Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

Sint, mag ik even met u praten? Want ik heb ruzie met apparaten. Ze doen vaak niet wat ik wil en ‘t helpt niet of ik smeek of dat ik gil. Ik word dan verschrikkelijk kwaad op zo’n eigenwijs stom apparaat. En smijt ‘m dan het liefst naar buiten, met een grote zwaai, dwars door mijn ruiten. Zou u er misschien voor kunnen zorgen, dat…

Sint, moet u nou toch eens horen Ik heb ergens mijn tijd verloren Ik heb hem lang lopen zoeken Heb gekeken in alle gaten en hoeken Maar mijn tijd is gewoon verdwenen En er is niemand die mij uren wil lenen Nergens kan ik een beetje tijd kopen Heb er stad en land voor afgelopen Het is namelijk een vaststaand feit Ik heb veel en veel te…

ik schilder blijdschap in vlammend rood en geel de blijheid spat er af ik geef die graag aan jou ik schilder wijsheid in oranje en in bruin als ik die ooit zou vinden dan deel ik die met jou ik schilder droefheid in tinten grijs en zwart met onvergoten tranen die geef ik niet aan jou ik schilder hoop in roze en in paars en heb…

willekeurige mensen zitten vrijwillig gedwongen in de voortrazende trein een groet een glimlach een vluchtig contact voor even zijn ze samen op weg…

ik kan soms ontzettend jaloers zijn op de mensen die de gave bezitten om te genieten van de kleine dingen zij zien de bloemen bloeien ze horen de vogels zingen ook zij hebben hun problemen en hun verdriet maar toch staat hoog in hun vaandel geschreven Geniet! zij houden van het leven terwijl ik door al mijn gepieker…

het oorverdovende geluid in haar hoofd dreunt en dreunt het geluid gaat door haar merg en been haar strakgespannen zenuwen zijn als koorden aan elkaar vastgeknoopt ze pakt haar gevoelens negeert systematisch het zachte gejammer legt haar emoties in geluiddempende verpakking op de plank in de donkere kast tevreden loopt…

een glas-in-lood raam het licht speelt met de schaduw prachtig samenspel…

Goedbedoelde raad: 'Ik zeg het voor je bestwil.' Bijna nooit iets fijns.…

de uitgezakte gordijnen laten het vermoeide licht nauwelijks door in de schemerige kamer hangt de geur van pijn en verdriet het slapeloze omwoelde bed verbergt hongerige angsten als muggen wachtend op hun volgende maaltijd zodra het hoofd het kussen raakt rennen angstdromen in doolhofachtige ruimtes rond de gordijnen houden de…

de schuchtere stoel naast het deftige bankstel is altijd bezet…

ik wil geen spijt hebben van de dingen die ik wel of juist niet heb gedaan want altijd is er het weten omdat ik was die ik ben is alles zo en niet anders gegaan…

denk goed aan jezelf dat wordt er vaak gezegd zorg dat je je grenzen niet telkens weer verlegt maar wat je ook vaak hoort denk ook eens aan een ander niet alleen maar aan jezelf kijk om je heen en verander je moet dus denken aan jezelf en ook aan alle anderen hoe moet je dat dan doen hoe moet je steeds veranderen het allerbeste zou…

buiten grijs en grauw geen zonnestraaltje te zien een novemberdag…

een andere kleur kan het donker dat zo somber is veranderen in licht zwart verandert in het stralende rood van een roos mooi als een gedicht grijs wordt het blauw van de lucht met kleine schapenwolkjes op een warme zomerdag zonnegeel en oranje heerlijk op het strand waar je in de verte de kabbelende zee zag grasgroen zijn de…

zijn koffer reisde verder zonder hem daar stond hij dan zonder koffer alles wat belangrijk voor hem was zat in die koffer morgen komt uw koffer hier weer terug zeiden ze verwezen stond hij in de aankomsthal van het vliegveld hij zag de drukte niet hij hoorde de omroepster niet hij zag niets hij hoorde niets hij dacht…

lelies van Monet in dromerige tinten verstilde schoonheid …

hij speelde Mozart geschikt voor kleine uurtjes muziek in de nacht…

op de vuilnisbelt van de beschaving bloeit soms een bloem van begrip…

terug naar de tijd waar herinneringen zijn ontstaan zorgvuldig opgeborgen voor later bewaard terug naar de tijd van geborgenheid opgeslagen beelden na jaren opgepakt en weer bekeken soms diep weggestopt herbeleving te moeilijk dagen gevuld met souvenirs uit het verleden doorleefde levens opnieuw geleefd in het vergeten…

er staat al vele jaren naast de grote stoel een staande schemerlamp met erg veel lichtgevoel hij verspreidt een heel zacht licht maar met een knopje bij de kap wordt het licht veel feller en dat is reuze knap je kan nu bij zijn licht lezen, breien of borduren hij vindt dat heel gezellig ook al duurt het soms wel uren als het ’s avonds…

de wekker gaat af met steeds dezelfde piepjes irritant geluid.…

lawaaigedachten ze verstoren mijn moeizaam verworven stilte…

een geblokt tafelkleed geel met zwarte blokken wat franje aan de zijkant op het kleed twee witte mokken   haar zoon kwam op bezoek hij komt heel af en toe ach ja, een baan, een druk gezin hij is vaak gewoon te moe   aan de tafel met het kleed ziet ze de tijd verstrijken elke dag zit ze in haar stoel door witte vitrages te kijken   de…

Tijdens de Halloweentocht lopen de heks en het spook anoniem naast elkaar en dat is maar goed ook Ze kunnen elkaar niet luchten of zien maar dat verandert tijdens Halloween Ze weten van elkaar niet wie of wat ze zijn hebben samen de grootste lol en dat kost ze geen centje pijn Was het in de wereld maar vaker Halloween waar iedereen…

ze danste tot diep in de nacht ze danste op de muziek van hun korte samenzijn de tekst botste tegen de muur kwam als een boemerang terug de waarheid van hun lied was voor hen verloren de woorden waren leeg ze danste tot diep in de nacht in de dageraad werd ze opnieuw geboren…

componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

je zou willen dat niets menselijks je vreemd is maar veel mensen zijn je vreemd er zijn raakvlakken maar ook die hebben hun grens voorbij die grens is ieder mens alleen op de hoogste top en in het diepste dal van je gevoel is de eenzaamheid je lotgenoot en langzaamaan groeit het besef dat er maar één is die op kan treden…

zomaar wat woorden neergesmeten op het papier zomaar wat kleuren gegooid op het schildersdoek zomaar wat emoties neergesmeten op de grond zomaar wat gevoelens gegooid tegen de muur gewacht op de opluchting die verborgen bleef verborgen in de ziel van de mens die niet kan zeggen wat in hem leeft niet op papier niet op het doek…

ik leef moeiljk en maak me altijd zorgen over gisteren vandaag en morgen zei je je moet je niet zo laten gaan je moet er niet aan denken je moet er boven staan zeiden ze wat weten jullie van ontroostbaar verdriet en pijn het niet meer weten wat te doen of hoe te zijn vroeg je onze auto is kapot dat is echt niet fijn onze…

De herfst zo schilderachtig zo kleurrijk en zo prachtig De bomen zowel jong als oud tooien zich met warm oranje en met glanzend goud Een rapsodie in vlammend rood en zonnegeel als een gedicht, een ballade of een schitterend rondeel Ze staan te dromen overdag en in de nacht ze fluisteren hun geheimen heel stil en heel zacht…