Ragfijn en dun
netgedicht
Op het laatst van
zoveel mooie dagen
vraag ik haar kijkend aan.
Hoeveel vragen voor
zovéél en ook weinig tijd
is er nog te gaan.
Liefde laat niet los
blijft komen
en in golven gaan.
Maar de woorden
die dat moeten dragen
worden langzaam trager.
Praten gaat minder
snel en je bent
vaker wat stil en moe.
Gedachten, hardop dromen
voegen…