inloggen

Alle inzendingen van J.H. Leopold

93 resultaten.

Sorteren op:

Om mijn oud woonhuis peppels staan

poëzie
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.624
Om mijn oud woonhuis peppels staan "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" een smalle laan van natte blaren, het vallen komt. Het regent, regent eender te horen "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" en altijd door en de treuren uit, de wind verstomt. Het huis is hol en vol duisternis "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven…

JEUGD

poëzie
3.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 3.872
Veel gure regendagen bij de boeken in studie doorgebracht; veel winternachten bij wijn en vrienden lachend doorgewaakt. En in de zomer verre wandeltochten en dromen in het gras, veel grote plannen, nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien, gezoen en nu en dan een vleugje liefde, een wenk, een oogopslag, een stout begeren als blauwe…
J.H. Leopold26 september 2023Lees meer…

Weet gij nog wel, hoe zomers avonds

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 2.141
Weet gij nog wel, hoe zomers avonds Wij gingen door het bloeiend veld En hoe we lachende toen zeiden, wat onze harten was ontweld? 't Werd stil en stiller. Op uw lippen bestierf eensklaps het schalkse woord En hoe wij aan elkander dachten We wisten 't, maar wij gingen voort. Weet gij nog wel, hoe ik toen vermeten Mij op uw lippen nederboog…

Die morgen was zij moe en zwaar

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 3.485
Die morgen was zij moe en zwaar en talmende opgestaan en had met achteloos besef haar dagelijks doen gedaan. Zij ging verloren door het vertrek met ongevoelde schreden, behaspelende dit en dat, verschikkende zonder reden. Als plotseling met een vreemd gevoel zich iets in haar bewoog en een nieuwe en wondere zekerheid haar door de gedachten…

En de ontlokene, de rozen . . .

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.898
– En de ontlokene, de rozen, waar zijn de rode rozen, waar? triomf en lof en opperst blozen van het voldongen zomerjaar. Een levenstoppunt uitverkozen van voorrecht is hun toegestaan en op hen ligt het sprakeloze van hoogste invervullinggaan. Maar ook, hoe is in dit ontplooien een nadere erkentenis bereid: verwelken wordend uit voltooien…

Vroomheid

poëzie
3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 2.028
CHRISTENEN, Joden, Parsen, Moslemin, zij dolen allen; voor wie toe wil zien, vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën, twee soorten enkel worden er ontdekt: intelligente mensen zonder vroomheid en vrome mensen zonder intellect.…

O, Weet gij, hoeveel wolken

poëzie
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 2.154
O, Weet gij, hoeveel wolken Er langs de hemel gaan? En kent gij al de bloemen, Die in de velden staan? Nooit teldet gij de vlokken, Die stuiven voor de wind - En zoudt ge dan kunnen weten, Hoezeer ik u heb bemind?…

De lucht was als een perzik

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.674
De lucht was als een perzik, de maan een diamant, zwellende lentenevels bloeiden aan alle kant. Over de donzen heuvels lokte een ver verschiet; wij wilden zwervend worden, zwervend en anders niet. De voeten gingen samen, de hand lag in de hand, de harten opgedragen; aarde, waar is uw band? In dreven en valleien geklommen…
J.H. Leopold18 februari 2023Lees meer…

Wij gaan en komen

poëzie
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 3.733
Wij gaan en komen en de winst is waar? en weven draden en het kleed is waar? In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…

Op reis

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.636
In de donkere wagen reed ik alleen, Alleen met mijn lief door de nacht; Wij spraken geen woord, wij hebben stil Aan onze liefde gedacht. De lantarens wierpen een haastige schijn Door 't raam en begluurden 't gezicht, Dat luisterde naar het gehuil van de wind, De ogen op mij gericht. En telkens als weer hun matte gloed De schone vrouw…

De dauw hangt parelen

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.264
De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.…

Dit zweven

poëzie
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 2.597
Dit zweven Tussen dood en leven en deze pijn – O dat het nu genoeg mocht zijn.…
J.H. Leopold24 november 2022Lees meer…

[God heeft een huis gebouwd]

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.969
God heeft een huis gebouwd en dak en zoldering bespannen strak met kommer, druk en droefenis, weedom er de bevloering is en alle wanden zijn bekleed met zorgen en met harteleed en in betreuren ingehuld; Hij heeft de goeden er in weggeloken en toegesproken: de sleutel van uw deur is het geduld.…
J.H. Leopold22 november 2022Lees meer…

Ik heb gezworven heen en weer

poëzie
3.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 2.331
Ik heb gezworven heen en weer Op de heuvels en door het dal En ik weet zelf niet, wat ik zoek En waar ik het vinden zal. Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.…
J.H. Leopold16 november 2022Lees meer…

Gij deed van alle mensen

poëzie
3.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 2.408
Gij deed van alle mensen mij De zwaarste pijn, Van alle mensen zult ge mij De liefste zijn.…

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden

poëzie
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.657
Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…
J.H. Leopold24 september 2022Lees meer…

0 dromend hart

poëzie
3.0 met 42 stemmen aantal keer bekeken 3.801
0 dromend hart, kies u een nieuw vertier in vrouwenwang en purpren eglantier; licht als kwikzilver vlieten onze dagen, de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier. ------------------------------ 'Uit de Rubaijat' (1914)…
J.H. Leopold10 augustus 2022Lees meer…

Druktemaker

poëzie
3.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 2.718
Een druktemaker is, wiens naam bekend is, een intrigant, wiens leven afgewend is. Waarlijk, hij ware 't wijste daaromtrent, die niemand kent en die van geen gekend is.…

De wereld gaat en gaat, als lang na deze

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.483
De wereld gaat en gaat, als lang na deze mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.…

In tere schaduw zilverblauw

poëzie
4.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 2.433
In tere schaduw zilverblauw sloegen witte wieken en een gerucht voer om; er werd een grote zucht gewekt, een wensen, dat ver weg wou. Gij en ik, o wij gaan wel trouw samen, wij vliegen uit in éne vlucht en laat het zijn naar het ver gehucht van mijne ziel en gaan wij gauw Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw…

Nu dat het jaar is oud en wit

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.818
Nu dat het jaar is oud en wit En elk in zijn behuizing zit Over het vuur gebogen, Nu zal een wakkre zang opgaan En dreunend aan de zolder slaan Rumoerend in den hoge. Hoe zit de huisman breed en goed Op zijnen stoel en welgemoed Keert hij de rug naar buiten En tegen kou en overlast Noodt hij de vrolijkheid te gast Met neuriën en fluiten…
J.H. Leopold31 december 2021Lees meer…

Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.663
Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten in Uw geluksuren en zich niet genoeg doen kan, Maar die de balling bij zich binnenroept en dan, de deur toeslaat tegen de wolven buiten.…
J.H. Leopold10 december 2021Lees meer…

Schepen liggen er; waarom zo...

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.116
Schepen liggen er; waarom zo... het lieve water leed het zo. Vele zeilen zijn uitgehangen brede, slepende. Huizengangen stonden; zacht gestreden nu schromelijk, want het was alles luw vervuld; in de heldere streken van de witte hemel geleden wensen te wezen, mijn zinnen dreven er in, in een zachte trek opgeheven. Dromen bleef over…

De beek is een velijnen blad

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.204
De beek is een velijnen blad, een boek, een open letterschat, een gulden labyrint, waarin de vogels komen lezen, dat de wind beschrijft, de wolk, die overdrijft, zet er de stippen en de titeltekens in. ---------------------------------------- uit: Verzen (1912)…

Verlaat mij en gaat heen, gaat heen

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.505
Verlaat mij en gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen; of dacht gij altijd bij mij binnen uw wil te hebben als voorheen? O, maar ik zeg u aan van neen; verstand zal u wel overwinnen, verlaat mij dan, gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen. En zo weer ooit voor mij verscheen uw aankomst en…
J.H. Leopold25 september 2021Lees meer…

Vijver, juwelen waterkom

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.738
Vijver, juwelen waterkom vijver der liefste, waar rondom de paden onzer lopen met slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en…

Regen

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.986
De bui is afgedreven; aan de gezonken horizont trekt weg het opgestapelde, de rond- gewelfde wolken; over is gebleven het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen. En hier nog aan het vensterglas aan de bedroefde ruiten beeft in wat nu weer buiten van winderigs in opstand was een druppel…

Ballade

poëzie
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.100
Alleen ben ik en zoek alleen te wezen, Alleen ben ik en van mijn lief verlaten, Alleen ben ik; wie die mijn heer mag wezen? Alleen ben ik, dan bitter, dan gelaten, Alleen ben ik en schuw mijn kwijnend leven, Alleen ben ik, verdoolde uitermaten, Alleen ben ik en zonder vriend gebleven. Alleen ben ik ter venstere, ter deure, Alleen ben ik, in…

LAATSTE WIL VAN ALEXANDER

poëzie
4.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 1.748
Dan, als ik tuimel in de kist doodsoverwonnen en bezweken, laat mijn twee handen zijn ontbloot, en uit de baar naar buiten steken. Dat, als ik het paleis verlaat en langs de grote weg mij richt, een elk mijn schamelte ontwaar' en worde door mijn lot gesticht. Hoe zulk een, die veroverd had van aarde-oppervlak tot aan de helle hoogten…

Men zoekt zich

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.539
Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt, men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt, men twist en ruziet en is ontevreden en weer verzoend en alles zonder reden.…
J.H. Leopold15 november 2020Lees meer…
Meer laden...