Alle inzendingen van J.

Ik vraag me af ik vraag me af De mens in volle draf Naïef of welwetend Desalniettemin aanstekend De massa sleurt ons mee Onder dwang, of simpelweg gedwee Vrije mening of gevormd verlangen Ik vraag me af Was het hier nou links of toch rechtsaf?…

flikflak flikflak hele schroef een klein nahupje jammer dat betekent tweetiende punt aftrek ja, de jury ziet alles het borstloze rompje onder het iets te grote hoofd buigt zich achterover in een meer dan halve cirkel het schijnbaar misvormde lichaam maakt zich op voor de slotserie dubbele radslag zweefsalto gehoekt wat kan sport toch mooi…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

Er kwam een leegte in mijn leven: een gat dat ik maar niet kon dichten verdriet waarvoor ik telkens zwichtte maar dat ik steeds weer weg kon weven. Er kwam een stilte in mijn leven: een vaag gevoel van nog behoren tot mensen die ik had verloren maar die ik alles wilde geven. Er was een stil verdriet gekomen dat zwervend soms mijn dagen…

Soms wil je iets dat niet meer kan omdat de tijd niet was bemeten van wat je voelt maar niet kunt weten en vraag je eindelijk:'Wat dan?'. Respect voor leven en voor liefde brengt je vaak dichter tot jezelf: wat in jou zingt in jouw gewelf lijkt op wat iemand van je diefde. Dan vraagt de geest die levend maakt om veel geduld en dat vertrouwen…

Niet meer toegeven aan wat ik voel mijn emoties verstoppen in het diepst van mijn ziel mijn hart bedekken zodat ik niet meer ervaar Zout in mijn wonden niet meer voel...…

in je aura wil ik wel zweven aarden als engel, in je hoofd wil ik vanzelf in je hemelen leven, en nergens de duivel - maar jij die me looft aan je adem wil ik me warmen branden mijn handen, aan je borst wil ik vanzelf je in vlammen omarmen, en nergens is water - dan houden we dorst in je ogen wil ik verdrinken nat onze monden, op…

in de lente wil ik met je springen in de zomer dan rozen erbij in het najaar ons ermee omringen onze winter beginnen in mei…

Schepping of evolutie Bij ons rijst steeds maar weer die vraag Bewijzen zijn voor beide niet Ze blijven voor ons vaag Wat is en straks nog komen zal Is niet aan toeval toevertrouwd Noch door middel van 'lot' gebouwd Zij lijkt te rusten op heilige pilaren Evolutie verklaart het bestáán van leven niet Wij zijn toch meer dan ontwikkelende…

Rust maar zacht Je hebt je strijd gestreden Na al wat je hebt meegemaakt En hoe je hebt geleden Rust nu maar zacht De dood werd niet vermeden Het is wel donker in de nacht Maar 't donkerst hoort bij het verleden Rust altijd zacht Trouw is jouw loop gelopen Op een eenvoudig wederzien Blijf ik nog meer dan hopen Tot dan rest mij slechts…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkten keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer. Zij slaapt nu ongestoord, achter…

Morgen moet gist'ren kon vandaag eenzaam moe doorleefd illusieloos tijd tikt traag vandaag…

Hoe het wintert En kraakt zo helder Strakblauwe luchten Boven witte daken De vogels, zij vluchten Weg van nog flinter Dun ijs op 't water Mensen verzuchten En de zucht Die zij slaken Spreekt verlangen Naar behaaglijk Ooit, ja en later Zij wetten de schaats Een blij verheugen Op wolkig dampende adem Rode neuzen en oren Blozend warme…

In jouw zachte, warme klanken blijft een droom van licht verborgen die wat mensen wil bedanken. Mensenkinders dansen, springen op muziek die slepend speelt en verdriet doormidden deelt: luister hoe de vogels zingen. Poes die weer naar buiten wil draait zijn kopje in mijn hand in dit vredig, zonnig land en een woord staat even stil.…

Dansend In je stralenkrans Zing je een lied Van vergane glorie Eindige glans Zorgvuldig gevlijd Midden talrijke twinkels Geef je lichaam En gezicht Aan 't oneindig wijd Hemels groot firmament Een glimp van onsterfelijk Over donker gespreid Ode aan de zon Klein vergankelijk licht…

Haar oude ogen zagen visioenen en keken over tijd en toekomst heen. Ze droomden van een kind dat kwam verzoenen wat eeuwenlang al onverzoenlijk scheen. Doordat zij aan haar hoop was trouw gebleven – al vonden anderen dit ongerijmd – werden de scherven van haar jong gebroken leven in één ondeelbaar ogenblik gelijmd.…

Gevleugeld vonkje, blozende sprankel Als door een engeltje zacht aangeraakt Voor de verstaander, aandachtig geluisterd Schone kunsten, ontstaan bij haar gratie Door de bevallige Terpsichore ingefluisterd Bevlogen ideeën, zij worden geboren Uit des geestes wonder, de inspiratie…

Jonathan, Jonathan, waarachtig vriend en koningszoon. Hoe zwaar is jouw dilemma je gevallen, die dag toen jij geen pijlen op je boog meer had. Rechtschapen mens, liefhebbend kind, koos jij zowel voor David als voor Saul. En bleef ze beiden trouw tot in de dood. Niet tevergeefs gaf jij je rechten op. Want Davids Zoon betrad de…

Je bent Hier steeds Stil aanwezig Zo de lucht Die ik adem Steeds aanwezig is De zon straalt Jouw warmte De wind verzucht Jouw naam De regen fluistert Jouw lied Eenzaam Ben ik niet Hoe kan het dan Dat ik jou Soms desondanks Zo verschrikkelijk mis?…

kom mensen sla de hand ineen en duw, wat op het pad versperd ligt: duw weg die grote, zware steen strooi rozen - waar de groef mee dicht kom mensen doe de hand omhoog en vang de wolk die in de lucht hangt verdamp de bui dan blijft het droog strooi zaden waar je zon mee vangt kom mensen sla de hand te saam en demp het meer…

Mijn starre ogen staren Wezenloos in verre leegten De lucht is drachtig Van geuren des doods Het verderf is tastbaar Mijn verdriet onzichtbaar Doch immenselijk groot Ik zak op mijn knieën Betast met mijn vinger De koperen stank van Smerig verhalend zand Mijn geboortegrond is rood Doordrenkt van het leed Getekend en besmeurd Door de moordende…

Laat me Even bijkomen Uithijgen In je schaduw Laat me even Bij je wegdromen Weg uit De harde realiteit Laat me even Bij je rusten Huilen Al genoeg Houd ik me groot Laat me Even schuilen In de luwte Van jouw schoot…

Met goud in de mond En ferme, krachtige slagen Zwemt tweeslachtig brons Vrij in de koude morgenstond Poogt een vliegtuig in te halen Wedijverend in 't luchtruim Van weleer de zoete Zuiderzee Zwevend op zilv'ren zonnestralen…

Het is gemakkelijk cynisch te zijn en jezelf buiten deze wereld, dit vreemde wonder, te zetten en 'gewoon' een keihard ik te blijven. Het is gemakkelijk cynisch te zijn en jezelf tegen vreemden te beschermen. Misschien is het een beetje koud en klinisch maar het houdt je uit de gevarenzone. Het is heerlijk je lekker te voelen en van eenvoudige…

Oh, zakenlied, dag zakenlied gij die den mens zo vaak verdriet met handel, wandel, geld en goed van harte zijt gij hier gegroet. De kunst van kopen en verliezen doet uw vaak valse tanden kniezen en winst in geld en rendement verandert u in een serpent. Maar liedjes kunt gij nog wel zingen en lachend met uw partner swingen als uwen handel…

Zwart wit, niet gespiegeld, open deur, gesloten enveloppe, dit verouderde nieuwe hoofdstuk, geschreven in de oude wereld... gitzwart, gifgroen en azuurblauw, glinsteren mijn gedachten, kraakhelder sla ik jou open, een nieuwe episode, geschreven in de nieuwe wereld... Die nacht, zo donker ver weg gestopt, te gesloten om open te scheuren…

Als ik droom dan droom ik over jou, Hoe je lacht hoe je loopt, Hoe je zegt ik hou van jou. Als ik droom ben ik blij, Dan sta jij naast mij aan mijn zij. En als ik aan je denk, Dan denk ik was jij maar hier. Als ik droom dan droom ik over jou, Je ogen je mond je haar in de wind. Dan zeg ik kijk daar eens een paard in de wei, Een wit paard…

God kwam vannacht in mijn slaap voorbij en schilde de aarde in grote schijven. Toen streek hij over mijn hoofd en zei: 'Ik ben al heel blij, maar wil nog niet blijven'.…

In jouw zachte, warme klanken blijft een droom van licht verborgen die wat mensen kan bedanken. Mensenkinders dansen, springen op muziek die slepend speelt en verdriet doormidden deelt: luister hoe de vogels zingen. Poes die weer naar buiten wil draait zijn kopje in mijn hand in dit vredig, zonnig land en een woord staat even stil.…

De Afrikaantjes gaan open en dicht ze volgen de kou en vangen wat licht en kleden de aarde in heldere kleuren maar laten de andere bloemen hun geuren. Een groep Afrikaantjes versiert deze tuin waar felle wind speelt met heldere toppen van sneeuw die dichtbij lijkt op scherpsteile koppen die ik nu kan zien met hun wittige kruin. Een ijskoude…