Alle inzendingen van Ilse Starkenburg

het kind onder de appelboom telt tot honderd, ze draait zich om en loopt door de zonverlichte, gele tuin waar hebben ze zich verstopt? dan vliegen ze langs haar naar de boom, krijsend en met wel honderd bewegingen tegelijk ze weet niet waar ze het zoeken moet ze knijpt in een appel en noemt hem appel, appel. ------------------------…

er waren nooit woorden voor laat staan hoge plafonds of hemels je wilde nergens naar toe je wilde niets bereiken het was droog laag viel op laag als bladzijden in een oud Frans boek plakten we aan elkaar maar met verbeterde sterker ruikende verslavende lijm ik wenste toen dat het eens los zou laten dat er een woord viel dat het eindelijk…

de eerste keer ben je altijd een beetje blind je weet nog niet naast wie je wilt zitten waar je wilt wonen wat je kunt lezen de allereerste keer is van je eerste tot je zeventiende het is het eerste huis waar je in bent een huis als alle andere het is het eerste boek dat je leest en je bent niet alleen maar lezer je neemt het…

een zachte fluit, een dreigende trom zijn plotseling in de maartse straat waar bomen nog kaal zijn en mensen moe van wijn en winter daar komt de bruid ze stapt in een bakbeest haar familie staat er biddend bij en heel haar Barentszstraat stroomt vol van heimwee naar een warm land van herkomst stroomt vol van hoop dat een vertrouwde vreemde…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu door zijn regen…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu. door zijn regen…

Kijk haar, ze denkt dat ze alles weet en 's nachts zwemt ze in wolken maar ze weet nog niet eens hoe ver ze kan gaan en in haar dagboek staan dingen waar god te moe van wordt en maar weinig voor de eeuwigheid dat de wolken zo mooi zijn. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

we hadden een feest georganiseerd voor hem die ons al die jaren trouw terzijde stond we hadden een lied gecomponeerd we konden onze lof niet op hij was goed, groot en geweldig om acht uur zou het beginnen maar om kwart voor zeven ging al de bel het feestvarken zat toen nog in bad we riepen naar boven: het is voor jou, het is de Daddel…

hij heeft van zichzelf een dode gemaakt zij het een milde dode die weleens van zich laat horen voor ons bestaat hij sinds jaren uit een stem zijn lichaam houdt hij voor zichzelf het moet al oud zijn nu hij heeft van ons een blinde familie gemaakt we zijn getraind op zijn stem horen precies hoe hij zich voelt ook al blijft hij praten…

de shuttle zweeft heen en weer alsof niet wij het zijn die hem richting geven op zijn hoogtepunt en precies tussen ons in twijfelt hij een moment alsof hij kiezen moet tussen ons, alsof wij zijn ouders zijn alsof hij plaats wil maken ------------------------------------- uit: 'Poëziekrant', sept-okt 2005.…

hoor ik heb een onzichtbare buurman en een zichtbare de onzichtbare maakt geluiden lang wist ik niet waarmee die geluiden te maken hadden de zichtbare maakt geen geluiden ik zie hem werken en werken onder de lamp. ------------------------------------- uit: 'In plaats van alleen', 2003…

mensen zeggen: als jij geen vlees eet kun je net zo goed geen vis eten kun je net zo goed geen planten eten kun je net zo goed niet in een stoel gaan zitten en zo is het: het is wreed om in een stoel te gaan zitten die niet in jou kan gaan zitten ------------------------------------- uit: 'De boom valt op mij', 2017.…

ze kwamen niet uit, pas met de stank van hun stengels kwam een oude bekende zonder sleutel het huis binnen hij zei niets maar mijn vingers gingen stinken alsof hij mij een hand had gegeven, nu ik niet meer alleen rook naar mezelf was er hoop: als er stank bestaat bestaat er ook niet-stank - roos en lelie, boterbloem - zelfs een vertrouwde…

ze trekt een kring om zich heen soms laat ze een hand toe soms beantwoordt ze een vraag maar ze let goed op: niet te veel handen, niet te veel woorden daar gaat de kring kapot van Als haar vader haar nadert om haar een beetje te plagen laat ze hem maar begaan tot hij op de rand staat van haar kring, ze blaast hij wankelt op z'n kleine…

de muziek stond zacht aan het bankstel stond stil te staan in de koninklijke kamer ik weet niet hoe het kon gebeuren dat plotseling het bankstel alleen was terwijl de muziek zich voegde bij mijn blik zo durfde ik wel uit het raam te kijken naar een wolk die trilde als was hij net aangeraakt door een geheime hand. ------------------…

er waren nooit woorden voor laat staan hoge plafonds of hemels je wilde nergens naar toe je wilde niets bereiken het was droog laag viel op laag als bladzijden in een oud Frans boek plakten we aan elkaar maar met verbeterde sterker ruikende verslavende lijm ik wenste toen dat het eens los liet dat er een woord viel dat het eindelijk…

‘je haar wil wel’ zegt ze ze knipt het in laagjes krul, krul, kastanje- rood is mooi bij je groengrijze ogen ben ik haar kunstwerk ik hoor bijna Brahms zoals in ‘the great dictator’ met Chaplin als kapper met Chaplin als dictator ik zie er enkel oud uit in vergelijking met haar op het moment dat wij samen in de spiegel zijn. ‘je…

naar Tom Waits vaag verstaan: de rozen sterven omdat het zo heet is deze maand het is hetzelfde het is niet hetzelfde opnieuw zijn jullie vreemden voor elkaar jij belt me weer je zegt: warm hé? ja, wat een weer de kleuren van je bloemen passen niet bij elkaar man mag ik dat niet zeggen? ik kan jouw tuin niet redden. ------…

er staat geen reclame op de tram maar lichamen zonder hoofd misschien is het niet slim om in te stappen als de tram met een schok in beweging komt, de bocht om vliegt moet ik nog kiezen voor een stoel die met de graffititekens dan maar straks gaan de zwarte knoopjes stuk dan moet je mee met de smalle bestuurster heen en weer, heen en weer…