Alle inzendingen van Jacob Israël de Haan

Wie zal in de regenboog scheiden De regen van de zon? Zo dacht ik, dat ons beiden Niets scheiden kon.…

Hij dronk de wijn. Ik zag de zonnestralen Eén eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen!) Dat ik de dichter van zijn wijnkelk was.…

O, pluk de donkre rozen vóór zij dorren. En kus de lentewind: hij waait snel over. Geen tweemaal wandelt gij onder 't zelfde lover. Machtloos als al uw vreugd is al uw morren.…

Nu doet het zoet van de zomer mij wenen En haatlijk is mijn hart zijn milde lust, Want braakte en brand zijn op de aarde verschenen, En alle volken kampen verwilderd ontrust. Avond: de kleuren van de late lucht Verinnigen zich tot één teedre tint Van blekend blauw, de sterrennacht begint Zijn tovertochten zonder één brekend gerucht. Maar…

Weet Gij nog, moeder, hoe ik jong Schatten-verlangend u verliet? Wereld en weelde lokten, mij bedwong Uw smeken niet. Ik ging en wierf mij menig schat Van goed metaal en gave steen, Rijker dan ik in wereldstad Was er niet een. Maar schat verwervende verloor Ik morgenvrede en avondrust En wist dat niet. Leefde fel door Op…

Hij dronk de wijn. Ik zag de zonnestralen Een eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen !) Dat ik de Dichter van zijn wijnkelk was.…

Troost u, want was ik in Holland gebleven, 't Verlangen naar dit Land liet mij geen rust. In onrust geboren, word ik gedreven Tot waar de Dood mij kust.…

Twee sinaasappels van één tak met blaren. Ik zie schreiend het wonder aan: Neen: niet vergeefs zijn zóveel kwade jaren Over mij heen gegaan.…

Gij kent de diepte niet der donkre dalen, Waardoor ik huiverend ben heengegaan, Had ik één taal, meer dan der mensen talen, Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan. Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid, Waar het hunkerend oog de verten ziet, Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid. Wie met…

Wie danst zo rank, zo rap, zo zacht van zede, Met stap en stamp, buiging, handslag en kushand? Een knaap, die mijn hart heeft verzoend met Rusland, Die maat en muziek maakt van zijne leden. Mijn open mond drinkt het zoet van de lucht, Mijn oog verzadigt zich van zalig schoon, De muziek wiekt, gelijk een vogelvlucht, Zo zacht van slag, en fluit…

Een vogel floot en deze stoorde Stilte met zijn ongehoorde Tintelende fluit. Die vogel floot voor zich alleen Uit hart en keel ten hemel heen Zijn hoog geluid. Een vogel kent geen roem of loon, IJdelheid niet. Dus fluit hij schoon Uit eigen lust. Als vogels zó fluit ik, een dichter, Maak het duister leven lichter, Rusteloos hart gerust.…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in de tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw. In een tredmolen: loop, dat niet de grond Uw voeten breekt, die onder uw voet wijkt; Kramp vast uw handen, als uw kracht bezwijkt Slaan wentlende treden uw voeten wond…

De Tijd kan de Eeuwigheid niet overwinnen. Maar kan de Eeuwigheid één Ogenblik overslaan? Laat dan gerust uw Ziel en uwe Zinnen Op de stroom van de Vreugde vergaan.…

In dit spel van wind en water Schouw ik peinzend heel de dag 'k Vraag niet meer naar toen en later Ik draag wat er komen mag.…

Niet in de winter, wanneer dagen duister Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt, Maar in de zomer, als de bloei, de luister Van dag en nacht, het bevend hart verrukt. Niet in de winter als deuren en ruiten Kreunen bij 't woedend waaien van de wind Maar in de zomer, als vogels hoog fluiten De dag laat eindigt en weer vroeg begint, Vrees…

Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen Verzinken.…

De stenen steunen 't geweldig gewelf. En het gewelf grijpt machtig elke steen. Geen Uur. Geen Tijd. Over mijn siddrend Zelf, Waaien de stormwinden der eeuwen heen.…

De tastende ontucht van uw teedre handen. Het duister...geur van rozen en van wijn. Morgen zal wroeging weder wreder branden. Maar heden: laat ons zalig zijn. ------------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

IJdel zijn veel, ijdel zijn weinig woorden. IJdel is 't Lied, dat ik gelukkig zing. Voor een ogenblik, dat mij fel bekoorde, Martelt eeuwig herinnering.…

Wat ik geschreven heb, dat blijft geschreven. Wat ik misdreven heb, dat is gedaan. Ik sterf getroost. Maar zij, die later leven, Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.…

Op 't heilloos bed woelen mijn doffe leden. De hartstocht moordt en martelt mij. Daar klinkt een zilver klinglen van beneden Een karavaan kamelen vaart voorbij. -------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

De winter brengt hier menig lentemorgen, Van zachte zonneschijn en heerlijkheid. Wat houdt het leven nog voor ons verborgen? Vraag niet. Geniet uw tijd. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Uw literatuur is literatuur. Waar is uw Lied, dat beeft van hartebloed? Het goud wordt gelouterd in louter vuur. En het Lied in Gods grote gloed.…

Ik luister naar de Zee. Luistert de Zee naar mij? Glimlachend langs de zilvren ree Mijmert de Tijd voorbij.…

Hij las mijn liederen van smart en rouw... Heeft één Dichter tegen zijn Volk misdreven Als ik misdreef door ongebonden leven, Als ik misdreef, ijdel en ongetrouw? Des rouwt mijn lied. Geen troostwoord kan verzoeten De wrede wroeging der voldreven Daad. Ik heb geen tranen genoeg om te boeten Wat Daad en droom bedreef aan gretig Kwaad. Geen…

Het ruisen van de regen hoor ik niet Door het ruisen van de Zee. Ademloos luistert mijn Lied. Soms ruist de zeewind mee.…

Toen elke zonde tot het eind vervuld was, Toen er geen teer geheim te schennen bleef, Toen elke schaamte schaamteloos onthuld was, Dacht ik: 'Is dit alles, wat ik beleef.'…

Niet één heeft zo het goede geweten. Niet één heeft zo het slechte gedaan. En nu: verlaten voor mijn vuur gezeten, Zie ik mij-zelve aan.…

Wat brengt de Dag? De Avond. Wat brengt het Leven? Dood. Wat wil mijn hart gehavend? Rust na nood.…

Dat ik een wild genieter ben geweest, Wiens vreugde wrang was en wiens wroeging wranger, Men zal 't weten, zolang men Hollands leest, Maar ook niet langer.…