46 resultaten.
De Zeilen
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.011 Ver over de zonnige heide
stond tot den golvende rand,
die 't lichte van 't donkere scheidde,
de dag, - stond de morgen in brand,
en dralend en drijvend tegen
het blauw, met elkander mee,
zag men zich de wolken bewegen,
als zeilen over de zee.
Wij lagen onder de hemel,
onder de machtige dom
van wisseling en gewemel,
van peilloze stilte…
MEIDAG IN MAART
poëzie
4.0 met 7 stemmen 992 Ik dacht wel, dat zij komen zou
lang voor het iemand wist,
en hebben we ons niet werkelijk
een maand of wat vergist?
Wij dachten ons de winter nog
ternauwernood voorbij
en vinden de verwachting al
rondom ons in de velden, de
verwachting van de Mei!
De traag ontwaakte hazelaar,
die ’t niet vermoeden kon,
staat nu…
De zwerver
poëzie
3.0 met 1 stemmen 949 Door de lege koude akker
Loopt een oude, arme stakker,
Zoekend in de harde grond
Of-ie geen petatters vond.
Wroetend gaan de zwarte handen,
Klapperend de zwarte tanden,
Gulzig glimt de grauwe mond
of-ie geen petatters vond.
In de avond nog, bedrogen,
ging de moede schim gebogen,
kroop de zwarte schaduw rond
of-ie geen petatters vond.…
Het dansende meisje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 948 Alleen met de overschenen wemeling der golven,
met die langdeinende bewogenheid alleen,
onder de volte van het middaglicht bedolven,
en met de bodemloze ruimte over zich heen. -
met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten
tot aan de horizon onrustig is en glanst,
en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten
rondom haar aan de lucht…
De meeuwen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 888 De meeuwen vechten, vleugels hol,
en hangen aan de wind. Zij vallen
in 't bouwland neer, - en, neergevallen,
maken ze 't langs de voren vol.
Zij namen overland de wijk,
en zochten langs de brede stromen
hun toevlucht, - om op kracht te komen
achter de hoge winterdijk.
De snavels, onder pen en veer,
herstellen de geleden schade.
Maar…
De Parel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 812 De wereld, zoals onze geest die kent
ligt in de schoot van toekomst en verleden
het onvergankelijke toegewend,
dat zich voltrekt in haar verganklijkheden.
Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht
vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden,
en breidt zich uit en bloeit onder het licht, -
en gaat dan in zichzelve weer te gronde.
Maar over…
De Schutsluis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 780 De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken
en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis,
totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken
en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.
Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken,
zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht,
totdat de wachters weer de poorten…
Een vers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 713 Een vers, al zijn de woorden nog zo klein,
wil dagen lang in ons gedragen zijn
met zachtheid en bewaakt in stil beraad,
en als een kind in zorgen opgevoed
aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed
en veilig in de grote wereld gaat.…
Levensweelde
poëzie
4.0 met 2 stemmen 667 Lopen door de bezonde velden,
drinken in de gloeiende lucht,
dromen, — en het geluks-ontstelde
zingende hoofd in vreugd gevlucht,
en het gemoed voor alles open,
alles in de stralende kring, —
o, door het bloeiende leven te lopen,
dankbaar om ieder ding...
En dan door die paleizen
van kleuren wijd en zijd
rustig 't gebaar zien rijzen
der…
De Kust
poëzie
3.0 met 4 stemmen 661 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid,
hervonden, ballingen…
De ploegers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 615 De trotse paarden trekken
het glimmend ijzer door den grond
en doen met kluiten, mals en rond,
de akker zich bedekken.
Eén man staat aan de ploeg
en één ziet, dat het recht gaan zal,
en beiden hebben zij aan al
hun aandacht niet genoeg.
Dan komt het tot een draaien,
de wijde zee van klei weer in.
De paarden houden even in.
De lange manen…
Het verschiet
poëzie
3.0 met 3 stemmen 553 Tot in de donkerste spelonken
Van levens alverlorenheid
Heeft mij uw zuiver licht geblonken,
Mij uw gedachtenis verblijd.
Nog uit mijn bitterste uren klonken
De woorden op aan u gewijd.
Gij waart mijn heul, mijn troost, - gij zijt
De enige toevlucht, mij geschonken.
Nu is dan ’t ogenblik gekomen,
Dat we aan de nieuwe morgen staan,
En de…
De Lichten
poëzie
4.0 met 4 stemmen 520 Een leven ligt verbeeld in de enkele gedichten,
Die bij 't verstrijken van de jaren schaars ontstaan:
Zij liggen wijd verspreid, zoals de vuren aan
De kust, die land en zee gedeeltelijk verlichten.
De zeeman ziet de snelle schemer die zij stichten
In 't bouwland, en de bundel op de rotsen slaan,
En met een koene zwaai de waatren…
HET LICHT.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 448 Wij zaten aan het kalme plein,
voor 't open venster van ons klein
vertrek, de avond te beschouwen.
Wij zagen hoe de hemel, bleek
en ver, over de gevels week
van de ons omringende gebouwen.
De gave stammen, vast en rond,
van olmen stegen uit de grond
en hoog, om de verspreide kronen,
zagen wij voorjaarsvogels al
de uitgebreide schemerhal…
Aan een Dichter
poëzie
4.0 met 5 stemmen 420 Dichter, van uw zachte woorden
waar gij omgaat begeleid,
aan de nooit betreden boorden
zwervend uwer eenzaamheid,
uit de weelderige wegen
van het leven tot de rots
van uw vast geluk gestegen
langs de paden van uw trots,
als de morgenzon gerezen
boven damp en duisternis,
Dichter, uit de streek der vrezen
in het rijk, waar vrijheid…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 234 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden zij voor…