Alle inzendingen van JANNIE

Zoiets prachtigs kwam ik nergens tegen Zoiets moois en ongewoon Hele hoge sparrebomen Vol met sneeuw en wonderschoon... Zulk een landschap te ervaren zoiets moois, zo ongewoon Zal ik in mijn herinnering bewaren, want het was zo ongewoon... Dan Mounthood daar in de verte Als een puntmuts rees hij op, vier duizend meters hoog de lucht in…

Gedonder van een waterval gedonder van neervallend water lijkend op een musical... Water, water, water overal Dondererend geklater... Ik krijg er niet genoeg van Van donderend neervallend water... Zo imposant en oh zo krachtig dondert het water naar beneê, Ik krijg er niet genoeg van want een uur later, staar ik nog steeds…

Twee pianisten van groot formaat, mocht ik eens ontmoeten, en luisterend naar hun pianospel, met die lach op hun gelaat, dacht ik die wil ik straks begroeten... Hun improvisatie- talent was groots Het waren goeie vrienden De een was klein de ander groot; en het waren- oudgedienden... Toen hun spel beëindigd was Liep ik met…

Al maanden moet ik strijken Maar er komt gewoon niet van Ik sta er alleen maar naar te kijken, want strijken?, daar houd ik- echt niet van... De stapel wordt- alleen maar hoger iedere dag komt er wel wat bij... En steeds zeg ik weer: Morgen! Maar die gaat zo voorbij Zonder dat ik gestreken heb, Weet je wat? Ik breng de hele…

Hij staat er hemelhoog die fraaie regenboog met al zijn variëteit aan kleuren... Waar komt hij toch vandaan? Ik zag hem net niet staan! Ineens dan is íe er en pronkt met al zijn kleuren Een wonderlijk bestaan zo'n regenbogenbaan...…

Gestapelde wolken bevolken de lucht donkerwordende wolken zoekende een uitvlucht om de lucht te klaren, bliksemschicht schiet door de hemel donder volgt erachteraan beneden staan wij mensen te kijken achter 't raam... Buiten is het donker terwijl het dag toch is maar na zo'n goeie donderbui, is het buiten heerlijk fris. De Wolkenlucht…

Verlicht de lasten van vermoeiden verlicht een stil verdriet Doe dingen die je nodig acht en stel geen tijdslimiet... Verlicht de pijn van oude mensen Verlicht het verdriet ook van een kind Doe wat je doen moet in dit leven dan leef je niet voor niets Verlicht hen die in 't duister zitten verlicht hen met je licht Doe wat je denkt te…

Ergens in de buurt van het park Stond een grote Lindeboom We speelden daar als kinderen graag rondom de Lindeboom Ik dacht dat dit nooit over zou gaan Want altijd waren we daar We sprongen rond de Lindeboom en waren onvermoeibaar... De jongens en de meisjes ontmoetten daar elkaar Daar bij die mooie Lindeboom voor ons zo heel erg dierbaar…

Mijn leven verbleekt bij dat van anderen Ik zie het leed, wat niemand kan veranderen... Ik ben bedroefd als mensen moeten lijden en geen uitkomst zien, waardoor ze overlijden... Mijn lijden verbleekt, bij, hoe anderen moeten lijden Míjn pijn verzacht, als ik anderen zo zie strijden Maar ooit zal de zon, door de wolkenmassa heen,…

Als ik zou zingen: I don't know how to love him... I just don't know... I just don't know... How to get him... dan sijpelen tranen over mijn wangen en bevangen van verdriet, want ik weet het niet! Maar het is zo schitterend dat lied...…

Als ik één dag God zou mogen zijn, Dan verloste ik iedereen, iedereen van pijn Als ik éen dag God zou mogen zijn... Dan zou ik alle tranen drogen, Naar ziekenhuizen gaan En zeggen: Kom, Je bent weer beter en kan weer naar huis gaan Als ik één dag God zou mogen zijn... Dan gaf ik de hele dag aan ieder zonneschijn Ik strooide overal…

Heerlijk, languit in het gras Tussen bloemen en madeliefjes Heerlijk languit, zonder jas Overdenk ik mijn memoires... Zacht verwaait de wind mijn haren Zoemt een bijtje door de lucht Heerlijk energie vergaren Heerlijk in de buitenlucht... Elders zit een man te vissen Heel ver weg hoor ik geluid Iemand staat zich op te frissen En ik lig…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw! Heel veel uren heb ik verloren Heel veel uren heb ik verspeeld Heel veel uren je gezeur…

Je leeft, om vervolgens ook te sterven... Je leeft, maar als je begint met leven, begin je ook al af te sterven... Je leeft, even maar waarvoor, als je het toch weer terug moet geven? Je leeft, je leeft, een mensenleven-lang, mag je het beleven... Ik wil leven, net zolang... ja, voor hoelang...?…

De angst voor het onbekende De angst dus voor de dood De angst voor de ellende die nadert vóór de dood...…

Dag buschauffeur, weet u de weg, de weg naar Ettenleur? Weet u, hoe ik daar komen moet, en, sorry voor mijn gezeur... En, zit ik wel in de goede bus? De bus naar Ettenleur? De buschauffeur, werd haar een beetje zat Hij verwees haar naar de controleur Die wist van alles wat... Meneer de controleur: Kunt u mij zeggen Of deze bus,…

Een duplicaat van jezelf dat noemen ze een Kloon Hoe kunnen ze het bedenken Ik vind het belachelijk gewoon, om zover door te denken...…

Een nieuwe morgen Een nieuwe dag Weg alle zorgen van de vorige dag... Vandaag is de dag waar ik mij gisteren zo druk over maakte Maar ik ontwaakte, zonder zorgen! Dag, nieuwe morgen! ben dankbaar, dat 'k er wezen mag, en... Dat ik morgen terug mag denken aan deze fijne dag...…

De gever, een gelukkig mens De ontvanger ook gelukkig De gever geeft met een glimlach De ontvanger, huilt...…

We flappen er vaak zoveel zinloze woorden uit. Soms is het beter te zwijgen en is gewoon 'stilte' nog het mooiste geluid...…

Te quiero mucho te quiero mucho mas te quiero hija mia te quiero mucho mas que mi propia vida... Ik hou veel van je Ik hou veel meer van je Ik hou van je mijn dochter Ik hou veel meer van je dan van mijn eigen leven Te quiero doctor Margarita Estoy tan orgulloso de ti No, porque eres una doctora No, solamente, porque eres una hija…

twee mensen, twee zielen één gedachte... Twee monden die zoekend één worden... Twee handen in elkaar gevouwen worden één hand... Twee lichamen dicht tegen elkaar omdat ze elkaar vertrouwn... Twee monden die elkaar kussen Lieflijk en zacht... Twee lichamen die op elkaar hebben gewacht... Twee paar benen ineen verstrengeld…

Oh, zo teer en breekbaar lag hij bij haar op het bed Net zolang als zij het wilde was hij bij haar neergelegd Oh wat was zij aan het wenen aaide zacht steeds met haar hand over haar doodgeboren kindje waar zij zo mee was verwant Nooit heb ik iemand zo zien huilen Nooit zoveel tranen zag ik ooit Zo ín en ín wanhopig Dit verdriet... zo…

Oh, mooie donkerrode roos met je fluwelen blaadjes, met de dauwdruppels nog op je blad... Sta je daar heel achteloos, zo puur en rein... Zo mateloos mooi te zijn...…

Wat is het mooi een lied te zingen als de zonnehemel lacht... Maar een kunst, een lied te zingen Als het duister- op je wacht... Want na het duister van de lange nacht is er weer die aantrekkingskracht van de nieuwe, nieuwe morgen, als de zonnehemel lacht... Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten,…

Waarom Heeft hij geen respect, Jij bent toch zijn moeder? En waarom bezorgt hij jou dat schokeffect, als was jij het grootste loeder... Hij stond te schreeuwen op de straat en jij werd bang van hem, bang voor zijn vurige ogen in zijn gelaat... En van zijn bulderende stem... Hij was helemaal losgeslagen Vloekend en tierend en "val maar…

Ik herinner mij zijn grote handen Ik herinner mij ook zijn sigaar Ik herinner mij de sigarenrook Ik herinner mij zijn kachelpook... Ik herinner mij zijn vette soep en ook zijn zaterdagse schollen maar ook herinner ik de immer vette troep In keuken en op tegels, maar ook zijn heerlijke kippenvleugels... Ik herinner mij dat ieder…

Ik heb helaas maar één opa gekend, de vader van mijn vader... Hij was bij menigeen bekend, als de joviale vent... Als wij een bezoekje aan hem brachten, kon je metéén, een zeekaak van hem verwachten Hij had alle zeeën reeds bevaren en als wij aten van zijn vette soep, vertelde hij spannende verhalen Hij vertelde over zijn zeemanzijn…

Ik ben blij dat ik mag leven en dankbaar dat ik er mag zijn Gelukkig, dat ik mag beleven Hoe mooi het leven toch kan zijn Ik ben blij, dat ik een tweede kans kreeg En dat ik kindren hebben mag En dat mijn moeder nog mag leven, ondanks toch zoveel tegenslag... Ik ben blij met al mijn vrienden die er altijd zijn voor mij…

Als ik door de gangen loop van het bejaardenhuis, met een rolstoel hier, een rolstoel daar, dan- vind ik het net een sterf-huis De verrimpelde gezichten, staren, met holle ogen naar mij En ik, ik kan hun pijnen niet verlichten, hun eenzaamheid, straalt van hun gezichten; Ik zie geen enkel lachend gezicht dat vrolijk kijkt naar mij...…