Witte Stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 
134
134Dikbuikige wolken,
al dagen uitgerekend
van talloze vruchten.
Hoogzwangere luchten,
niet meer bij machte
de last te dragen.
Bij vlagen
waaien hun pasgeborenen
dwarrelend naar benee.
Een witte mêlee
ontgroent het landschap tot een besmettelijke pers,
muilkorft ieder vers.…
Bezig met laden