Alle inzendingen van Jan Kostwinder

Ik ben de Don. Waar is mijn witte hoed? Zadel mijn paard. Geef me wijn. Laat de boeren kreperen. Gesel de knecht. Ik ben de Don. ----------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

Paola is mooi. Niet ordinair mooi, nee: chique en sensitief - je kan wel merken dat haar moeder een Italiaanse is! Ik heb met haar gedanst en ook met haar moeder. Ze houdt van poezie en leest mijn gedichten in de bibliotheek. Nu leeft de hele familie met mij mee. O ze is zo trots op mij! Ze zet de bundel op haar lijst. Ze…

Staat er dun en beverig op het bord geschreven: De mens wordt geboren, de mens gaat dood en daartussen heerst de liefde. Het eerste is waar, denkt Meneer de Vries, het tweede ook. -------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

De bel ging, wij dachten aan een bommelding maar kregen een rondleiding in alle talen van een rolstoeldame. Elegant wielde ze de zalen door, de haren zwiepten alle kanten op terwijl ze over Jacob en diens ladder sprak. Balanceerde, naar ons even later bleek. Ze viel opzij, haar ogen zakten in hun kassen weg - ach jee, zo dachten wij, heeft de…

Droomtijd. We staan over een glazen kist gebogen, moeder en ik. Er ligt een man in uit het voorgeborchte van veenlanden, strop om de nek, lach om zijn mond. Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood. Straks zal hij ontwaken, zo bonst het in ons hoofd. ------------------------------…