Alle inzendingen van Hugues C. Pernath

De week die zeven dagen stilte scheurt En lang in mij de uren telt Met het heelal de grens, dit bekende hoofd Tot gestalte verwant. De mummies van de adem Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef Onder dezelfde tong herkend de uiteinden Van lichaam en haat, de wazige naald Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam. De late eenvoud van de meester…

Zo sta ik buiten de gedachte Met dit besluit Dat bij mijn leeftijd past En onderga, nauwelijks Na éen jaar opnieuw Iemand die niet alles achterliet. Ik neem haar in dezelfde kleur En verdeel de vreugde van mijn vreugde Haar leven dat zij leeft, haar geloof in mij En mijn geloof in haar. En nooit uit de twijfel Nooit uit de liefde, nooit…

In het liefdeloze landschap van mijn eenzaamheid Heerst geen beweging die mij bedaart, geen rust Die mij troost of afmaakt als een eerstgeborene. Hoogmoedig vertaalt mijn bloed de tekens, De flitsen over het wrange water van weleer, En draagt de eigenschappen van hem Die zelfs de pijnen van november schuwt. Ellendig, lijf en droom ontkennend…

Ik treur niet, geen tederheid trekt mij aan Geen lichaam kan ooit het mijne voelen Geen ander oor mijn verwarring, mijn onrust In de sprakeloze plaag van de taal. Dagelijks en dodelijker verkrampt mijn wereld In de vreselijke vertakkingen van de pijn. Ik heb het laatste boek gedragen, van rechts naar links En met al…