreeg of hebt gegeven Je draagt hem overal met je mee Verhuisdoos, spiegel vol gedachten Van waardevol tot waardeloos Die levenslang op je…

Wat voelde het toch goed Het kon ook niet verkeerd Het leven is soms wreed En hard als je niets leert We waren zo verliefd Het klikte bij elkaar Als eenheid vreselijk hecht We pasten als een paar Ik snap dan niet Waarom het is uitgeraakt Dat uitgerekend jij Tussentijds bent afgehaakt Gestopt bent zonder mij Je was er zo dichtbij…

Het is toch wat Uiteindelijk mijn besluit genomen Hij gaat eruit, ik ben hem zat Dit keer zal hij niet ontkomen Dit keer veeg ik hem van de mat Hij toont berouw, het spijt hem zeer Desondanks gebeurt het echt Hij was mijn kwelling en zelfs meer Natuurlijk sta ik in mijn recht Zoveel jaren mij ontnomen Zoveel dagen naar de maan Omdat hij steeds…

Stoned van de morfine Geen controle in zijn ogen Schrik ik van hem, Daar halfnaakt liggend bij het raam Mijn lieve zieke vader, Die mij verwekte De drager van mijn naam Wat is hij mager en zo klein Ineengekropen op dat bed Waar is die grote vent gebleven Die vroeger bergen heeft verzet De aanblik doet zo'n pijn Bij hem en meer bij mij…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

Vuile sokken slingeren rond en raken spontaan kwijt Blauw pak melk in de koelkast ruim twee weken over tijd Stinkende vuilnisbak in de keuken puilt zeer vreselijk uit Vieze vingers vers afgedrukt op de beslagen keukenruit Halfopen waterkraan niet dicht kan al uren doelloos lopen Knie kapot, dat takkekastdeurtje stond weer eens half open…

Mijn oma Hoek uit de Rubroek Ik zie haar in haar stoel nog zitten Commandeert de ganse dag met luide stem Haar taalgebruik mag wel wat minder Daarop zit niet echt een rem Ze wil nog weleens wat verwensen Loerend naar mensen door het raam Gehuld in toffels en pantykousjes Kent zij iedereen van naam Die halve gek, die pleurislijer, Die viezerik…

Door een gelig vettig straaltje Op een onbewaakt moment Kwam de jeugd van lieve Lotte Hardhandig aan haar end Halsstarrig voorgenomen Ze moest en zou het doen Dan pas was ze dame Ze wist niet beter toen Die zoete lieve woordjes In die verlaten vieze steeg Had haar loverboy gefluisterd Waardoor hij alles kreeg Hoe stom is ze geweest…

Mijn liefde kent geen gaan en komen Kent geen afstand ook geen tijd Voelt als vogels, vlinders, bomen Vrij van trauma's, zorg en spijt Wars van eisen, zonder grenzen Nimmer aflatend, keer op keer Meer bestaat er niet te wensen Ik bemin de liefde zeer…

Het is niet aan mij om te beslissen Het is niet mijn tijd om hier te zijn Wat ik nu vind valt slechts te gissen Ik sta veel veiliger langs de lijn Het is niet mijn plicht om te presteren Het is niet mijn zaak om iets te doen Ik heb geen behoefte bij te leren Wil geen ervaring, blijf liever groen Het heeft geen nut mij iets te vragen…

Als het lichaam niet meer wil En pijn een vijand wordt Na een schitterend leven Dan is de dood je beste vriend Die je je rust kan geven Je laatste draad wordt doorgeknipt Een markant persoon verdwijnt Een man vol vuur met lust in het leven Nu dun en broos en opgegeven Doch dapper tot het eind Doodgaan is een heel proces Vol rouw en stil…

Ik merkte dat Nu het even Niet meezit in dit leven Ik voor velen Niet prettig ben Om bij te zijn Zij mijn relaas Niet aan kunnen horen Laat staan Te willen delen Vrienden die voor mij Nog vrienden waren Al jaren Zich langzaam terugtrokken Naar de achtergrond Geen interesse toonden Afstand gingen bewaren Wie wil er geassocieerd worden…

Ik wacht op jou Wacht jij op mij Een band Tussen twee mensen Die dag in, dag uit Een leven lang Elkaar het beste wensen In voor- en tegenspoed Weten te stimuleren Ondanks hier en daar Een mindere dag Toch blijven motiveren Eens houdt het op Gaat dit voorbij Komt de herfst in ons bestaan Als straks De avond valt Het duister wordt…

Als op een dag Er het besef komt Dat doorgaan Op deze weg Niet langer kan Niet langer gaat In deze Verrotte maatschappij Dat verharding, haat Alleen tot niets leidt Is er nog hoop Word ik wat blij Als men beseft Dat verder leven Langs deze weg Met zekerheid Voor verliezen En voor leegte staat Is er weer licht Zijn er nog kansen…

De kille harde cijfers Van mijn geboortejaar Spreken klare taal Het leven is half klaar Staande op een splitsing Een keerpunt in mijn leven Kies ik voor onzekerheid Door alles op te geven Zal het zover komen Dat keuzes zijn gesteld Leef ik voor mijn dromen Of kies ik voor het geld Veel is toch vervlogen Door keuzes ooit gemaakt Hoe kon…

Ongeacht het moment Het tijdstip in de tijd Toen jij besloot om weg te gaan Te breken, alles kwijt Ben ik je daar nu dankbaar voor Het maakte krachten vrij Ondanks al jouw natrappen Kwam ik steeds meer tot mij Jouw onredelijkheid gaf mij de kracht Niet terug te willen slaan De streken die jij leverde Daar bleef ik boven staan De roddels…

Haat me niet Nu ik niet meer van je hou Haat me niet Nu niets meer rest dan kou Ik vraag je Hoe vertel ik dat het over is? Vuur en warmte wordt gemist Sla ik keihard met die moker? Knijp ik zacht de lucht eruit? Er is geen pijnloze manier Ons hoofdstuk sluit Ik kan pretenderen Dat het anders is, niet waar Leven is beperkt Keuzes vallen…

Ik heb spijt, het knaagt een beetje Wanneer ik je zeg Ik hou van jou Dat is zo sober, ingetogen Het had veel meer moeten gemogen Te karig voor zo´n supervrouw Ik zou je eigenlijk moeten zeggen Zeg schat Ik hou waanzinnig veel van jou Je bent te gek, je bent fantastisch Zo fucking leuk, the best there is Je maakt mijn stramme hart elastisch…

Zacht is haar ademhaling En de rust die dat mij brengt De kleine lieve woordjes Die ze mij zo dagelijks schenkt Het aanwezig zijn, de warmte Overdag en ook in bed De onbeschreven dingen Waar echt niemand ooit op let De zorg en toewijding Onvoorwaardelijk, elke dag Het felle, de gedrevenheid Die ik bewonder en graag mag De kracht, het enthousiastme…

Het is niet eerlijk, gewoon niet eerlijk Als je het mij vraagt, nooit geweest Waarom krijgen goede mensen vaak een ziekte Die zo pijn doet, nooit geneest Waarom een etterbak heel lang blijft leven Eindigend met een zachte dood Terwijl een goed mens wordt bestolen Veel te vroeg sterft, maar lijdt in nood Kunnen we het niet gewoon eerlijk verdelen…

Ik heb me als een vod laten gebruiken Me gewillig laten trappen Als een hond bleef ik je trouw Wilde het steeds niet snappen Geheel naïef sloot ik mijn luiken Blind was ik van jou Ik kon niet in je hart kijken Volgde stug mijn eigen hart Gelijk een koorddanser zonder lijn Levensmoe het noodlot tart Ging jij gevoelloos over lijken God wat…