Alle inzendingen van Jean Fermate

Frustratie lost pas op in de rust van het eeuwige als je je prilste ontstaan zult ervaren en al je ervaringen van je geleefde leven en dat alles 'in a split level' en je gevoel je zegt 'ís that all what there was' om nietig op te gaan in de massa mensen die je voorgingen!…

"Zullen we vrienden worden" vroeg de dood me "Neen" sprak ik, voor de duvel niet bang, "van m'n leven niet" "Neen" sprak de dood; "ik bedoel na je overlijden" Ik antwoordde "Neen dood dan ook niet, tussen haakjes, ik heb al een vriend en zijn naam luidt: 'Christus van Bethlehem tot Golgotha', Hij, Jezus, was als de dood voor jou…

Ik geloof heilig in een echt en hecht buitenaards leven wat gevuld, gevoed wordt door geleefd aards leven of je het de hemel mag noemen betwijfel ik want er was genoeg 'hemel" op aarde en de hel, de hel dan ach er was te veel 'hel' op aarde ik praat niet meer over hemel of hel maar over 'het heelal' voor ons allemaal maar zonder boom…

Ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen ja, met zo'n mooie oude kerk met toren, 't liefst een katholieke, een roomse waar nog ondeugende dingen gebeuren, maar ook de ontroerendste, de meest hartverscheurende, verdrietigste,omdat de dood nooit went maar ook voor de ongelukjes met het dragen, het neerlaten van de kist door het verkeerd…

Sfeerverslag vanuit de R.K.Kerk te Altenahr, Eifel, Duitsland, augustus 2017 KERKSTOFZUIGER   In de allesomvattende stilte van deze donkere kerk besef ik meer dan ooit dat er niets, laat staan iets is dan leegte, lijden, verleden en verlijden.   Dat wezenlijke gevoel deel ik waarschijnlijk met miljoenen maar met weinigen zonder angst.…

Elke dag, bijna ieder uur moet ik denken aan de dood de dood van anderen maar ook de dood van mezelf, m'n eigen wezen Ze willen me pillen geven om dat gevoel weg te drukken maar het zal ze niet lukken want 'midden in het leven staan we in de dood'! en dat is doodgewoon voor mij!…

Ik dacht Ben Ben is niet meer m'n verleden gaat verlijden, overlijden ik voel dan ineens zo intens verdriet tussen haakjes ik ben Jan Jacob Krediet een relatie van Ben i.r.t. de Kamer van Koophandel Ik dacht 'zen' ook ik ga er een glas op heffen op die eeuwige wijnvelden toen voelde ik zoveel vreugde tussen haakjes wij waren netwerkers…

‘Geboorte is geen begin, dood geen einde’ daartussen, ondertussen zielen, zielen, zielen doelende en dolende zielen doelende die er wat van maken dolende die het afmaken zielen-fijn en zielen-pijn op en in de eeuwigheid zijn wij allemaal zielen zielen die komen, zijn, blijven hangen en gaan naar overlevende zielen, geen overleden zielen…

Als ik dood ben zal men mij meer willen, vooral kunnen begrijpen Dan komt al mijn schrijverij tot wasdom gerijpt en met mijn laatste adem geijkt Als ik leef zal men mij best willen begrijpen maar kunnen? Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

Het is af te lezen in ieders gezicht de tekens en toetakelingen des levens met 't ouder worden als basis gegeven door dit 'zicht', dit inzicht, dit gedicht!…

Ja, ik maak het af zelf, zelfs mijn leven want ik wil nooit meer leven zeker geen eeuwig leven en eeuwig branden in de hel laat me niet lachen lachen wat me bij het leven wel is vergaan, opgegaan opgebrand door de pijn de pijn van het leven de pijn die de dood zal doden!…

Grootmoeder en (klein)dochter en hun laatste gesprek! "(O)ma, wat wil je eten, ik sterf van de honger" "Ik heb geen trek" "Geen trek?" "Ik heb geen trek meer, ik heb de tafel gedekt voor jou en voor mezelf m'n bed opgemaakt, m'n sterfbed! Dus als je nog naar 'appie' ga, haal dan bij de drogist 'de Pil van Drion!'" "De…

De dood is noch mijn vriend noch mijn vijand Als wij elkaar treffen gaan we een ongelijke strijd aan maar ik zal vechten Als ik tijdelijk win is dat mooi meegenomen Als ik verlies is er "geen 'mens' overboord" We weten toch allemaal dat we uiteindelijk allemaal zullen verdrinken!!…

Als de dood met vele deuren slaat je je buitengesloten voelt van leven trek dan maar je warmste mantel aan om je degelijk te beschermen tegen de meest ongure, nare kou slaap ook maar heel, heel veel rol je maar in een holletje laat gerust je tranen komen in je dromen, in de nacht maar blijf hopen in de ochtend met je ogen weer open…

De oogst is groot aan dankbare herinneringen die ons niet scheiden maar ons binden bij mij blijven nu je fysiek afgescheiden bent bloeien de herinneringen aan jou, aan ons, aan elkaar welig en tierig jouw zo geliefde Oost-Indische kers is mooi om naar te kijken en lekker, gezond om te eten ik zaai ze volgend jaar weer omdat ook sterven…

Ik geloof niet in een Satan ik geloof ook niet in een God Ik geloof natuurlijk wel in iets dat kan ik helaas niet meer wissen dat was mijn foetus,baby,peuter,kleuter-inprentingsfase maar de opgedrongen socialisatiefase van mijn leven wel Dus geen mensen rondom mijn kist ik wil in de herinnering blijven dat ik het ook, echt niet wist…

Dementie komt veelal hard aan maar laat ook de zachte kant zien van de getroffenen die veelal hard en duidelijk zijn geweest in 't leven maar nu 'met de billen bloot' moeten zowel geestelijk als lichamelijk van rationeel naar emotioneel waardoor dementie om een zachte aanpak vraagt!…

Mijn oudste zus gaat sterven Fineke Gerda is opgegeven voor de dood, voor de laatste overgang Mijn zus krijgt in die transitie ook het maximale van wat het leven aan liefde en hulp kan bieden een pijnloze liefdevolle afhandeling van alles wat het leven daarvoor biedt Dan mag de dood een schaduw trekken en mijn pijnloze unieke zus doen…

Het moest 'het einde' betekenen hij keek er niet naar uit maar ging er wel op in Wim Brands zoende de nacht en de nacht vergreep zich aan hem want niet de mens zelf maar de dood moordt!…

Zadel de wereld niet op met wat je zelf kan veranderen Jezelf!…

Elke dag even huilen ik zie er dagelijks tegenop maar het moet, ik moet huilen En met moeite zet ik de orgelimprovisaties aan op www.Youtube.nl De bijbelbelt-orgels vliegen aan m'n vingers glijden glibberig direct van het toetsenbord af en deppen de eerste volschieters En dan met het stijgen van de melodie in forte snelheid en dynamiek…

Ik loop wel mee naar je graf ik wil je kist wel zien zakken ik wil voor jou m´n hoofd buigen dan zal ik mijn tranen laten lopen want wat heb ik van jou gehouden wat heb ik om jou gegeven wat hebben wij elkaar lief gehad in goede, slechte en slechtste tijden Maar ik kom niet in de aula, kerk ik wil echt niets, niets horen van wat anderen…

Ik wil geen steen op mijn graf dat voelt te koud aan Ik wil mos, mooi groen mos dat neigt naar warmte Ik wil ook niet te diep ik wil zo hoog mogelijk liggen in mijn geliefde 'lepeltjesstandje' Zodat jij mijn lieve lief zacht op het mos kan gaan liggen in ons geliefde 'lepeltjesstandje' Onze lijven, ons zijn blijven voelen…

Ik loop als een bejaarde als een echte oude man van zo rond de 85 jaar kan amper nog zitten laat staan opstaan en op de fiets zonder stang afstappend voor elke drempel elk bruggetje is mij te hoog en iedereen laat ik inhalen wacht ik keurig bij elk stoplicht stapje voor stapje en zo voorzichtig mogelijk op de treden van de gang-trap…

Als de duisternis neigt in de vallen vergaap ik mij aan het laatste licht als een gulzig jeugdig jongetje wat de laatste restjes gretig verorbert 'T daglicht bevalt me het beste, goed maar de nacht zie ik niet als kwaad en wat het daglicht niet kan verdragen gaat met en aan mijn slaap voorbij Dan komt er weer een nieuwe dag de duisternis…

Waar leidt iets of wat naar toe maar veelal voelt het als ' lijdt' zoveel leed om onverwachte ontwikkelingen kleine en grotere moeilijkheden Wat leidt dan nog af weinig tot niets Maar als ik iets weet iets voel dat afleidt dan zal ik het toepassen op jullie voor jullie samen met jullie!!! Want ik wil jullie niet zien afglijden…

"Er gaat niets boven Groningen" omdat er niets boven Bowie gaat alleen een ster, de ster van David "Blackstar"!…

Ik ben niet gewoon ook niet ongewoon maar van gewoon hou ik gewoon niet "Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" vind ik een gekke uitspraak niet een 'te gekke' want dat zou weer gewoon zijn Ik hou ook zeker niet van gewone mensen Ik hou dus niet van de massa Ik hou gewoon van het individu en die mag best gewoon zijn…

Er was eens een boek wat wel het boek der boeken werd genoemd: De Bijbel mensen geloofden in dat boek en leefden ernaar Toen uitkwam dat het verzonnen was en een verzameling van opgetelde boekjes: De Bijbel bleven mensen het lezen en beleven vooral met kerst En dat blijft een mooie traditie voor christenen en seculieren Halleluja…

Ons leven en einde is 'in', is 'hot' verdrijft de vrieskou de mist, de sneeuw alle voorspelbare weersverwachtingen van ons zo afwisselende leven vanaf de geboorte tot ons levenseinde Want het woord dood gebruiken we niet meer En wat we nu nog niet weten van wat lichamelijk ons leven zal bieden zullen we straks wel weten als we genetisch…