het gebouw straalt gezag uit
functionele autoriteit
de vriendelijkheid van de portier
compenseert de arrogantie
van de macht hete koffie
breekt het ijs schots en scheef
vallen woorden in goede aarde
vormen zinnen die verhelderend
de situatie duiden drie kwartier
later is wederzijds begrip
basis voor een stevige handdruk
de auto toont…
Uiteindelijk terug van weggeweest
op de vertrouwde Noordhorner veste,
kan het vermoeide lijf te langen leste
herstellen van het mislukte wandelfeest.
Merkwaardig genoeg stoort me nog het meest
de leegheid die er restte,
nadat ik drie dagen lang mijn beste
been had voorgezet. Een gelopen race
langs wildplasstee en openbaar toilet.
Darmen…
De deunen dreinen nog steeds door mijn hoofd:
Jij bent de zon, jij bent de zee.
Wanstaltige combinaties van liedjes:
Margrietje en Sofietje hand in hand verloofd.
Er wordt me een enorme kool gestoofd:
Heb je even voor mij uit duizenden kelen.
De Radetzkymars heeft het eeuwige leven,
wie heeft Manuela van haar eer beroofd?
Je krijgt vleugels…
Gestrand in het zicht van de haven,
moe als een hond, ziek als een kat.
Een tragedie die ik niet als zodanig voel,
meer een kwestie van pech gehad.
Blaas ontstoken, plas brandt zich naar buiten,
koorts maakt van het lijf een kruitvat.
Alles wat pijn kan doen, meldt zich tezelfdertijd,
een film die voortijdig wordt gecut.
De eerste wandeldag…
Ik zit buiten onder het balkon
aan de rand van de regen. Het geluid
van de neervallende druppels
op de straatstenen valt samen
met de hardere klanken van de druppels
op het metaal van de zonwering.
De straal water uit de verstopte dakgoot
soleert, de bliksem levert de lichtshow.
De donder dissoneert luid, gevolgd
door de klap van een dichtslaand…