Alle inzendingen van Jasper de Jong

Jij ziet mij als een soort van ziekte en toch heb ik het beste voor met jou. Jij ziet mij zoals ik jou zie en als je denkt denk ik ook zie mij dan...…

Vlucht in wegen van eenzaamheid huil, huil, huil en laat je tranen stromen weg is de zaligheid van geborgenheid liefde en geluk. Ik voel en leef met je mee maar kan je niet troosten je bent zo ver van hier en alleen mijn stem kan nog iets verdriet uit eenzaamheid en tranen om dat te laten zien.…

mis mij zoals ik jou mis dan weet je pas dat die tranen echt zijn dat verdriet bestaat mis mij zoals ik jou mis en laat weten wanneer je huilt dan weet ik pas dat als ik huil je het niet erg zult vinden…

De wereld liegt niet ieder kent zo zijn of haar waarheid ieder gezichtveld is anders en als ik objectief moet zijn dan liegt de wereld niet. -De wereld liegt niet- maar er wordt wel veel verzwegen en soms iets anders verteld dan dat het is maar de waarheid is altijd daar omdat de wereld groter is dan jouw eigen liegerij…

Dans met mij zoals jij verlangt zwierig, passie-vol sierlijk. Dans met mij de wals en sneller getrokken met mijn ogen je voeten over de vloer. Dans met mij en vlucht niet weg in meer dan deze droom. -Dans met mij-…

Als vanzelf zijn gedachten die langs mij glijden en die ik niet ken anders dan de mijne en spreken ogen in een taal die ik wel ken maar niet versta...…

Je hart verloren aan de kracht waarmee de mijne klopt samen één geworden samen leven samen delen samen zijn. Alles dat mij leeft jou leeft ons leeft kent emoties kent liefde kent ons. Het onbekende de verschillen contrasten. Soms onzichtbaar, soms zo voelbaar. Ervaren, beleven nemen, geven maar niets gaat boven wat in ons…

Een zuivere wind blaast mijn ziel schoon de zon warmt mijn geweten en ik voel de kou verdwijnen. Regen is iets ergs, zo ook de kou het is een gevoel van binnen wat naar buiten sluipt tenzij het door liefde wordt gevangen. Een regenboog vertelt mij dat het goed is aan het einde ligt een schat te wachten op haar die lacht maar dan zonder…

De weg hierheen was mooi -ik zie je nu nog lopen- getekend op mijn oogvlies voel die warme stroom langs je heen kom bij me liggen en hou me vast, stevig vast…

het zijn 160 tekens die ik sturen kan toch is het maar één teken van liefde ik droom weg op mijn gsm jij tekent mijn leven met een nieuwe sms…

Je kunt niets meer verbloemen dan een wereld om je heen een verzonnen fantasie die je niet begrijpt die zelfs jij niet begrijpt je eigen verzinsels. Elke leugen die je voor waarheid nam zonder je te verdiepen zonder dat je wist wat er werkelijk was je bent een verloren ziel in een hel van feiten die je niet meer kan doorzien, je hebt…

Luister! luister naar de regen en zie de bloemen stralen de zon is even weg en je huid komt nu tot rust luister! luister naar je zelf naar je lichaam en je lief. Tijd voor besef is nu gekomen en luister luister naar de regen.…

Tranen glijden over wangen zo ziels alleen naar benee het hart is geraakt goed geraakt en wankelt voor even even uit het ritme vertraagd. De tijd is kostbaar zonder tellen, tikken of een uur het is er nooit genoeg maar soms dan heb je gewoonweg tijd teveel. Wegdromend in de ramen over iedere avond vol plezier de heldere nachten en…

als een zijde draad wentel ik mij om jou om te strelen in verlangen en te wurgen bij verraad…

een waas van beelden en een mimiek van onbegrip geesten dansen in het rond jij bent gek weet je dat? ik durf het niet te fluisteren want de waarheid is geboren je kan het niet verdragen en verzint een list maar dat gaat boven mijn geweten alsof ik niets anders wist nu zal de rust die er was even zand doen opwaaien en kuch ik hard als…

geef dagen een tijd mee die eeuwen kunnen zijn zelfs vogels leven langer en ontstaat een oudste eik dik en vet geworden zo jong en slank geboren het is ontstaan uit liefde waarmee ik nu leef en de dagen tijdloos maakt…

de innerlijke kracht om in rust te zeggen dat wat je bezig houdt is een acceptatie van mij, voor jou diep van binnen sta ik aan het strand soms met woeste golven en soms slechts met de zon in mijn hand…

Dingen schijnen te gebeuren soms bewust soms totaal verrassend. Je wilt niet weten hoe het gekomen is of eigenlijk toch wel. Het is een vorm van genieten maar verward je ook je voelt liefde. Tijdloos is deze ervaring kriebels in je lijf verliefd op het leven.…

Angstig kijk jij om je heen en van hier kan ik zien het is oprecht maar onterecht. Het voelt zo goed ongekend nog niet gewend onbekend zo fijn en lekker is het geen droom? Soms doet een lach al pijn gevoel zo klein en is het even niet meer zo fijn Angstig kijk ik om mij heen...…

tijd raast voort waarin ik mijzelf heb geaccepteerd de wereld ga verkennen aan anderen kan wennen jij in een oase wachtend op mij warmte en liefde voel me vrij de toekomst is kleurig in rust vol rode rozen…

Een warmte in diepte onontkoombaar. Verlangen naar jou onbegrensd. De liefde in deze vorm zo helder. Fluisterend ik hou van jou onbeklemd.…

Woorden volgen elkaar op in zinnen en alinea's elk gevoel komt snel naar voren het is geen algebra. Het vervloeken van eenzaamheid hoe diep de liefde ook kan zitten juist de eenzaamheid dwingt je tot schrijven want ik verlang, verlang heftig naar het gemis. Niemand kan je tegenspreken en wat je ook zeggen mag er zijn maar weinig gestoorden…

Hoor de wind waaien gieren door de bomen elke stem verstomd en telkens die angst grote ogen kleine mond weer die vragen hoe het is en of het ooit stopt je wil wat doen maar je bent machteloos angst ik leef vandaag met stilte in mijn hart respect door verlies te delen en de pijn te voelen want ook ik sta machteloos…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

Ik hoor de nacht vallen samen met de deur in het slot het is een gevoel, onbeschijfbaar en toch, het voelt zo goed. Weg uit alle haast die ons roept overal zijn wij nodig, en zien ze ons graag het is ondenkbaar geschenk de nacht, het samen slapen gaan. Er is geen sprankje licht te vinden in de ruimte die wij 's nachts delen toch is er…

Je ogen laten sterren vallen zo waar dat ik wensen mag toch kan ik niets meer wensen dan nog maar zo een mooie dag. Intens leef ik met de gedachte om voor altijd maar samen te zijn want hoe dicht we ook aan elkaar plakken ons wereldje wordt niet te klein. Weg vallen alle angsten en het verdriet die uit eenzaamheid waren geboren ik uit…

Soms beweegt mij iets dat ik niet wil bewegen dat langzaam van mij glijdt tot dat ik niet meer verder kan. De controle heb ik nooit gehad wel een vorm van zelfverzekerd zijn je voelt de spanning in je lijf er is angst om nu te falen. Met krijtstrepen op de stoep probeer ik mooi te tekenen niet wetende dat ik niet schilderen kan maar goed…

Ik zomer in gedachten de lente uit je haar de liefde is wat bekoeld in een herfststorm maar dat is nu juist de leugen van de eeuw ik lenteer in je leven en zomer in je hart…

Mijn ogen kunnen niet verbloemen dat liefde mij gelukkig maakt en dat ik die liefde van jou krijg maakt mij nog blijer dan blij. Ik proef de lente in je kussen en voel de zomer aan je huid daar waar ook de winter soms heerst maar ik warm ook je koude voeten. Het is niet meer gewoon of normaal dat dit alles tussen ons zo gaat een regenboog…

Ik vlucht weg in een web van denken daar waar geen licht is en donker de tijd verdraaid een gemeen spel zonder angsten het is een weg die mij bevrijdt.…