Alle inzendingen van Ina van der welle-Boersma

Wanneer ik met een blinde de straat op ga, omdat hij leren moet zijn weg te vinden, kijkt iedereen mij na. Dapper loopt hij daar, tastend voor zich uit, met zijn rood/witte stok om lijnen mee te voelen, dan hoort hij een geluid. Een vuilnisemmer tikt hij aan, dus moet hij er omheen, een hek met uitgestoken plank, onnodige obstakels…

Ik kijk naar jou, je donker haar hangt als slierten om je hoofd, je blik oneindig ver, maar in jouw ogen zie ik een ster van herkenning. Jij kijkt mij aan, je ogen zeggen wat je mond niet spreekt. Het leven doet pijn, ik wil liever alleen zijn, heb geduld! Onze ogen zoeken elkaar in vertrouwen. Onze handen raken elkaar zonder…

Mijn gedachten staan niet stil, kan ik ze ooit bedwingen zonder mijn wil? Mijn woorden wil ik spreken, als uiting van mijn ziel en daarvoor mijn gedachten breken. Mijn gedachten, woorden en mijn daden saam, wil ik toetsen want,ze liggen als een ketting, om mijn naam.…

Vertrouwen. De nachten dwalen in een donker paradijs, als dan het zwart zijn gloed verliest, is daar het onbestemde grijs, treurend aan de horizon. De nevel gaat niet weg, ze ligt omsloten in een waas van ijle lucht die nu en dan weer vlucht naar stil verlangen van horizon tot horizon. Als ik dan aan de kim mijn onvermogen zie,…

Heel ver van huis had ik een thuis met vrouw en kind, maar het bewind vertelde mij je denkt niet zoals wij en dus mag jij niet vrij. Heel ver van huis had ik geen thuis met vrouw en kind vluchtte ik voor het bewind. En in een land kreeg ik een toegestoken hand, kom maar bij mij hier ben je vrij. Hier kon ik huilen, lachen,…

Er zijn letters die zo vaak in gedachten zijn geschreven en als roersels van het hart falen in het leven omdat ze niet zijn uitgeschreven. Er zijn woorden die zo vaak aan papier zijn toevertrouwd maar als een schreeuw het hart dan raakt juist omdat ze werden geschouwd. Leer steeds met de weegschaal van zachtmoedigheid je woorden…

Toen zee en land en luchten, geschapen werden uit het niet, en zon en maan en sterren, naar hemelbogen vluchtten, omdat God hen op hun plaatsen riep. Toen de vogels en de vissen, de dieren op het land, het jonge woud, de bloemenpracht, door God zelf tot stand gebracht, en vast lag in zijn hand. Toen de mens als kroon der schepping, het…

De toekomst ligt aan banden, gesmeed, aan heden en verleden, omgord, met gouden randen, versierd, met paar’len tranen maar veilig als een weg, omsloten door Gods Vaderhanden. De toekomst ligt verborgen, in de holte van het nu. Wanneer hij neemt de vlucht naar morgen, draagt hij u en uw daden mee. De toekomst ligt ook…