Alle inzendingen van Jasper

Alleen gedachten kunnen mij nog laten zien wie je was en waarom je zo bijzonder bent het is verleden tijd, jouw leven dan de herinnering leeft voort, in gedachten. Je hart klopt niet meer, sterft zelfs af wordt opgegeten of mogelijk zelfs verbrandt er is maar één ding dat ik zeker weet je geest en ziel krijgen ze niet te pakken. Ik schrijf…

Wat is een winter Als je weet dat sneeuw niet valt Maar de kou wel trekt…

Je hart verraadt de liefde waaraan je niet toegeven wilt de vrijheid is je grootste vijand en je honger nog niet gestild. Toch weet je dat het te vroeg kwam het zal nooit meer zo mooi zijn zo mooi als het werkelijk was dit einde doet pijn en is niet fijn.…

Vol gehangen met slingers, lampjes en ballen voelt een kerstboom zich niet langer op het gemak vallen naalden uit en niet langer een eigen tak totdat ze hem zorgvuldig het jaar uitknallen met je soortgenoten op een stapel in de brand tekent 't een kerstgedachte, verdomd interessant?…

Veilig in je armen waar ik wil ontwaken en de warmte voelen kan Niets ontgaat mij wanneer je er niet bent ik weet toch wel hoe het is Geborgenheid en veilig lijken zelfvertrouwen krijgen bij jou in je armen Niets liever wil ik dan sterven ook aldaar veilig in je armen…

Het zout dat bloemen troost erkent men geen heiligdom regen voorkomt verwelking en spreekt men 'amen' uit. Regelrecht vanuit het hart blijft elke zonde verborgen keuzes worden bewust maakt maar zijn niet altijd juist.…

Je kunt niets zeggen over het hoe en het waarom je spreekt dingen tegen toch blijkt het nu vaak krom. Het liegen staat in je ogen en ze stralen amper meer ik laat je niet meer vluchten zeker niet deze laatste keer.…

Het papaverrrode licht dat mijn hart verkleurt trekt door tot in jouw ogen omdat je naar mij kijkt. Ik krijg nu ook rode wangen en zie een lach verschijnen omdat je immers weet dat de liefde wederzijds is.…

Ik fluister zwarte grond omdat de dood nu ook weer leeft stille wensen en verlangens ook als je nergens meer om geeft. De tijd kent hier geen woorden maar tikt op zijn gemak want die heeft niets te vrezen het laatste blad valt van een dode tak. Herinneringen leven voort omdat het leven ooit in jou geweest is de liefde en je altijd aanwezige…

In verfijnde woorden kies ik liefde uit een vorm die je staat een vorm die bij je past. Soms vang ik wat tranen op en kijk je dan maar aan je weet inmiddels wel dat ik je niet meer laat gaan. Je hart heeft zoveel te geven en gevoellig als de neten ik hou zo van je lach maar zal je tranen niet vergeten.…

Je liep hier binnen en keek rondom je snoof en proefde van wat je wou je deed je ding en ging maar door opeens was daar een luisterend oor meer centjes, dichterbij opeens was je hier niet meer dan slechts een passant.…

Veelal ingesloten in gedachten in het verleden nergens echt veilig ingesloten opgeborgen verscholen -weg van hier-…

Regendruppels groot en nat het kan me niets, het kan me wat! Springend dans ik op de straat omdat ik weet dat alles verder gaat. Hagel, sneeuw of harde regen voor mij is het enkel een zegen. Iedereen binnen, ik lekker buiten regendruppels, hoor mij eens fluiten! val maar neer en maak mij nat het kan me niets, het kan me wat!…

Verschuilend achter emoties achter stress en liefde komen slechte momenten waar zondig beter klinkt wanneer het kruis opduikt. Het gevoel is aangetast je kunt jezelf alleen verwijten pijnzend achter schermen en je eigen stenen muurtje gifzwart is verlangen en heden.…

De wereld is klein indien je niets te winnen hebt parels alleen in sprookjes te vinden zijn. Vermoeiend is de geest als je steeds aan alles denken moet waarom niet even denken aan helemaal niets? Een tijdbom in de rust lust is niet meer dan een behoefte -ik luister slechter- vraag en aanbod nemen af.…

De daden die je deed maakten me kwaad en vals kokend bloed van binnen en die onvervalste vieze lach. Toch hield ik mij koest en hield die gulle lach want met vriendelijkheid kom je toch wel ver. Nu zit je knielend voor mijn voeten en smeekt mij voor een simpel feit ik herinner je nog even aan het vroeger, die harde tijd...…

Onopvallend verborgen in mijzelf gekeerd net zoals op het spoor tussen de rails en voor de trein ik was er wel maar ook weer niet men zag mij niet en dat zie ik wel, Onopvallend verborgen -voor een ieder-.…

In een vlies van onzekerheid wentel ik mij dromen verwacht ik meer dan dat zij kunnen geven Het ontbreekt hen aan geduld aan alles dat eerlijk is nee, het leven dient hard gespeelt te worden ondanks dat het is geen spel....…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Weg in angst ineengedoken weggescholen pijnlijk gevoel in het niets -nacht- dag ster maanlijk verlangen tot rust.…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

Baby geboren in het Big Brother huis elders verwekt op natuurlijke wijze het valt niet goed en of aan te prijzen zoiets intiems behoort toch echt wel thuis. Laat de serie in zijn waarde, schoon op de buis geen behoefte aan "de bevalling" in dit huis.…

Het middelpunt van je ogen gericht op mijn aanwezigheid voel de warmte in die blik en het kloppen van mijn hart. Ik sluit mijn ogen en wacht stil het gevoel van warme handen -een stil verlangen wacht- zwevend in eenzaamheid en angst.…

Ik fileer je hart en laat het bloed zweten trek je aders uit en knoop ze in niets weerhoudt mij van dit alles omdat de intensiteit en liefde nu eenmaal rood is en met het hart wordt ondertekend.…

Een zachte wind waait door de zinnen die ik lezen kan zonder het te weten, intens verdriet, eenzaamheid, liefde en geluk altijd zijn er zinnen die ik lees, zonder dat zij er staan. Ik leef niet op letters, punten, komma's en uitroeptekens maar voel de waanzin die de zinnen in zich hebben soms is het slechts een feitelijke weergave even vaak…

Er is geen daglicht zichtbaar door verdriet en tranen niets is helder depressief. het -kut-voelen zo bekend voor iedereen als ik ze mag geloven nu heb ik het donker en in de war.…

Ik voel me eenzaam omdat ik voel de drukte in jouw hoofd het snelle gaan bewegen en toch verlangen je weet niet waar je stil moet staan het kan niet verder gaan -ik voel me eenzaam-…

Je kijkt me aan en denkt verward wat moet ik nu doen of zeggen wat moet ik doen of wat wil ik ja, wat wil ik denk je dan maar toch er is een tijd dat je beseft dat je weet het is goed wanneer je naar mij kijkt...…

Soms kan ik niet begrijpen wat je tegen mij zegt dan vlucht ik weg in een wereld vol verdriet ik kan het soms niet echt begrijpen wat je zegt en wat je doet maar toch, de meeste tijd snap ik je dondersgoed.…

dromen ingekleurd als ware het verlangen ik neem de geuren over waarin ik nu al zweef niets wordt overtroffen door de emoties die ik voel passend bij de liefde vol van pijn en in vlindering gevlogen dromen in kleur ik bid als vanzelfsprekend om het verlangen waar te maken.…