Alle inzendingen van Jasper

Als de kern van je hart mij nu zou vragen of ik weet wat liefde is dan zeg ik nu al dat jouw hart mij lezen kan Warm en zo lief, teder de werkelijkheid lijkt even weg wegen die mij nu zullen leiden totdat ik weer in je armen rust al ben je nu maar voor even weg Ik voel veel meer dan ik kan verwoorden woorden schieten ook tekort het gaat…

Waar wolken voor de zon bewegen stralen sterren in de nacht ik lach nu wat verlegen de herinnering is zacht Ook zijn er soms de tranen voor wat ooit was verdriet dat zich een weg weet te banen maar vergeten doe je niet De tijd die schreidt maar voort gebouwd op stenen van verleden niet dat het heden zich er aan stoort de pijn is zwaar…

De dag lijkt niet te kunnen verwoorden waar de ziel aan ten grondslag ligt overwegend mooie en complexe dromen over alles dat wensen zullen blijven Met ongenoegen schrijf ik het verlangen waar niemand ook maar iets aan kan doen het is altijd wel in mensen verborgen omdat zij immer wensen blijven houden Vaak genoeg lijkt het leven zich te…

Ik wil graag fluisteren want leef niet zoals het hoort dat is nu maar voor even omdat nu wegen kruisen Ik wil graag fluisteren overdenkend welke zonden gevoelig en met pijn er in keuzes kunnen huizen Ik wil graag fluisteren want niets is wat het lijkt de regen overtreft de zon in een doolhof vol met buizen Ik wil graag fluisteren…

De zon brandt op mijn huid zoals verlangen branden kan ik teken namen in het zand en schelpjes leg ik daarbij uit De zee van eb golft nader rustig maar bewust en sterk tot aan de namen in het zand die zijn getekend in een kader Speels glimlach ik naar mensen die reflecteren mijn geluk want door die namen in het zand herkennen zij mijn…

al zou je willen slapen de nacht is niet donker het verlangen dat in je kruipt kriebelt diep van binnen ogen sluiten zich maar daar is het beeld van mij ik kan er niets aan doen maar jij verlangt naar mij de nacht die grinnikt en dat geluid verwart je dromen zijn nu zacht maar je kan niet echt slapen want de sterren twinkelen en dansen…

wegen die leiden tot geluk laat ze niet verwaaien geef elkaar die warmte een lach, een hart zo rood we hebben elkaar niet nodig maar zijn wel blij, samen blijer dan dat je alleen kunt zijn we geven elkaar graag bloot…

ík schrijf weer van me af alles dat er nu gebeurt ik kan er niets aan doen maar zuiver mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf…

Als ik zou fluiten op mijn vingers zul je niet snel op- of omkijken nee, de wereld ken jij al langer ze zullen eerder voor jou moeten wijken Tegendraads zal het niet worden die ingespoten inkt op je schouderblad eigenlijk zijn ook dit slechts woorden toch kun je denken, hoe weet je dat? Elk muziekstuk kent zo zijn refrein als je elkaar…

ik hou niet zo van mensen die aandacht vragen ik doe dat zelf al genoeg en toch, ik vind dat het allemaal vanzelf moet gaan water kan best stromen maar verdampen kan het ook relativeren is een kunst maar wat je niet verstaat kun je ook niet spelen de sex en de vraag daarom kan ironisch zijn, maar waar ik fluister niet langer shit omdat…

ik dicht de woorden voor jou aaneen omdat ze verwoorden wat ik voel jij laat mij zweven in de taal die ik beschrijf zonder enig doel soms rijmen ze aan een stuk door soms zijn het teksten voor jou alleen de genegenheid is er dankzij jou nu weet ik dat ik niet ben van steen woorden gaan en woorden voelen alles dat de liefde kan beschrijven…

zoals een zomeravond zijn hand op je schouder legt zo warm maak je mijn gevoel ik verwar niet langer liefde met verliefd of houden van er is niet veel meer nodig want bij jou zijn is meer dan fijn genoeg kan ik niet zeggen want delen is ook jouw wensen in vervulling laten gaan maar nu zijn vingers ineengeslagen en dansen lippen op elkaar…

Als ik even vluchtig achterom kijk weet ik dat je daar zult staan we kunnen steeds minder zonder elkaar en toch ook niet samen het is gevoel niet te doorgronden gewoon van liefde en het spel ik kijk je aan en glimlach omdat ik weet dat het goed zal gaan ik temper geen gevoelens meer want waarom zou ik het verbergen ik voel me er gewoon…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

Het leven op de zee altijd aan het varen met de kapitein aan boord hij was de anker in je leven wat nu wreed werd verstoord Nu dobber je maar rond niet weten wat te voelen tranen dansen op je wangen, in je hart het is nog niet daadwerkelijk realiteit alles gaat zo snel en lijkt verward Straks zal de zee betijen en stuurt je bootje weer…

kopje onder, kopje boven het is moeilijk te geloven waar ik leven probeer te zaaien zij gaat naar de haaien in een wereld waar ik niet spreek van hel en hemel en ook niet preek heeft zij zelf keuzes gemaakt die mij diep hebben geraakt ze staat niet langer op kant nog wal want wat is nou eigenlijk het geval ze accepteert niet hoe ze zelf…

De parfum die je draagt ruik ik nog immer als is het lang geleden dat je simpel bij me was De warmte van je zijn en de kou van je huid - hoe hou je het uit – Samen zijn is zo fijn Je armen en de lange benen een navel als kersje op je buik hoe zou het morgen zijn als ik weer je parfum ruik?…

Als ware de zin door regen minder zichtbaar dan strepen maakt bloed slechts herkenbaar daar waar was gevaar Geen litteken achterlatend toch pijn en hatend kippenvel op de huid en pijn, zonder geluid…

Moegestreden bewandel je een route een kaart brengt je niet altijd daar waar je voor je gevoel zou willen zijn weet u soms de plek waar ik wil zijn? Telkens weer kom je bij mij terecht maar blijkbaar kan ik je niet die voldoening geven waardoor mijn beste advies nu luidt vraag ook een ander eens de weg…

In de glinstering van je ogen waar tranen leken te zijn ontstaat een glimlach waarvoor wij allen smelten Liefde, ja, het is liefde toch is er angst en pijn dit voelt zo verdomde fijn dit kan toch niet altijd zo zijn? Hemelse vrede diep van binnen voedt de ziel voor hij jou bemint de zachtheid komt ten goede aan alles wat ook jij me schenkt…

een zuchtje wind wat liefde een glaasje wijn wat is het leven fijn een stukje kaas glimlach hier glimlach daar je hebt het voor elkaar een zuchtje wind zon en strand licht verbrand nu stil bemind…

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

Vechtend tegen alles schop ik tegen dat Wat me zo verdriet ach ik weet het niet Iedereen lijkt slimmer en mooier bovendien ik voel me even niets en wil ook niks meer zien Laat me toch gewoon en vooral met rust wat ik helemaal niet wil is dat iemand me nu kust Mijn kop nu in het zand in het donker en alleen ik geef me niet gewonnen…

hoe woorden kunnen warmen dansen gedachten tijdloos vlamt mijn ziel naar buiten en geef mijn hart de ruimte -het is zo anders- waar paden elkaar kruisen verdwijnt soms de kou door warme zonnengloed het kan wel eens regenen maar wat kan ons dat schelen want die regenboog geeft kleur aan ons leven...…

plagend vraag ik de maan -alsof ik dat kan- of hij niet half schijnen kan omdat ik dan -hoe mooi klinkt dat- kan slapen op zijn kromme rug en ik val -het is echt waar- in slaap door het tellen van de sterren trusten…

-twijfel- danst rond mijn hart weggebroken een vlucht over huid geschoren -een tinteling- parelzoet druipt het zweet een kus angstig lief -een streling- vluchtig…

het probleem dat speelt ben jij, die dit leest want waarom zou je zeggen dat je er iets van vindt het voelen van de woorden is niet aan jou besteed soms heb ik dan de wens was een ieder nog maar kind nou zit je weer te staren naar alles dat hier staat maar zie je nou echt iets wat je aan dit schrijfsel bindt ach, laat het ook maar…

een stempel op mijn hoofd met wie ik ben wat ik doe en vooral ook, waarom grote letters sieren wat mensen van me denken dikke, vette zwarte inkt ja ik ben dat lelijke kind…

trage schijnbewegingen dansen op je wang een dwang onbedwingbaar om te kussen terwijl jij verlangend naar dansende ogen kijkt het zal niet langer gaan om te beheersen wegdraaien is niet eens een optie meer want ik wil niet minder, dan raken, kussen, strelen niet eens dat mijn hart nu sneller slaat maar slechts het lekkere dat jij me brengt…

een vleugje van aroma dat zich liefde noemen zal drenkt zich over je lippen die ik teder kussen wil op je schouderblad verschijnt een tatoeage weet niet wat het is maar het zit er stil je huid is zijdezacht en slechts licht bezweet ik zie ons al verdergaan al is het door mijn roze bril wijn drenkelt op je navel en spat er ook rond…