Alle inzendingen van Jasper

Woorden volgen elkaar op in zinnen en alinea's elk gevoel komt snel naar voren het is geen algebra. Het vervloeken van eenzaamheid hoe diep de liefde ook kan zitten juist de eenzaamheid dwingt je tot schrijven want ik verlang, verlang heftig naar het gemis. Niemand kan je tegenspreken en wat je ook zeggen mag er zijn maar weinig gestoorden…

Hoor de wind waaien gieren door de bomen elke stem verstomd en telkens die angst grote ogen kleine mond weer die vragen hoe het is en of het ooit stopt je wil wat doen maar je bent machteloos angst ik leef vandaag met stilte in mijn hart respect door verlies te delen en de pijn te voelen want ook ik sta machteloos…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

Ik hoor de nacht vallen samen met de deur in het slot het is een gevoel, onbeschijfbaar en toch, het voelt zo goed. Weg uit alle haast die ons roept overal zijn wij nodig, en zien ze ons graag het is ondenkbaar geschenk de nacht, het samen slapen gaan. Er is geen sprankje licht te vinden in de ruimte die wij 's nachts delen toch is er…

Je ogen laten sterren vallen zo waar dat ik wensen mag toch kan ik niets meer wensen dan nog maar zo een mooie dag. Intens leef ik met de gedachte om voor altijd maar samen te zijn want hoe dicht we ook aan elkaar plakken ons wereldje wordt niet te klein. Weg vallen alle angsten en het verdriet die uit eenzaamheid waren geboren ik uit…

Soms beweegt mij iets dat ik niet wil bewegen dat langzaam van mij glijdt tot dat ik niet meer verder kan. De controle heb ik nooit gehad wel een vorm van zelfverzekerd zijn je voelt de spanning in je lijf er is angst om nu te falen. Met krijtstrepen op de stoep probeer ik mooi te tekenen niet wetende dat ik niet schilderen kan maar goed…

Ik zomer in gedachten de lente uit je haar de liefde is wat bekoeld in een herfststorm maar dat is nu juist de leugen van de eeuw ik lenteer in je leven en zomer in je hart…

Mijn ogen kunnen niet verbloemen dat liefde mij gelukkig maakt en dat ik die liefde van jou krijg maakt mij nog blijer dan blij. Ik proef de lente in je kussen en voel de zomer aan je huid daar waar ook de winter soms heerst maar ik warm ook je koude voeten. Het is niet meer gewoon of normaal dat dit alles tussen ons zo gaat een regenboog…

Ik vlucht weg in een web van denken daar waar geen licht is en donker de tijd verdraaid een gemeen spel zonder angsten het is een weg die mij bevrijdt.…

Zoals een zachte bries door mijn haren waaien kan zo voel ik mij verloren als ik in jouw armen val. De zon schijnt altijd al zie je hem niet net zo vaak kleuren geven geur en geuren geven kleur aan het leven. Respect! Je hoeft een ander niet verrot te schelden te schoppen en te slaan ik wil alleen dat je luistert en niet alleen maar…

Ik ken jou weet alles van je nou ja, alles? ik ken je naam nog niet wie ik ben? dat weet ik niet ik ken mijzelf niet.…

een bijzonder iets want welke woorden hoor jij als ik fluister: "niets"?…

rozenblaadjes ontsluiten mijn gedachten op kleuren van passie in rood en paars geschilderd ik dans in gedachten van hot naar her rozenblaadjes op elk hoofdkussen totdat het kaarslicht langzaam dooft in de maneschijn diep in de nacht…

mijn ogen zijn gesloten sterren stralen aan de hemel een maan die lacht dromend over jou en het gevoel is zacht mijn ogen zijn gesloten het is een donkere nacht vlinders voel ik mijn buik dromend over jou en over hoeveel ik van je hou mijn ogen zijn gesloten en slaap mijn verre reizen fladderend in de natuur dromend over jou en onze…

Dolend in een wereld vol met haat en angst spring ik in een vijver die de liefde kent en mij als mens erkent. Een gevoel van thuiskomen ontaard zich in rust alles kan mij gestolen worden geluk is op dit moment te duidelijk aanwezig. Ik hoor anderen spreken gehaast en ondoordacht mijn hart slaat over gevlucht in een eenzaamheid die…

Een regen van paarse kleuren weerspiegelt in mijn ogen ik fluister zacht de woorden waar niemand om heeft gevraagd. De zon kleurt rood wanneer hij de dag gedag zegt zijn pet staat recht overeind als het tijd is om te slapen. Door de geuren proef ik sterker en die geur bevalt me meer dan ooit het is het fris gemaaide gras waar wij nu op…

Ik voel de warme kleuren op mijn ogen drukken zo licht en helder als de zon kan schijnen verbind ik het gevoel aan als iets herboren en spreek mijn zegen uit nu de lente daar is.…

Ik verlies mijzelf niet want de basis, dat ben ik motivatie en beleving het zit allemaal in mij en met al die interne kracht voel ik mij lekker en vrij. De extra's van het leven zijnde liefde en verdriet want zonder heftige gevoelens ken je het leven niet ik wil emoties in mij voelen en een hart dat klopt. Een hart dat klopt ritmisch…

Ingetogen, opgeborgen het zit allemaal van binnen de kern van gezond verstand geen vorm van zieltjes winnen ik kan niet dansen heb geen kennis van verleden weet niet wat samen smaakt en ik hou ook niet van leren tja, leren van aldoende dat gaat er nog wel in de tijd gaat soms al veel te snel maar dat gaat vaak samen ik vervloek geen…

Zusters heb ik niet maar drop lust ik niet vertel me waar het licht schijnt Ik tel tot drie, en jij? Nee, verstoppen heeft geen zin woordend dansen in je ziel vraagtekens staan in je ogen Wat is dat voor geluid? Weet je nog van toen? ik kan me niets herinneren ach kind hou mij eens vast donder toch op, je bent me slechts tot last…

De straatjes zijn nauw de sfeer is goed ik kan me niet heugen dat ik me beter heb gevoeld. Als dan de avond valt en de ramen oplichten speelt achter de gordijnen een bibliotheek aan verhalen. Het drentelen in de kou laat mij in gedachten warmen omdat ik even aan je denk want ik ben nu niet bij jou. Maar als ik straks de deur open…

In een bubbelbad van rode wijn fluister ik meer woorden dan dat bubbels kunnen blubben. Vragend om iets anders dan stille donkere wateren meer licht, meer badeendjes. Muziek maakt ook mij meer dan licht van binnen ik dein zo met het ritme mee. De alcohol bijtend op mijn wonden echter zoetig op mijn tong ben ik ineengekropen, wel gebonden…

Geborgen in je hand veilig voor het oog zo teer en ongevaarlijk is er niets dan de natuur. Ik teken namen in het zand streel de wind uit mijn haren fluister bladeren op de lente van mijn leven. Het doet pijn te zien dat niets zich aan de regels houdt want wie het hardste schreeuwt schopt het het verst. De zon steekt zijn licht op…

In een cirkel van illusie dans ik in een kubus parabolisch ingetogen met een hoge resonantie. Ik baan mij een weg in een driehoeksverhouding maar ik sla een slecht figuur het is een vlucht in dementie.…

Je schrijft me ongewenst over wat ik niet wil zeggen maar jij wel horen wilt. Je geeft steeds minder ruimte voor mijn eigen wereld en wat ik daarin voel. Je hebt denk ik geen idee hoe het nu toch wel voelt begluurt en zonder vrij zijn. Je maakt mij het leven zuur waar is dat aan te danken of geeft het jou plezier? Je bent niet meer…

Zoals niets geschreven staat dans ik uren op muziek niet horend wat er speelt ook niemand met verdriet. Ik kan slechts maar zuigen elke noot tot in mijn hart het gefluister is al begonnen en veel meer kan ik nu niet.…

Treurend dweil ik tranen van mijn wangen op het puntje van mijn neus weg is al mijn verlangen weg is mijn verdriet echt, het leven bestaat voor even niet. Iedere vorm van gevoel is weg je ziet me staan maar meer ook niet ik kijk je niet aan en laat maar gaan het is niets. Flirtend met de natuur speel ik met gedachten jouw gedachten…

Een schijnsel van licht doorkruist mijn donker geweten ik voel pijn en toch ook verlichting het tintelt door al mijn aderen heen vergiffenis is mogelijk maar de makkelijkste weg kies ik niet graag ik wil vechten voor elk stukje eigen geluk en de blijdschap zal groot zijn wanneer ik iets geven kan vanuit de zwarte hel waarin ik leefde…

Fysiek trekt me niet toch lach ik lief die aanraking van toen maakte me gek. Je snapt nu wel dat ik liever eet pijn kent geen grenzen maar jij hebt ze wel.…

In het verdiepen van de avond zinkt de zon met al zijn licht teder onomwonden met een vreselijke pijn het heeft zo moeten zijn. De tijd die zo verschrikkelijk is waar niemand kan schuilen waar je ook niet vluchten kan verschijnen tranen en verdriet want eigenlijk wil je dit nog niet. De gang naar huis moet worden aanvaard weg zijn alle…