Ik ben geen dichter, die zich voelt versmeten
Uit vreemde wereld, die hij rijzen ziet,
Haar herfstig-droeve aanblik wil vergeten
En in gedroom naar d' oude tijden vliedt,
Wie 't lijkt, als of geen schakel uit de keten
Der Evolutie hem verbinding biedt
Van Hede' en Toekomst en die toch, verbeten,
Vloekt al wat d'Eeuw van 't Eertijds leven…
Sneeuwvlokjes, door verbitterende vorst verbleekt,
dwarrelen dwalend neer uit het wit wolkendek
op mijn gelaat, dat wanhopig om warmte smeekt,
door eenzaamheid doordrongen sinds 't vertrek.
In paren dansen zij rond elkaar heen
in de kou, trachtend elkander te omarmen,
opdat zij liefhebben, beminnen, verwarmen,
al dwarrelend neerdwalend naar…
809
Bezig met laden