Ik wil zo dichtbij jou zijn,
in jouw armen liggen.
Totdat er uit een donkere,
koude nacht,
een nieuwe dag wordt geboren.
Met kansen,
op meer hunkering,
op meer liefde,
toekomst...
Totdat de dag sterft,
en de nacht zijn sluier gooit...
Over ons.
Dat maakt donker.
Maar altijd veilig,
in jouw armen.…
Wuivend in de milde herfstzon
schitteren de vele kleuren
als op een schilderspalet
strak tekenen de nerven zich af
de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich
als een vliegend tapijt
aaneen gesmeed voortbewegen
opgejaagd en weer uiteengerukt
om met een laatste buiteling
zacht dwarrelend neer te komen
op de zwarte aarde die hen wacht…
Nog nooit heb ik zulke gevoelens gekoesterd
Gevoelens van geborgenheid en veiligheid
Sinds ik jou ken
Het is misschien omdat je ouder bent
En al wat meer van de wereld kent
Het gevoel van warmte en genegenheid
Een zalig gevoel dat mijn gedachten
Steeds weer naar jou toe leidt
Het zou zo niet mogen zijn
Want uiteindelijk
Eindigt dit alles…
kille woorden
op een koude dag
een bleek, wit gezicht
starend in het niets
het einde was nabij
de dood
alles is nu voorbij
niets lijkt nog te leven
tranen
oneindig veel
betraande gezichten
mensen op weg
naar een kille, open plek
een plaats
om afscheid te nemen
afscheid van een mens…
eenzaam
alleen
niemand om je heen
liefde ken je niet
geen mens die ziet
dat je lijdt
niemand
die jouw leven benijdt
eenzaam
zonder eten
het lijkt wel of
niemand
van je wil weten
eenzaam
op zoek naar
wat licht in je leven
naar iemand
die jou
zijn liefde wil geven…
Vannacht zag ik door de gordijnen
de sterren flonkerend aan de hemel staan
verstild dronk ik de schoonheid in
voelde mijn geest opengaan
een stap slechts bracht mij buiten
om in dit schilderij op te gaan…
1.784
Bezig met laden