Alle inzendingen van Jacob

Alleen, zittend op een terras. De menigte bezig met zichzelf. Af en toe vang je een blik—niet bewust, maar je voelt het. Alsof ogen je raken nog voor je weet dat ze er zijn. Je bent blind voor wat ze denken, maar niet voor het feit dat ze denken. Je zit daar maar, kijkt rond, maar niemand kijkt terug. Is het de timing? Of zijn ze bang…

We trekken een rode lijn tot zover en niet verder terug naar maximale vrede maar er valt geen pijl op te trekken of ze zich er iets of wat van aantrekken niet verwonderlijk mijn inziens want God zo zegt men schiep de wereld en wij het Koninkrijk der Nederlanden onze principes zijn op bagger gebaseerd en onze intrinsieke democratie getart…

Is het woord liefde door de ogen geaccepteerd? Of liegen je ogen tegen je? Is het het hart dat je ogen laat twijfelen aan wat ze willen zien? Of zijn het juist je ogen die hunkeren naar perfectie— perfectie die het hart probeert te vangen in beeld, maar zonder gevoel? Of is het de dans, de combinatie, waar ogen het hart doen smelten…

de dag waarop alles kan veranderen de dag die je leven kan redden maar door wie? door jezelf — of door een ander? wil je het eigenlijk wel veranderen, of ben je akkoord met hoe het nu gaat? of… ben je bang — bang dat er iets verandert wat je niet wilt dat verandert? kan je die verandering wel aan of breekt ze je, laat ze je langzaam…

Stichting Falderie organiseert Verwenconcerten voor mensen met een beperking en hun naasten Ik, Jan Jacob, vader was er vandaag bij met mijn beperkte dochter Giulia Ik kijk om me heen en denk.... "ik begrijp het niet: zoveel gezonde mensen, maar zo ongelukkig doch zo gelukkig de beperkten om me heen, alhier intens gelukkig zelfs, uitgelaten…

Liggend op een nat dekbed. Je lichaam dat nog in shock is. Beweging die je bekken naar het plafond maakt. Ja, handen die koud aanvoelen. Benen die verkrampen. Tenen die zich krullen. Een dans waar geen choreografie goed genoeg voor was. Een dans met een hemels gevoel. Een dans die nooit had mogen gebeuren.…

zo mooi, zo teder — elke rimpel draagt een verhaal. de gladgestreken stukken moeten nog geleefd worden. knijpend in mijn wangen — omdat ik schattig ben, of omdat ik stout ben geweest? je oren vangen een fluisterend helder geluid. je hoofd wordt gek. wat is dit? de fluistering neemt mijn adem mee, kippenvel, maar niet door de kou…

40.000 treinreizigers claimen 25 euro bij NS kopt het AD op de voorpagina van woensdag 11 juni 2025 laat ik dan na 2 beroerde vervoersdagen de 40.000 (veertigduizendste) en 1 (eerste) zijn ik ben niet van de heb ook niet van het krijgen geef liever dan ontvangen en dan duid ik op geld daarin voel ik mij ook verwant met de Here Jezus in…

Zing je lied met Yt, daar word ik, Jan stil van die vrouw, de dirigente blijft me achtervolgen maar dan in zeer positieve en emotionele zin want ik ben direct weer in: zin, zen, zang van haar vandaag kwam digitaal tot mij een AD-interview van mijn oud-dirigente Yt Nicolai: Met een verbouwde taxibus rijdt koordirigente Yt Nicolai uit Diepenheim…

Neen een Atheïst (1) dat ben ik niet daar is mij het goedgelovig Bijbels sprookje is het mij alsjeblieft te lief ben ik dan een Agnost (2) dat komt meer in de buurt van het zijn of niet to be or not to be zeg maar een Shakespeare ben ik zeker niet (3) ik ben nu een man, een mens (4) op gevorderde leeftijd (geb. 1952) met een volgroeid…

Ik voel me geraakt ik voel me verkoren bij U te mogen horen ik voel me geraakt U zond Uwe geest U raakte ons zo aan met U samen hecht voortaan U bent 't Pinksterfeest wij vieren voortaan wij vinden dat zo fijn bij U God te mogen zijn wij intens echt saam wij zang als koren wij zoeken 't nieuwe licht bij U is het licht in zicht…

Dat pikkie Musk gaat Trump de kop en de kont kosten waar Musk het open speelt vrouwen bespeelt, bezwangert en zorgt voor 14 nakomelingen daar is Trump een watje bij met 5 kinderen met als afsluiter een slungel maar hij was van de sex "Grijp ze bij d'r poesie!" en Epstein maar lachen nou Epstein is dood maar het dossier springlevend…

Ik leefde ook liever monogaam, Maar ben veroordeeld als nomade, Tot geen gestage echt bekwaam, Steeds af te wijken van de paden Door elk van wieg tot graf bewandeld, Strak afgewend van 't boos instinct: Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld, Hun drift verdrongen en verminkt. 't Geluk, dit smadelijk verdrag Toch te vergeten bij een…

Bezuinigen op de gehandicaptenzorg (1) ja, je, maar dan ga ik op tot Gods altaren (2) en bij leven zijn die altaren van Zijne Majesteit en Hare Majesteit de Koning en de Koningin (3) dan ga ik op en top formeel in processie naar hun paleis, dat huis in dat bos (4) want die zijn zo gemeend meegaand met de gehandicapten, de invaliden (5) dus…

overal bordjes om je heen. “hier woon ik”, “niet aanraken”, “pas op, kwetsbaar”. naambordjes, waarschuwingen. zodat je zeker bekend en zichtbaar bent. verkleinwoordjes die je kleiner maken dan je bent. elke dag zie je me groeien. elke dag word ik sterker. de eerste jaren leerde ik hoe ik rechtop moest blijven staan. tegen storm en stilte…

begonnen met vormpjes in een speeldoos te steken. leren lego te ontrafelen – hoe je een perfect plan moet volgen. geniepig snoepjes stelen in de winkel. en daar was je eerste fiets, niet de jouwe, maar nu wel. oh, een brommertje? hoeveel wil je er hebben? een auto – dat was speelgoed voor grote kindjes. en op de rommelmarkt stond ik met…

Het Kabinet is gevallen ach denk ik: een kast? 'n glimlach verschijnt dan overdenk ik, denk ik aan al die gevallenen 'n traan welt op!…

Geluksmunt in mijn jaszak, glad van hoop, Hamsa-hand tegen alles wat ik niet kan zien, Boze oog dat waakt terwijl ik slaap, Vierklaver geperst tussen bladzijdes van een oud boek. Hoefijzer boven de deur, krom maar trouw, Gelukskatje zwaait zichzelf moe op de vensterbank, Dromenvanger vol dromen die niet van mij zijn, Scarabee eeuwenoud…

Geluk, te lang gehoopt, wendt steeds in leed. Toen wij ’t eerst landmerk: Cintra’s heuvels zagen, Werd Heitor ook naar ’t achterdek gedragen En gleed in zee van onder ’t rood-groen kleed. Toen kwam, dwars door de kim, de blauwe Taag en De bruine heuvlen weken, hemelsbreed: Of ’t vaderland zijn armen opendeed, Ons weergekeerden aan zijn hart…

Oh kindeke klein, oh kindeke teer maar Israël in Gaza ga je tekeer schiet je kinderen zomaar neer in Bethlehem staat een stal een stal van ons al het kind van ons al oh Israël groot, oh Israëlieten wreed waarom zoveel, zoveel leed Palestijnen in de wurggreep Joden 40/45 in de pijnlijkste greep Genocide onmetelijk leed weet wat het…

de wolken hingen zo laag dat ik er met mijn vingers doorheen kon strijken. de sterren — zo zichtbaar, zo zichtbaar dat ik ze kon tellen, één voor één. alsof ik ze uit de lucht kon plukken, als vlooien uit het zachte vel van de wolken. maar ze bleven hemels, magnifiek, fragiel, onmisbaar in het dromen over het universum. de wolken — vochtig…

Aan de rand van de tafel zit je — alsof je daar per ongeluk bent neergestreken. Een gedachte hangt scheef in de lucht, het eerste woord weigert te landen. Je ogen glijden langs de voorwerpen: een beker, een sleutel, een vlek op het hout — ze lijken te fluisteren, maar in een taal die je niet kent. Je stelt vragen zonder ze te horen. Welk…

Waar 2 of 3..... ik mag die tekst die zinsnede, die Bijbeltekst ik mag dat aantal ik mag die 2 die 2 Belgen die 2 Vlamingen ik mag Daniël en Tom ik mag het, hun Vlaams het Vlaams: bakermat van het Nederlands? in ieder geval: zachter, warmer! en dan het lied, mooie middenstem 'n Vlariton en mondharmonica ook ik, Jan Jacob…

Het leven is als een kleurplaat. In het leven leer je mensen kennen. Ze geven je kleur in je dagen, soms buiten de lijntjes, maar met de jaren worden het de juiste lijnen en de juiste kleuren. Na een tijd vervagen de tinten van wie je ooit hebben ingekleurd. Ze trekken zich terug in het papier, zacht, bijna onzichtbaar. Dan ontstaan…

Het meest vervelende niet verachtelijke ze weten vaak niet wat ze doen wat ze je aandoen wat ze mij aandoen als ze je gaan verbeteren aansturen, begeleiden, controleren of nog erger helpen "Gooi toch weg, wat heb je eraan wie opruimt, ruimt z'n hoofd op je bent zo bewaarderig, je verzamelt zoveel!" of iets in een persoonlijk historisch…

Uitgepraat. Maar ik draag nog een bijbel vol barstende bladzijden, heilige teksten die niemand ooit gelezen heeft. Een universum gilt achter mijn ribbenkast, maar ik sidder al bij het loskomen van de zwaartekracht. De zeebodem — een mond zonder stem — blijft zwart. Ik graaf met handen van rook, maak een graf terwijl ik droom van vertrek.…

gevallen in de duisternis van het leven. geen bodem, geen einde, alleen vallen. de stilte kneep mijn longen dicht, de schaduw hield mijn hand vast. opgestaan in een hemel die niet de mijne was. een plek van licht waar ik niet hoorde. ik was ontsnapt, maar met de geur van as in mijn vleugels. mijn zwarte vleugels — half geplukt, half verbrand…

Ik heb een reus in de tuin staan niet een man, een reuze man ook geen vrouw, een bonkige vrouw maar een boom, een hoge boom een reus van een boom in onze binnentuin in de Jordaan hoog torent hij boven de daken uit maar de huizen om hem heen laten de felste winden afvlakken dus die reus wordt niet geveld en weer spreek ik over een hij wellicht…

Tussen Liefde en Kanker Zes letters. Zes letters. Zes dodelijke letters. Letters die je leven binnenvallen, zonder aankondiging, zonder genade. Letters die je wakker maken uit de droom die je leven heet. Zes letters. Niet zomaar klanken. Maar kogels. Onzichtbare kogels, gericht op je lichaam, op je hoop, op je toekomst. Zes letters…

Schaduw van een Denker Je zegt: "Jij denkt te veel." Alsof dat een zonde is. Alsof mijn hoofd een kamer is waar het licht nooit aankomt. Ik ben een denker. Dat is geen keuze, dat is een val. Niets gaat achteloos. Alles wat ik doe is geplukt uit nachten waar ik wakker lag, nadenkend over het nut van nadenken. Elke fout is…