Alle inzendingen van J.B. Charles

Giraf onder de dichters, Gerrit Achterberg, verkies de kwasi-edele en volmaakt beschaafd grazende kudden humanisten achter ’t hek van rijm niet en cesuur, schema en maat, maar blijf ons die je was en word geen parkenhert, verkies te zijn het niet te temmen zwaluwpaard, blijf die je bent onder de dieren van het vers. Giraf onder de dichters,…

Vrouw, die mij liefheeft, die ik ver van hier weet maar steeds nabij heb, als het geen argwaan wekt, waar ik naar horen laat als het maar niemand merkt. Vrouw die ik liefheb, reuk die mij goed is, donkere lichaamsgeur die mij zo zoet is als mij mijn eigen is, vlees dat het mijne is wien het ook toebehoort, spanning die het linnen welft…

'Twee soorten oorlog zijn er: om macht één, één voor recht. Ik zou dus graag eens weten waar jij nou wel voor vecht.' 'Ach, als ik eenmaal macht heb bepaal ik ook het recht. Mijn oorlog is dus goed, de jouwe die is slecht.' ------------------------------------------------ uit: 'De groene zee is mijn vriendin', 1987.…

De sterren aan de hemel geven toe dat ik vannacht de juiste stappen doe, ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten, ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten nog na te blijven gonzen laat ik praten, ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe, ik ga naar gras en water, naar niets en niemand…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en…

De jonge vrouw vroeg heel bescheiden: ‘En bent u ook godsdienstig?’ Ja, zei ik, ik ben tegen doodstraf. Ik kon dat antwoord niet ontwijken hoewel het toch iets anders blootgaf. En toen ik ook nog zei: en, mijn god heeft poten als een gier, waar hij mee daalt en wipt om op te stijgen, hij ziet er uit als een vervaarlijk dier, vond zij…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

Afscheid van Holland nemen valt niet zwaar, in Hilversum staat op beschaafd niveau een humanist te liegen; men hoeft maar een hand uitsteken om hem met een knop te smoren; uit Brussel is altijd muziek te horen. De weg naar 't zuiden weet niet meer hoe snel hij zich aan mij zal onderwerpen en ondertussen rijd ik de gemeente binnen van de verscholen…

Wie zal in mijn schoenen lopen? Wie van mijn vriendinnen dromen? Wie terecht gelukkig zijn met mijn schilderijen, wie mijn boeken niet lezen, mijn saldi nadelig ontdekken. Maar op is nu eenmaal op. ----------------------------------------------- Uit: 'De warme slager', 1973.…