Alle inzendingen van Jasper

tussen de regels waar woorden elkaar vinden en zinnen eindigen met een punt onderbroken door leestekens het gevoel dat zij verwoorden is niet te bevatten in het echt de huid lijkt niet te winnen van de regels op papier woorden worden gezocht om samen een geheel te vormen om samen een gevoel te verwoorden en om samen te zijn…

De vlokken die zo maar vallen in het voorbij gaan van de auto's draai ik in gedachten nog wat rondjes terwijl ik simpelweg stil zit. Turend over witte strepen die het zwarte asfalt verdelen over dat alles maar mag stroken in liefde en met elkaar. In de weilanden zie ik het groen waar het leven mee vol zit en inde ondergaande zon het rood…

Telkens weer denk ik dan als je die foto neemt dat dat de laatste is en dat er niet meer rest dan herinnering maar nee er komen steeds meer foto's en steeds meer herinneringen liefde wordt hechter vertrouwder maar toch steeds die angst voor de laatste foto en herinneringen.…

Fluisterend herken ik melodiën die spelen op het schijnen van de maan zie dat licht toch overal zijn en waar sterren vallen in het niets. Je ogen zuigen al mijn aandacht op omdat ik dat ook graag wil één zijn met jou, en het delen de nacht brengt meer dan dromen. Wij spelen een spel, mastermind daar we houden van geven en nemen verslavend…

Ik vlucht in beelden waar ik veilig ben waar ik niets hoef en geen verplichting ken Nee, de daden zijn vrij je kunt me gewoon zeggen dat het vandaag niet lukt het is dan ook goed. Vissen langs de kant gewoon in alle rust met een hengel in de hand je leven dobbert aan je voorbij. Ja, het kan verkeren het gaat niet altijd even mooi…

Glinstering door het kaarslicht dat danst op je wangen die lachen speels. Waterig door gewoon geluk sijpelt traanvocht in hartstocht naar benee.…

ik kan niet anders dan mijn armen om je heen slaan je wangen kussen je aankijken strelen over je lijf fluisterend woorden spreken ik kan niet anders dan er voor je zijn ik kan niet anders wanneer je even huilt…

Een moment van stilte en op de plaats kijk ik onbewust omhoog waar grote ganzen reeds trekken met winterse tegenzin.…

Dansen in de wereld dromend in jouw armen warm onder de wol kaarsen die branden in mijn hart brandend verlangen. Dansen in de wereld in een waas van liefde waar ik nimmer uit wil waken kaarsen die branden mijn hart in vuur en vlam bevredigd verlangen.…

Beelden doordringen op het netvlies van gesloten ogen. Donkere kleuren verbleken tot een vorm van verdriet. Tranen druppelen over wangen met sprongen. De pest is nu net dat ook de stilte valt nu voel ik me klote.…

Intens is mijn verdriet omdat je niet bestaat want in welke wereld is het dat het zo gaat Diepe pijn vanuit mijn hart kerft in ons leven omdat het zichtbaar is dat jij ons niets kan geven Niet meer dan als zijnde lucht geschreven in mooie woorden die wij allen wilde horen maar die ons niet bekoorden Godverdomme, alles was dus schijn…

Het is een stof dolend in je bloed dat meer vraagt en verlangt dan dat je hebben kunt. Je ziet elk gevaar van woorden en gedachten telkens weer geraakt een zwakke snaar ach, laat ook maar.…

Knipperend met mijn ogen zie ik sterren vallen en onder aan die boog van licht doet een wens zijn gevolg Telkens weer, zie je even niets in het geweten van de duivel in het donker van de hemel achter de handen voor je ogen Pijnlijk, elk geluid is onbekend geen voorstelling te maken en toch, je bent nieuwsgierig wee en gebeente, de droom…

Heerlijke in zachte dekens van geluk ervaar ik telkensmale het oneindige niets lijkt op een doortrapte ervaring waaronder we wel vaker zijn gepaard Kijk! zie daar een vogel van de lach nimmer zag ik zulk geluk op een gelaat terwijl we zingend langzaam, teder vrijen hebben we de slaap voor vannacht bewaard…

zoals een waar iets dat verzonnen leek te zijn keek ik langs je heen en bemin je heden ten dage een vlucht in het willen een dans om geluk ik kan me niet meer heugen de dag dat ik er niet meer was…

fluisterend deel ik mijn woorden met jou die reizend is ik probeer het op akkoorden in het ritme van het gemis er volgt een drie kwartsmaat na een snel begin het tempo is wat het verraad en zing zonder enige tegenzin jij vult mijn refrein gedwee in volle warme zinnen en golvend als een woordenzee over hoe we elkaar straks beminnen…

Zonder enige twijfel benoem ik jou tot alles wat mij dierbaar is en waarmee ik deel Het samen zijn is puur en een oase van genot waar niets voor wijken hoeft en ik mij geen moment verveel Pijn doet het missen van je geluid, je gevoel, je stilte mijn ziel voelt zich verbonden en vormt met jou een geheel…

Tijdloos dwalen we in warmte oprecht in leugens versplintert het geheel tot deeltjes. Verdraagzaam praten wij over al wat ons niet zint en daarmee winnen wij aan liefde. Absurd zijn gedachten van tolerante mensen om ons heen waar wij samensmelten.…

Je kijkt even achterom terwijl je fiets over de Wallen, afgeleid door al dat rode licht met hier en daar wat bloot. De hobbel in de weg, de bobbel in je broek het gevoel van verlangen op jouw leeftijd nog niet weg. Muziek galmt uit kroegjes en de pijn in je arm van die spuit van vandaag je hebt zin in een borrel. Je kijkt even achterom…

een vuil gezicht besmeurd met bloed geen enkel iets dat nog fascineert de tranen schonen delen van je wang maar het maakt niet uit je blijft toch wel bang het zwart kleurt je ogen weg is elk beeld de realiteit vergaat waar haat ontstaat pijnlijk scheurt je hart waar rood druppelt je huid droog, plakt en de pijn verdubbelt…

In de lente begon het allemaal wij samen, dat was wel fijn zo door de maanden heen trok de zomer zonneschijn en was de tijd zo rijk vol met licht en passie In de herfst wordt het donker en dan trekt de kou weer binnen maar nee, niet overal ook bij ons blijft het warm en we zijn niet bang voor wat de winter brengt laat het maar sneeuwen…

zoute wonden daar pas ik voor nu de zoetheid van ranja zich laat smaken deel het rietje en het koekje zittend in de zon maar weet het kan ook regenen…

Een dartelende schijnbeweging op de schoorvoetende gedachte dat alles wel eens anders zijn kon wanneer er wél was opgetreden. Er gaat niets boven lekkere alcohol waarbij de sfeer niet kan verdampen tijdloos gaat de maan weer schijnen want er zal altijd een toekomst zijn.…

Daar waar de zon ooit scheen dansen regen en hagel nu op klanken van de donder bijgevallen door de bliksem. Lopend in de open velden met angst in de ogen en waar schuilen onder bomen nu geen optie is.…

De golven van liefde schudden wakker ook die angsten om te verliezen wat je eigenlijk zo dierbaar is geworden. Realiteit is kwetsbaar en woorden gevangen soms is horen niet meer dan goed luisteren als je maar niet hoort dat wat je horen wil want dat is kil. Fluisterend geef ik je alles dat houden van in zijn rijkdom kent waar…

Ik zuiver mijn bloed met jouw liefde zo puur en oprecht er is niet veel dat ik wens dan het verlaten van de eenzaamheid niet dat ik dat zo voelde maar nu met samenzijn weet ik wat er kan zijn en ook van geven en nemen. Ik kan niet zonder mezelf een eigen leven en hart maar de voldoening die het samenzijn mij geeft doet mij verlangen…

fluister maar je verlangen de tijd van missen zie je lach tussen tranen door…

Ik mag niets zeggen dus ik fluister woorden In de schittering die kaarslicht heet Alles om ons heen lijkt donker en verlaten slechts een viool speelt een zachte melodie Je hand in de mijne verstrengeld samengebonden, krachtig je lacht van binnen waar vlinders huizen Elke kriebel of iets dat raakt is heftiger dan ooit maar in de kilte…

Vanuit wat dieper zit dan je dacht dat het zou kunnen zweef je oprecht een roze wolk intens beleven en delen Plotseling ook dat besef en een instemmend gevoel waar komt dat toch opeens vandaan? maar het is goed, echt goed zo Dromen zijn er altijd al lijk je het al gevonden te hebben steeds mooier, rijker en liever en toch zo tevreden…

ik deel een glimlach met de nacht wetend dat wij straks weer samen zijn ik geniet nog elke dag voor wat er is en nog moet komen geen tranen zal ik laten omdat je even niet bij me bent missen doe ik je wel maar het delen gaat om leven een leven waarin wij liefde delen met dagen van alleen zijn tot dagen van intieme geborgenheid dat maakt…