1042 resultaten.
Tormentil
netgedicht
3.4 met 7 stemmen
263 hoe kun je iets woordenloos vertellen,
diepgeworteld in oude grond
zonder het hart te kwellen
door een glazen afstand die diep in de ziel snijdt
ergens ver weg vangt een maaltijd
aan met linzensoep
wist je dat zonlicht
er acht minuten over doet om de aarde te bereiken
dat getallen een verzameling zijn van gedachten,
netjes op een rij…
stroomlijn
netgedicht
3.0 met 47 stemmen
279 het staat te gebeuren
in diepe dalen van hekgolven
vloeiend, zonder weerstand
te beminnen, mijlenver weg te dromen
van wendingen in wensvluchten
die ooit tot wasdom komen
te onwaren, in te kaderen
onderhuids te schuilen
met de stroom mee…
zwaar water
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
246 hoe ver kan water gaan
welke oever kent zijn grenzen
wat komt bovendrijven om
soortelijk gewicht te tarten
stromen hersenen nog vol
bij het zien van een geliefde
die geen broccoli lust
het antwoord schuldig blijft
op terechte vragen
in het licht van vloeibaar…
elke stap
netgedicht
2.9 met 7 stemmen
301 ik versta geen muziek in boekhoudkundige taal
zelfs de langste reis is onverstaanbaar
harde woorden, stap voor stap
met zuurstof die men adem noemt verdwijnt de pijn
volg de pijlen, de paaltjes met vloekende kleuren
galm een echo in het bos als kathedraal
verdwaal met vreugde, onverstoorbaar
is er soms een stap die geen richting kent?…
standpunt
netgedicht
1.8 met 4 stemmen
223 wie is de ‘men’ in het woord mening
hoe zachtjes moet men tasten om
in het duister de waarheid te vinden
zoekt überhaupt iemand nog
wie is de ‘we’ in het woord werkelijkheid
wiens woord wordt gehoord
wat zou ‘nooit meer’ zijn zonder ‘ooit weer’
wat staat tussen de regels geschreven
bestaan er monsters in het meer
voor wie blaffen honden eigenlijk…
jaarlijks
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
230 neem nog een stuk cake, ontwaar tussentijds
zodat dit waarnemen heet
vandaag verjaart de dag zonder datum
als uren zonder wijzer
het begin van geschiedenis markeert het moment
dat voortduurt zonder duur
en spreken afgebroken zinnen over volmaaktheid
van het woord dat wacht…
tijdslot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
217 het duurde zolang zoiets duurt
langer dan een ogenblik, korter dan een eeuwigheid
gevangen tussen binnentijd en buitentijd met
een vaste periode tussen aankomst en vertrek
zo bevroren als ijs, zo hard als graniet
geen speld tussen te krijgen
‘ergens moet je een grens trekken’
daar stonden we dan
de telefoon thuis laten liggen
de sleutel…
middernachtskind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
241 in jezelf gonst het van gedachten
bij elke naam die je vergeten bent en
ieders gezicht dat je ermee verwart
elke maan is een glazen bol in de nacht
de nagalm van diepte, de rek in reikwijdte
of de houdbaarheid van een moment
en je neemt afscheid van het kind
kort nadat de ochtend is neergedaald…
bijtijds
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
210 iemand blijft halverwege steken
op de maat van het verleden
om met een moment te volstaan
groener neigend naar gras dat altijd
elders naar zee hunkert zonder
bestemming indachtig of anderszins
te weten wie nog meer vertrok van
de plaats waar wij waren
ooit vraagt iemand nog waar de jas
bleef nadat het lichaam vertrok…
spitsroeden
netgedicht
1.3 met 3 stemmen
250 een gehavende maaltijd aan onterechte monden besteed,
als altijd tijdelijk
met het karakter van volharden
werkelijk, vraagt iemand zich af, ditmaal ontstervend tegen de gewoonte in,
zonder ook daarmee in routine te vervallen, zoals een stoel ter hoogte van
een tafel biedt dit perspectief op een onvolledig samenzijn. Ontwart zich hier
een Vitruviaanse…
randzee
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
235 ook als een dag als gisteren voorbij is
is er nog ruimte in tussentijden
die men orde noemt
soms ontmoedigend in ongebluste taal
altijd met vragen naar iets dat er nooit is
daar kleeft geen antwoord aan
er is een plaats in het hart
een aanbidding door alle wijzen
en nooit gemakkelijk te vinden
de eeuwige gelijkenis met die ander
in zeeën…
voortschrijding
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
266 het raam verdeelt de jaren in uitzicht en kamer
ondertussen speelt alles zich af
in de schaduw van de plant haar licht
soms op de voorgrond en zelden afwezig
blinken sterren nog steeds in hun uithoeken
al fluistert men dat de tijd zich verwijdert
staat op elk moment een woordenboek klaar
om de bladeren in de tuin te achterhalen
die lagen…
Heel Holland zeemt
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
234 het gedicht is een open ruimte
ramenzemend, doortastend in leegte
zonder gewicht van letters
niemand neemt mijn zinnen af
opgeslagen als zij zijn in de
kluis van woorden en witregels
helder is de komma in haar
breukvlak, een punt van orde
glas zonder strepen…
bestemmingsverkeer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
304 het gedicht heeft een plaats op de kaart
met een naam om te onthouden
zo zijn er altijd bermen met haakse akkers
en onderhuidse sloten als traanbuizen
er past een afstand in de tijd tussen
vertrek en de vraag waarheen
nogmaals en met nadruk, op straffe
van verdwalen
een smal pad te betreden, alleen
voor aanwonenden
zodadelijk, op…
schriftelijk reageren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
250 ten minste houdbaar tot
uiterste pogingen -wat hierna
volgt is notulair vastgelegd-
zie ook de algemene voorwaarden
bij het kernbegrip ‘thuiskomst’
meestal schuchter en aan de lijzijde
van schaduw, bij vlagen naar
buiten tredend
mocht dit op bezwaren stuiten;
het is mogelijk met kennisgeving
te schitteren in afwezigheid
-er volgt…
op locatie
netgedicht
2.9 met 9 stemmen
246 op een onbetreden eiland
omringd door koppen met schuim
in het stoom van de lavazee
reikend naar consideratie
je zou toch zeggen dat het
hier ergens moet zijn
dit lijkt op een eerdere
aanbidding, op een omhelzing
dichtbij het midden
op een kruising van wegen
ver weg van hier en de maan
in het laatste kwartier…
vertakkingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
303 vroeg of laat wijzigt het wolkenlandschap
waarmee de boom zijn lucht
ontneemt, doorzichtig van aard
waarvan al sprake was bij naderend vertrek
gezien de verte van de akker als boegbeeld
van een horizon
nadat een voornemen in vroegte en
het late uur
zodra wij verstommen
in taal verzinken, het herhalen verzaken
ieder zijns weegs
en…
kortste route
netgedicht
3.1 met 29 stemmen
206 in de vallei achter de heuvels
ligt een spanningsveld
daar waar ik niet ben
en mijn gedachten wel
het betreden heft alle twijfel op,
had ik het maar niet gedaan…
Streepjesbehang
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
273 In schaduwen op de muur herken ik vervlogen gezichten.
Zij veranderen steeds,
elke keer als ik mijn ogen wil oprichten.
Hoe langer ik kijk, hoe meer zij lijken te bewegen.
Levend geworden zijn zij,
in een stuwende herinnering aaneengeregen.
Muren en gordijnen draaien, niets blijft onbewogen.
Een bekende stem hoor ik zeggen:
“Niet lezen in…
Amira
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
325 door het cyberbos waart deze vroegte
een verwaaide droom
met ochtendhonger onder de arm
komt de dag op stoom
boterhammen mee, tegen
een galmende maag
wat verloren ging, ging opeens, het
geheugen is echter traag
voor ontwaken is het al laat, hier
scheiden meerdere wegen
aleen jouw naam bleef
-kom ik je ooit nog ergens tegen?…
pas op de plaats
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
241 hier regent het plaatselijk
in het hele land
op de plek die nooit ergens
tegelijkertijd kan zijn
het hier en nu is de plaatselijkheid van
alle tijden, aanwijsbaar
als coördinaten op de kaart, als
de kortste route
probeer te keren, nooit waren we op
hetzelfde punt in de ruimte
hier is waar het moment is verdwenen
terwijl de plek…
waterscheiding
netgedicht
2.3 met 6 stemmen
303 zie het als een teken aan de wand
niet onderhuids, maar open en bloot
soms mistig en vaag, in weke kleuren
vertakt, de armen wijd gespreid
zilver, zacht, wakend of slaapnevelend water
zie het niet als een proeve, het lukt geheid
speels en vloeiend, wat kan er gebeuren
tussen vroege jeugd en verre dood
neemt zomaar een pad mij bij de hand…
Onvindbaar
netgedicht
2.4 met 5 stemmen
337 Het landschap dat zich in bochten wringt
Om niet op te vallen, om er niet te zijn
In een hoek weg te duiken, te schuilen
In een schaduw van schimmen
Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal
In licht dat zelfs geluid doet dimmen
In lucht die nevel druppelings doet druilen
Met tranen van doorzichtig kristallijn
Daar, waar een zwarte vogel in stilte…
enigszins sprake van
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
592 probeer eens de toekomst te
herhalen
daarin te volharden in
bepaalde mate
en tevens op een standplaats te blijven staan,
te verliezen wat gaande was
de tijd in te halen, het feit te negeren,
kortstondig en tijdens
een doorgetrokken streep, afstand
te doen van een gedachte
een appel te schillen zonder
ruzie te maken
alvorens en…
om de tuin geleid
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
361 kan iemand verstaan wat
onderhuids voortleeft?
ongelezen, beproefd, bevattelijk, om
uiteenlopende redenen
het gedicht spreekt uit wat er staat,
bos omzoomt het voorportaal
dicht, ongerijmd, vertwijfeld en in
opstand tegen lege orde
het gras spreekt geen taal, is dienstbaar
aan groenheid, aan zomergoud
tot het woord sterft, tot boek…
aanhef
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
355 vooruitlopend op een zon
die ook toen scheen
op bladeren die zich
destijds ook verloren
volgens het strijdbare, het tegengas
van het tegenstrijdige
dankzij een verlate kennismaking,
het voedzame van een
maaltijd die wacht
dit zich neerleggen
in eerste aanleg,
nog voor het voltooien
dat alles achterhaalt…
voorwoord
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
277 luister,
een vliegend doorwaakte uil
met nacht als sprakeloze schemer
het doorbreken van gemis tot
woordeloos vervoegen
overal klank en verbeelding,
nergens betekenis
bij wijze van spreken…
fijnmazig
netgedicht
3.0 met 15 stemmen
248 in deze helderheid
moet het nog november worden
het licht zijn snelheid
de ster, de afstand, het stof
het geheugen zijn ruimte
na afloop volgt bestemming en
terugkeer, een trein zijn spoor
in haarvaten, eencellig naijlen
donkere materie
wat grijpbaar lijkt en
niet tastbaar is, noch toepasbaar
waarover een droom gaat
voordat november…
reverso
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
243 er gaat een loutering door deze herfst
elke gedachte dwarrelt naar aardse sferen
eeuwen vergruizen in bos en laan
adem vult zich met zilveren stem
sprekend gelijkend met elk kleurig blad
en over water in lucht verscholen;
de plek in herinnering waar ik ben…
Irrlicht
netgedicht
3.1 met 9 stemmen
315 voorbij de horizon eindigt
het zicht
begint het denkbare
voorbij de sterren dooft
het licht
wacht het wedervaren
in tegenstromen
langs hemelbogen
in drommen doorwaakte dromen
tot zienderogen…